Wasilkowski

Wasilkowski h. Korczak, vel Wasielkowski, Wasylkowski, rodzina podolska, ze wsi Wasylkowce in. Wasilkowce w powiecie proskurowskim, okręgu Jarmolińce, parafii katolickiej Szarawka.

Wasilewski

Wasilewski h. Drzewica, vel Wasielewski, przydomku Chochlik, na Podlasiu, w ziemi drohickiej. Podobno wyszli ze wsi Wasilewice w pow. sokołowskim.

Wasiłowski

Wasiłowski h. Ślepowron, vel Korwin-Wasiłowski, Wasiełowski, Wasilo-wski, Wasilewski, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, wywodząca się ze wsi Wasiły in. Wasiły Zygny, dawny powiat Przasnysz, gmina Bugzy Płoskie, parafia Krzynowłoga Wielka (SGKP).

Wądołowski

Wądołowski h. Grabie (odm.) vel Wąndołowski, Wandołowski, Wondołowski, Wądołoski, Wędołowski, Wądołkowski, Wandołkowski, itd., rodzina podlaska, szeroko rozrodzona na Mazowszu i Podlasiu. Wyszli ze

Wąsowski

Wąsowski h. Nałęcz vel Wąssowski, Wąsoski, rodzina wielkopolska, biorąca nazwisko od dóbr Wąsosz k/ Szubina w dawnym powiecie kcyńskim, w parafii Słupy, na których wcześniej dziedziczyli Pałukowie.

Wejchert

Wejchert h. Dotrzyma vel Weychert, otrzymali polskie szlachectwo 1827 r., wraz z herbem, nazwanym Dotrzyma. Herb — na tarczy obramowanej złotem, w polu czerwonym niebieska wstęga, na niej miecz skierowany rękojeścią prostopadle w górę. Nad hełmem 5 piór strusich. 

Węgleński

Węgleński h. Szreniawa vel Węgliński, w ziemi chełmskiej i na Wołyniu, skąd byli elektorami 1658, 1674 i 1733 r. (Nies.).

Wieliczko

Wieliczko h. Syrokomla (odm.) vel Weliczko, na Litwie, w powiecie oszmiańskim, dokąd mieli przybyć z Wołynia. Zwani podobno także Wielickimi lub Welickimi, mają się wywodzić od kniaziów litewsko-ruskich,

Wielobycki

Wielobycki h. Abdank (in. Habdank) vel Wielobicki, wyszli ze wsi Wielobycz w powiecie krasnostawskim, gminie i parafii Gorzków (SGKP). Notowani w aktach ziemi chełmskiej 1611, podpisali elekcję króla Augusta

Wielogórski

Wielogórski h. Grzymała vel Wielogorski, Wielogurski, Wielgórski, wyszli zapewne z dawnego województwa sandomierskiego, ze wsi Wielogóra, siedziby gminy w powiecie radomskim, parafii Wsola (SGKP).

Wierzchowski

Wierzchowski h. Korczak vel Wierzchnowski, na Wołyniu i Rusi. Pochodzą ze wsi Wierzchowce, mylnie nazywanej Zwierzchowcami, w pow. proskirowskim. Zanotowani w aktach wołyńskich 1528 r. (M. Woł.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. 

Wik

Wik h. własnego vel de Wik, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. z herbem, którego wizerunku nie przedstawili. Mieli posiadać tytuł baronów.

Wilkoszewski

Wilkoszewski h. Jelita, vel Saryusz-Wilkoszewski, Wilkoszowski, Wilkoszeski, przydomku Saryusz, rodzina sieradzka, ze wsi Wilkoszewice w powiecie piotrkowskim, gminie Gorzkowice, parafii Rozprza (SGKP). 

Winnicki

Winnicki h. Sas vel Sas-Winnicki, z Winnicy w ziemi lwowskiej, na Rusi, gdzie były też Winniki w powiecie lwowskim. Notowani w aktach od 1436 r. (Stat. Łask.). Licznie rozrodzeni, dla rozróżnienia używali różnych przydomków, jak Radziewicz, Łucznik, Kimakowicz, Klizewicz, Hul, Czeczel, Budzianik, itd. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. Z nich: Innocenty, biskup unicki przemyski 1695. Jerzy, ksiądz, archimandryta dubiński i dermański od 19 XI 1693, biskup unicki przemyski po 1695, administrator metropolii. 

