Przesmycki

Przesmycki h. Paprzyca (in. Kuczaba, Kuszaba), rozrodzona rodzina podlaska w ziemi drohickiej. Nazwisko wzięła od wsi Przesmyki, będącej obecnie siedzibą gminy w pow. siedleckim, woj. mazowieckim, w odległości ok. 24 km od granic miasta Siedlce.

Przybylski

Przybylski h. Nowina, według dawnych herbarzy wyszli z województwa sandomierskiego a w XVII wieku osiedlili się pod Warszawą, gdzie byli właścicielami części wsi Reguły.

Przygodzki

Przygodzki h. Radwan, vel Przygocki, Przygódzki, Przygucki, rodzina drobnoszlachecka na Podlasiu, pisząca się z Przygody.

Pszczółkowski

Jastrzębiec

 

Szeliga

 

Pszczółkowski h. Jastrzębiec (oraz h. Szeliga), vel Pszczołkowski, Pszczułkowski, Pszczółkoski etc., rodzina mazowiecka licznie rozrodzona, drobna szlachta pisząca się z Pszczółek i Purzyc.

Ptaszyński

Ptaszyński h. Leliwa, vel Ptasiński, Ptaszeński, w województwie krakowskim i ziemi sanockiej, pisali się z Wielkiej Ptaszyny.

Puciatycki

Puciatycki h..., pochodzą zapewne od Puciatów. Byli właścicielami m. in. dóbr Sielce w Galicji 1786. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861 bez przedstawienia herbu. Otrzymali prawa nowego szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r.

Radgowski

Radgowski h. Ostoja vel Radgoski, Radogowski, Radogoski, stara rodzina w ziemi łomżyńskiej, wzięła nazwisko od wsi Radgoszcz. Paprocki pisze ich Radogoski, a pisano ich także lecz mylnie Radgłowski.

Ramotowski

Drogomir

Trzywdar

 

Ramotowski h. Drogomir, vel Ramatowski, Romotowski, według Uruskiego biorą nazwisko od wsi Ramoty w ziemi wiskiej. W XIX wieku wieś o tej nazwie była w powiecie kolneńskim, gminie Stawiski, parafii Romany (SGKP). Stąd wyszli zapewne Romoccy herbu Ślepowron. 

Rasinowski

Rasinowski h..., otrzymali prawa nowego szlachectwa w Królestwie Polskim 1842 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1853 r. bez przedstawienia herbu.

Ratyński

Ratyński h. Łabędź, vel Rateński, pochodzą z ziemi drohickiej. Nazwisko wzięli od wsi Ratyniec, gniazda rodu Krzywdziców i wielu z Ratyńskich pozostało przy tym herbie.

Rawa

Rawa h. Pilawa, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Według Uruskiego pochodzą od Jerzego Rawy, rotmistrza rajtarskiego, który uzyskał nobilitację 1662 r. w nagrodę zasług wojennych (Sigil.). Herbarze wymieniają jeszcze inne rodziny Rawów, jedną herbu Rawicz oraz drugą, mieszkającą na Śląsku i w Prusach – herbu Rawa. Rawowie wywodzą się zapewne ze wsi o nazwie Rawy. Jedna z nich, nazywana również Gackowo in. Gaczkowo, leży w pow. ostrowskim, gminie i parafii Zaręby Kościelne, druga w pow. makowskim, gm. Sypniewo, par. Gąsewo, i w XIX wieku dzieliła się na Rawy Kurzątki i Rawy Stasie. W obu mieszkała drobna szlachta, około 1827 r. pierwsza z nich liczyła 158 mieszkańców, Rawy Kurzątki – 156, Rawy Stasie – 67 mieszkańców (SGKP). 

Rawski

Rawski h. Pilawa (według Żychlińskiego h. Prus III), drobna szlachta w województwie rawskim, później również w lubelskim. Byli posłami na sejm i elektorami królewskimi 1697 r. z woj. lubelskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Dawniejszym ich nazwiskiem było zapewne Rawa i niektórzy je zachowali. Spośród Rawskich: Jacek, podstoli bracławski, fundował Ojców Dominikanów w Lublinie 1607. Stanisław, dziedzic dóbr Dysy w Rawskiem, oraz Marcin, dziedzic wsi Kozia Góra w Lubelskiem, obaj elektorowie 1697 r. z woj. lubelskiego. 

Rembiewski

Rembiewski h. Jastrzębiec vel Kruszyna-Rembiewski, Ręmbiewski, Rębiewski, Rębieski, Rębiecki, Rembiecki, Rambiewski, Rambieski, rodzina sieradzka, z przydomkiem Kruszyna. 

