Sikorski h. Cietrzew, vel Cietrzew-Sikorski, na Pomorzu, Kujawach i w Wielkopolsce. Gniazdem tej rodziny jest Sikorzyn pod Kościerzyną. Są jednego pochodzenia z Berkhanami vel Berhanami i Kętrzyńskimi.
W XVI wieku przybył jeden z Kętrzyńskich z Kujaw do Prus Zachodnich, „a nabywszy majętność Sikorzyn z przyległościami pod Kościerzyną, począł się nazywać Sikorskim, jak o tyrn świadczą akta grodzkie gdańskie i kościerskie” (Żych.; Ossolineum).Jan Sikorski kanonik kujawski 1586. Jan, pisarz grodzki malborski, deputat na Trybunał koronny 1723, poseł na sejm 1730 (Nies.).
Sikorscy herbu Cietrzew zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski.
Genealogia
(osób: 153)
• ANNA Sikorska h. Cietrzew, 1v. Deryng 2v. Stępczyńska (ok. 1810-po 1857), c. Macieja i Teresy Kołudzkiej (Kołuckiej); zamieszkała Sułkówek, parafia Zgłowiączka, obecnie pow. Włocławek; w aktach także: Deręgowa; (MK Zgłowiączka; Żych.); ur. prawd. Mielżyn, pow. Gniezno (MK Mielżyn); 1m. NI. Deryng, Dering (ok. 1800-po 1830); w aktach także: Dereng, Deręg; 2m. (1857 Zgłowiączka) Feliks Stępczyński (ok. 1810-po 1857), s. Wawrzyńca i Marianny Błaszczykowskiej; ślub w parafii Zgłowiączka, miejscowość: Klawisz, uwagi: ona wdowa (MK Zgłowiączka).
• WALENTY Sikorski h. Cietrzew (ok. 1775-po 1844), s. Teofila i Anny Studzińskiej, dziedzic dóbr Jeziorki, Kosztowo, Krostkowo i Komarowe, w ówczesnym pow. wyrzyskim, później kowalskim, w okręgu bydgoskim; przeprowadził się w latach 1793-1807 pod panowanie pruskie wraz ze starszym bratem Władysławem; nabył 10 V 1814 r. od Łakińskich dobra Jeziorki, Kosztowo, Krostkowo i Komarowe; testamentem spisanym 9 V 1824 r., podzielił swe dobra między synów Ignacego Teofila na Krostkowie, Leona Aleksandra na Kosztowie i Józefa Sikorskich, oraz córki: Emilię zamężną Józefową Jaraczewską h. Zaremba, dziedziczkę Krostkowa, Rozalią Wincentową Drzewiecką h. Ciołek i Praksedę zamężną Józefową Grabowską h. Zbiświcz (Żych.); ż. Wirydianna Łakińska h. Pelikan (ok. 1780-po 1844), c. Józefa i Teresy Kołudzkiej h. Pomian; dzieci: Ignacy, Leon, Józef, Emilia, Rozalia, Prakseda.
Źródła: Bork. Sp. 393; Dw. Teki; Nejm.; Nies. t.8/372; Sęcz.; Szl. Król.; Żern t. 2/339; Żych. t. 29/67-75.
Sikorski h. Kopaszyna
(in. Kopasina), drobna szlachta na Podlasiu, licznie rozrodzona i
rozproszona, pisali się z Kopaszyna i z Wielkich Sikor w ziemi ziemi
bielskiej.
Gniazdo rodu – wieś Sikory (później podzielona na Sikory Duże albo Wielkie i Małe), znajduje się obecnie w województwie podlaskim, powiecie Wysokie Mazowieckie, gminie Kobylin-Borzymy. Około 1870 r., w ówczesnym podziale administracyjnym, wieś ta leżała w gminie Piszczaty (SGKP). W 1421 r. osiadł tu niejaki Maciej Sikora i posiadłość swą rozdzielił między synów, których imiona pozostały dotąd nazwą tych działów (Gloger, Ziemia bielska). W wyniku procesu dzielenia się majątkiem, wieś zamieniła się w okolicę szlachecką, składającą się w 1827 r. z następujących części: Sikory Bartkowięta (62 mieszkańców), S. Bartyczki (29), S. Janowięta (50), S. Pawłowięta (56), S. Piotrowięta (57), S. Tomkowięta (45), S. Wojciechowięta (45). Sikorscy używali różnych przydomków, m. in. Rey, Sęk, Strzelczyk, Śmietana, Śledź, Tatko (Kap.).