Wittan

 

Wittan h. własnego (in. Lew) vel Witan, Witten, rodzina inflancka, zamieszkała głównie w Liwonii i Kurlandii. Jedna gałąź osiedliła się w woj. łęczyckim, w ziemi gostyńskiej ok. 1650, inna w Prusach. Ich herb mylnie

Gromnicki

Gromnicki h. Prawdzic, wyszli zapewne ze wsi Gromnice in. Gramnice w powiecie warszawskim, której to wsi właścicielem był 1580 r. Adam Gromnicki (Bon.). Następnie pojawiają się w różnych województwach.

Witkowski

 

Witkowski h. Korzbok (in. Korczbok, Kordzbok, Korzbog, niem. Kurtzbach), vel Korzbok-Witkowski, rodzina wielkopolska, której gniazdem są wsie Witkowo i Witkówko w powiecie gnieźnieńskim.

Włocki

Włocki h. Groty, notowani w aktach województwa krakowskiego, powiatu sądeckiego 1693 r., obecni w woj. kaliskim 1700 r. (AGZ Kalisz). Nazwisko mieli wziąć od wsi Wielkie Włoki (Włóki), nie wiadomo gdzie położonej, może w pow. płockim.

Rakowiecki

Rakowiecki h. Rola, vel Rakowicki, wzięli nazwisko od wsi Rakowiec w woj. łęczyckim. Podpisali elekcje 1697 r. z woj łęczyckim, a 1764 r. z woj. rawskim.

Wnorowski

Wnorowski h. Kościesza (in. Strzegomia, Strzegonia) vel Gniewosz-Wnorowski, odgałęzienie rodu Gniewoszów herbu Kościesza, piszących się z Dalowic (Dalewic) i Wnorowa. Bardzo wcześnie musieli się podzielić na dwie gałęzie.

Wójcicki

Wójcicki h. Nałęcz v. Wóycicki, Wojcicki, Woycicki, wyszli zapewne ze wsi Wójcice in. Wojcice (Wojczyce) w powiecie sieradzkim, gminie Gruszczyce, parafii Błaszki. Jan Chryzostom Nałęcz Wojcicki z pow. kaliskiego, jest w 1766 r. plenipotentem Teresy z Mycielskich Skoraszewskiej, kasztelanowej przemęckiej (AGZ Kalisz). 

Wojewódzki

Wojewódzki h. Abdank (in. Habdank) v. Skarbek-Wojewódzki, Wojewudzki, Wojewodzki, rodzina drobnoszlachecka ze wsi Wojewódki na Podlasiu, w powiecie sokołowskim, parafia Sokołów. Wieś ta dzieliła się na Wojewódki Wielkie i W. Panki, a obecnie na Wojewódki Dolne i W. Górne. Występują w aktach od 1530 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim i Cesarstwie Rosyjskim ok. 1840 r. Jedna gałąź osiedliła się na Litwie, w pow. lidzkim. 

Wojno

Wojno h. Nałęcz, vel Woyno, Wojna, na Podlasiu, w ziemi bielskiej. Byli posłami na sejm i elektorami z woj. podlaskiego 1648 i 1674 r. (Con.).

Tyszka

Tyszka h. Trzaska, vel Tyszko, Tyski, mazowiecka rodzina szlachecka, w ziemi łomżyńskiej. Jej gniazdem jest zapewne okolica szlachecka Tyszki in. Tyski, w pow. ostrołęckim, gminie i parafii Piski.

Niebrzydowski

Niebrzydowski h. Radwan vel Niebrzydoski, w ziemi chełmskiej, na Mazowszu, Podlasiu i w Małopolsce. Wyszli ze wsi Niebrzydy, w dawnym pow. szczuczyńskim, parafia Słucz, gmina Wąsosz, pow. Grajewo, woj. podlaskie (SGKP).

Wiszowaty

Wiszowaty h. Abdank (in. Habdank) v. Wyszowaty, ze wsi Wiszowate w ziemi łomżyńskiej, w dawnym powiecie Kolno, parafii Grabowo, gdzie są notowani w aktach od 1496 r. „haeredes ex armis Awdancze” (Kap.). Zamienili później herb swój rodowy Abdank na Pierzchałę.