Rodziszewski

Rodziszewski h. Odrowąż, na Mazowszu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Roesler

Roesler h. Pacyna vel Röesler, Roësler, Rosler, Rezler, otrzymali nobilitację 1846 r., potwierdzenie z dnia 28 VII 1848 dla Jana Daniela Roesler, zamożnego obywatela i sędziego pokoju powiatu warszaw- skiego, dziedzica dóbr Pacyna. Wieś Pacyna, siedziba gminy i parafii, ok. 1870 r. administracyjnie należała do pow. gostyńskiego (SGKP). Synowie Jana Daniela zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z herbem Pacyna, którego opisu nie przedstawiono (Her. Król. Pol.). Inna rodzina tego nazwiska otrzymała szlachectwo 1791 r. wraz herbem Lwy-różyczki. 

Rogalski

Rogalski h. Rogala, według Uruskiego ich gniazdem jest wieś Rogale w pow. kolneńskim. W tym powiecie są jednak dwie wsie o tej nazwie.

Guttry

Guttry h. własnego vel Gutry, Gutri, Guttrin, rodzina wywodząca się ze Szkocji, osiedlona początkowo na Litwie, z Litwy przeniosła się w XVIII stuleciu do Wielkopolski, gdzie nabyli dobra Paryż, Piotrkowice i Żarczyn na Pałukach, w powiecie kcyńskim. 

Romocki

Romocki h. Prawdzic, vel Rómocki, Rumocki, Rumacki, drobna szlachta w ziemi ciechanowskiej. Nazwisko wzięli może od wsi Romoka, dzisiaj Rumoka k/ Ciechanowa, gmina Młock, parafia Sulerzyż (SGKP). 

Rostropowicz

Rostropowicz h. Bogoria, vel Roztropowicz, na Litwie, m. in. w powiecie oszmiańskim. 

Rozbicki

Rozbicki h. Rozmiar, vel Rozmiar-Rozbicki, rodzina drobnoszlachecka na Podlasiu. Wyszli może ze wsi parafialnej Rozbity Kamień w powiecie sokołowskim, gminie Grochów (SGKP). Jedna gałąź osiedliła się w pow.

Rurawski

Rurawski h. Dołęga, niegdyś pisali się z Rur (de Rury). Zostali wylegity-mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: Stanisław, subdelegat opoczyński 1758.

Rybicki

Rybicki h. Pogoń (in. Pogoń I), na Mazowszu. Gniazdem tej rodziny jest wieś Rybitwy w ziemi zakroczymskiej, gdzie w 1540 r. dziedzicem jest Mikołaj Rybicki (AGZ Płock).

Rychter

herb Stumberg

 

Rychter h. Stumberg (in. Sztumberg, Sztumberk, Kotwica) vel Sztumberk-Rychter, Richter, na Podlasiu i Litwie. Byli posłami na sejm i elektorami z powiatu grodzieńskiego 1764 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim i Ces. Rosyjskim w latach 1836-1861. Z tym herbem wylegitymowali się również niektórzy Rychterowie herbu Pelikan. 

Rydzewski

Rydzewski h. Suchekomnaty, licznie rozrodzona, drobna szlachta na Mazowszu i Podlasiu, pochodzą od Kownackich, a nazwisko wzięli od wsi Rydzewo w ziemi wiskiej, parafia Rajgród. 

Rymkiewicz

Rymkiewicz h. Lubicz, na Litwie, m. in. w województwie wileńskim, na Żmudzi 1774. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, w Ces. Rosyjskim w latach 1851-1865, zapisani do ksiąg szlachty guberni kowieńskiej.

Samojłowicz

Samojłowicz h. Sulima vel Sulima-Samojłowicz, Samoiłowicz, Samujłowicz, na Litwie, pierwotnie nazywali się Samojło vel Samujło, Samuyło i pisali „z Sulimów”.

Samotyha

Samotyha h. Leliwa, vel Samotycha, Samotyja, na Podlasiu. W XIX wieku zamieszkiwali w ówczesnym województwie augustowskim.

Saniewski

h. Kościesza

h. Pogoń polska

Saniewski h. Kościesza i h. Pogoń (in. Pogoń polska, Pogonia), vel Sanieski, Zaniewski, na Mazowszu i Podlasiu.

Sapalski

Sapalski h. Syrokomla, rodzina małopolska, której jedna gałąź otrzymała nobilitację na sejmie 1790 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Saski

Saski h. Sas, vel Sas-Saski, wyszli może ze wsi Saska, zwanej też S. Dominikalna albo Szlachecka, nieopodal Komarna, dawny powiat Rudki (SGKP).

Sawczyński

Sawczyński h. Prus I, vel Szawczyński, pochodzą zapewne z ziemi dobrzyńskiej, skąd byli posłami i elektorami 1697 r.

Sawiński

Sawiński h. Doliwa, mylnie Sowiński, wyszli ze wsi Sawiny w woje- wództwie podlaskim, gdzie są notowani w aktach 1724 r. W Słowniku Gegraficznym Królestwa Polskiego wymieniona jest wieś Sawino w powiecie mazowieckim, gminie Stolmachowo, parafii Tykocin (SGKP). Według obecnego podziału administracyjnego wieś ta znajduje się w pow. Białystok. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim, 
w ówczesnym województwie augustowskim, w latach 1836-1861.