Sikorscy herbu Kopaszyna zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Genealogia
(osób: 134)
•
KAROLINA Sikorska (1838-po 1884), c. Grzegorza i Julianny Dobkowskiej;
ur. Kierzki, parafia Kobylin Borzymy, obecnie woj. podlaskie, chrz. 1838
(MK Kobylin Borzymy); m. (1882 Kobylin Borzymy) Urban Wnorowski
(ok. 1830-po 1884), s. Antoniego i Marianny Piszczatowskiej; ślub w
parafii Kobylin Borzymy, miejscowość Wnory Wandy, uwagi: on wdowiec (MK
Kobylin Borzymy); dzieci: syn NI. Wnorowski (ur. 1884 Wnory Wandy).
•
WOJCIECH z Wielkich Sikor Sikorski (ok. 1600-po 1638), dziedzic z
Wielkich Sikor w ówczesnym pow. tykocińskim, na Podlasiu; mianuje
plenipotentów 1635; wspólnie z żoną Elżbietą Karniewską spisują kontrakt
z Adamem Niniewskim 1637 (AGZ Kościan), a w 1638 ze Zdzychowskimi
kontrakt dzierżawny o Zdzychowice w sumie 400 złp (AGZ Gniezno); ż. (p.
1637) Elżbieta Karniewska vel Karniowska (ok. 1610-po 1638).
Źródła: Bork. Sp. 393; Dw. Teki; Kap.; Nies.; SGKP t.10/607; Żern t.2/339.
Sikorski h. Lis
(in. Mzura), przydomku Dumicz, rodzina małopolska, pisząca się „z
Sikorzyc”. Ich gniazdem rodowym jest wieś Sikorzyce, w parafii
Wietrzychowice, obecnie pow. Tarnów.
Stanisław
Sikorski, dziedzic w Sikorzycach w latach 1463-1479, później pisał się z
Połomyj. Sikorscy byli posłami na sejm i elektorami z woj.
sandomierskiego 1697 r.
Do herbu Lis został przypuszczony Antoni Sikorski, sekretarz pieczęci większej, nobilitowany na prawach skartabelatu w 1767 r.
Sikorscy
herbu Lis zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w
latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni
lubelskiej.
•
MICHAŁ Sikorski h. Lis (ok. 1770-po 1806), właściciel dóbr Piekary, parafia Piątek, pow. Łęczyca, obecnie woj. łódzkie (Kos.; MK Piątek); ż. (ok. 1800) Małgorzata Multan (ok. 1775-po
1806); dzieci: Róża.
• RÓŻA Tekla Michalina Sikorska h. Lis (ok.
1806-1870), c. Michała i Małgorzaty Multan; ur. Piekary, parafia Piątek, pow. Łęczyca, obecnie woj. łódzkie (Kos.; MK Piątek); m. (1829 Warszawa) Kazimierz Stanisław Trębicki h. Ślepowron (ok. 1798-1864), s. Antoniego i 1ż. Marianny (Elżbiety, Anny) Czerskiej,
generał lejtnant wojsk rosyjskich, a ostatecznie tajny radca i senator;
jako oficer wojsk polskich odbył kampanie 1811-1814; „ (...) prawy i
zacny w postępowaniu, dobry mąż, ojciec i obywatel, powszechne, a
słuszne pozyskał poważanie ziomków” (Kos.); dziedzic dóbr Piekary, w ówczesnej guberni kaliskiej; ur. Warszawa; ślub w par. św. Krzyża (MK Warszawa:
św. Krzyż); dzieci: Maria, Stanisław, Michał, Tekla, Emilia – Trębiccy.
Źródła: Bork. Sp. 393; Elekt. t. 1, 2; Kos.; Krzep. Młp.; Nies. t. 8/372; Sęcz.; Szl. Gal.; Szl. Król.; Żern t.2/339.
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz