Sienkiewicz

Sienkiewicz h. Oszyk (in. Oszyki) vel Sieńkiewicz, Sinkiewicz, na Litwie, w województwie trockim. Ich protoplastą jest Piotr Oszyk Sienkiewicz, pułkownik JKM, tysięcznik hospodarski wojsk koronnych, który za oddane usługi otrzymał od Zygmunta III dobra Limiatyszki i Czerewczyzna w woj. podolskim. Nobilitację lub potwierdzenie szlachectwa otrzymali 1775 r. wraz z nadaniem herbu Oszyk (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Genealogia
(osób: 43)

 Henryk Sienkiewicz

(1846-1916)

 Jadwiga Sienkiewicz

(1883-1969)

• JADWIGA Sienkiewicz (13 XII 1883-29 XII 1969), c. Henryka i 1ż. Marii Szetkiewicz, malarka,, tłumaczka; ur. Warszawa, chrz. 1884, zm. Warszawa, lat 86, poch. Cm. Powązkowski, kw. 26-III-13/14, gr. rodz. (PSB t. 37 s. 227; MK Warszawa: św. Barbara; Cm. Pow.); m. (ok. 1920) Tadeusz Korniłowicz (1880-1940), s. Edwarda Antoniego i Wiktorii Apolonii Poll; dzieci: Maria Korniłowicz (1925-1996).

• MICHAŁ Sienkiewicz (ok. 1720-po 1786), s. Marcina i Julianny Sylwestrowicz, konfederat barski, pradziadek pisarza Henryka Sienkiewicza; właściciel do 1782 r. a przez następne cztery lata dzierżawca majątków w Goździkowie i Smogorzowie k/ Przysuchy w pow. radomskim; nobilitacja lub potwierdzenie szlachectwa 1775 r. oraz nadanie herbu Oszyk (Verb. Nob.); 1ż. Marianna Ługowska h. Lubicz (ok. 1730-po 1773), chorążanka brzeska; dzieci: Józef; 2ż. Anna Kossowicz (ok. 1740-po 1780).

Źródła: Bork. Sp. 391; Szl. Król.; Żern. t.2/336; Wikipedia: 1.