Sąchocki

Sąchocki h. Zagłoba (in. Zagroba) vel Sochocki, Sochacki, drobna szlachta na Mazowszu. Pierwotnie nazywali się Socha. Byli posłami na sejm i elektorami z ziemi wyszogrodzkiej 1648 r. (Con.). Wywodzą się ze wsi Sąchocin in. Sochocin, Sochocino, właściwie Sąchocino, powiat Płock, gmina Łubki, parafia Blichowo. Wieś ta w XIX wieku podzielona była na Sochocin Badurki, S. Praga, S. Suchardy i S. Czyżewo (SGKP). Sąchoccy używali różnych przydomków, m. in. Bąk. Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Stanowią jedną rodzinę z Sochackimi herbu Zagłoba. Od nich pochodzą też Krajkowscy z Krajkowa w parafii Zagroba, pow. Płock.

Siedlewski

Siedlewski h. Ogończyk vel Karszo-Siedlewski, przydomku Karszo, w województwie łęczyckim. Nazywali się pierwotnie Karszo, a od wsi Siedlew przyjęli nazwisko Siedlewski. Według dawnych herbarzy mieliby

Siemniszko

Siemniszko h. Łabędź, vel Simniszko, na Litwie, Podlasiu i na Wołyniu. Byli właścicielami wsi Niemorozy w 1733 r.

Sienkiewicz

Sienkiewicz h. Oszyk (in. Oszyki) vel Sieńkiewicz, Sinkiewicz, na Litwie, w województwie trockim. Ich protoplastą jest Piotr Oszyk Sienkiewicz, pułkownik JKM, tysięcznik hospodarski wojsk koronnych, który za oddane usługi otrzymał od Zygmunta III dobra Limiatyszki i Czerewczyzna w woj. podolskim. Nobilitację lub potwierdzenie szlachectwa otrzymali 1775 r. wraz z nadaniem herbu Oszyk (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Siennicki

Siennicki h. Klamry (odm.) vel Sienicki, byli w województwie mińskim i na Wołyniu 1528 r. (M. Woł.), pisali się z Siennicy. Używali przydomków Koziutycz i Jamołowicz. Są pewnie odgałęzieniem rodziny Niemierzyców vel Niemiryczów, która pieczętowała się tym samym herbem. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Sikorski

Sikorski h. Cietrzew, vel Cietrzew-Sikorski, na Pomorzu, Kujawach i w Wielkopolsce. Gniazdem tej rodziny jest Sikorzyn pod Kościerzyną. Są jednego pochodzenia z Berkhanami vel Berhanami i Kętrzyńskimi.

Siwiński

Siwiński h. Korczak, prawdopodobnie jedna rodzina z Siwickimi herbu Korczak (odm.), którzy znani byli na Litwie 1623 r. – wspominają o tym konstytucje sejmowe (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Skalski

Skalski h. Suchekomnaty, wywodzą się zapewne z woj. mazowieckiego i są chyba jednego pochodzenia z Ropelewskimi. Według Niesieckiego zamieszkiwali w województwie krakowskim około 1500 r. Niektórzy osiedlili się w Prusach i woj. chełmińskim (Nies.).

Skawiński

Skawiński h. Rawicz, rodzina małopolska, w województwie krakowskim, pisząca się ze Skawiny. Wywodzą się ze wsi parafialnej Skawina, w dawnym pow. szczyrzyckim, gdzie byli dziedzicami, w latach 1469-1501.

Skibicki

Skibicki h. Rola, w dawnym województwie łęczyckim, pisali się „ze Skibic” i „ze Zbiniewa”. Skibice, wieś i folwark, położone były w XIX wieku w powiecie Włocławek, gminie i parafii Śmiłowice. Wcześniej należały do powiatu brzeskiego.

Skołdycki

Skołdycki h. Lubicz vel Skułdycki, na Podlasiu i Litwie. W XIX wieku zamieszkiwali w okolicy szlacheckiej Skołdycze, gmina Turna, powiat Brześć, gubernia Grodno (SGKP). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Skupiewski

Skupiewski h. Belina (odm.), vel Skupieski, Skupieński, Skupiński, Skupniewski, Skupniowski, drobna szlachta na Mazowszu, w ziemi nurskiej.

Ślepowroński

Ślepowroński h. Ślepowron, rodzina drobnoszlachecka na Mazowszu. To oni zapewne używali wcześniej nazwiska Ślepowrończyk oraz przydomku Wawrzęta, o czym wspomina Niesiecki w Herbarzu.

Sławianowski

 herb Korona

 

herb Jelita

 

Sławianowski h. własnego (in. Korona, Czeszewski, później h. Jelita) vel Bonin-Sławianowski, Saryusz-Sławianowski, pisali się ze Sławianowa, używali przydomków Bonin, Bonina, Saryusz. Notowani w Prusach 1600,