Wojsław

Wojsław h. Junosza vel Woysław, rodzina drobnoszlachecka ze wsi Wojsławy i Wojsławki w ziemi wiskiej, parafii Wąsosz. Z ziemi wiskiej byli posłami i elektorami 1697 r. (Con.). Stanisław Wojsław był dziedzicem we wsi Wojsławy 1706 r. (MK Wąsosz). Są zapewne jednego pochodzenia z Wojsławskimi tego herbu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r. (Gaz. Warsz.).

Wojsza

Wojsza h. Pilawa vel Woysza, Wojsz, Woysz, w ziemi nurskiej, z tą ziemią podpisali elekcję 1697 r. (Con.). Wyszli zapewne z województwa krakowskiego, pisali się z Bzowa. Jedna gałąź osiedliła się w województwie smoleńskim. W XIX wieku zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. Z nich: Stanisław Woysza z Bzowa (zm. II 1677), podstoli smoleński, sekretarz i dworzanin królewski. 

Wojtasiewicz

Wojtasiewicz h. Aksak (in. Kara, Obrona) vel Wojtaszewicz, na Żmudzi, gdzie występują w aktach 1528 r. (Metr. Lit.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. 

Wojtkowski

Wojtkowski h. Lubicz, vel Woytkowski, w ziemi nurskiej, z tą ziemią podpisali elekcję 1697 r. (Con.). Pochodzą ze wsi Wojtkowice Stare, w ziemi drohickiej, obecnie pow. Wysokie Mazowieckie, parafia i gmina Ciechanowiec. W XIX wieku wieś ta administracyjnie należała do guberni grodzieńskiej (SGKP).

Wołuński

Wołuński h. Lubicz, z Wołunina w ziemi warszawskiej. Podpisali elekcję 1764 r. z ziemią warszawską (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r.

Worytko

Worytko h. Sas, rodzina drobnoszlachecka na Litwie, w ziemi grodzieńskiej, skąd byli elektorami królewskimi 1764 r. (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. przed deputacją wywodową szlachecką guberni augustowskiej (Sp. szl.). 

Woźniakowski

Woźniakowski h. Prawdzic, w Galicji, nobilitowani na sejmie 1768 roku (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r.

Wróblewski

Wróblewski h. Lubicz, rodzina mazowiecka, ze wsi Wróblewo, w parafii Radzymin, gm. Naruszewo, pow. Płońsk. Są jednego pochodzenia z Rakowskimi herbu Lubicz (oraz h. Bożawola).

Wyrębowski

Wyrębowski h. Junosza vel Wyrembowski, Wyręmbowski, Werębowski, Wyremboski, Wyręboski, rodzina drobnoszlachecka w województwie łęczyckim, skąd byli elektorami w 1697 r. (Con.). Nazwisko utworzyli pewnie od wsi Wyrębów w powiecie sieradzkim, parafii Bałdrzychów, gminie Wierzchy. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. 

Wysokiński

Wysokiński h. Szeliga, vel Wysokieński, Wyszokiński, licznie rozro-dzona, drobnoszlachecka rodzina podlaska, wywodząca się z ziemi grójeckiej. Rozróżniali się przydomkami jak np. Jagiełka, Mróz, Oziębło vel Uziębło, Tomkowicz, itd.

Wyspiański

Wyspiański h. Bończa, w powiecie trembowelskim, licznie rozrodzeni w parafiach Baworów i Sorocko. Nieznani dawnym heraldykom – mają należeć do herbu Bończa.

Wyszkowski

Wyszkowski h. Ślepowron (oraz h. Korwin), vel Wyszkoski, przydomku Tworek, wyszli ze wsi Wyszki, w ziemi bielskiej, obecnie pow. Bielsk Podlaski, gdzie są notowani w tamtejszych aktach od XVI wieku (Kap.).

Suliński

Suliński h. Jastrzębiec, vel Suleński, Szuliński, Sulimski, wywodzą się z Wielkopolski. Podobnie jak Sulińscy innych herbów, wyszli z nieistniejącej już wsi Sulanki w pow. konińskim, parafia Gosławice. Zygmunt Suliński,

Sulimowski

Sulimowski h. Dębno, vel Sulmowski, Sulmoski, Sulinowski, w dawnym woj. sieradzkim. Wyszli zapewne ze wsi Sulmów in. Sulmowo (Sulinowo) i Sulmówek, w pow. sieradzkim, parafia Goszczanów. Jedni pisali się z

Sulikowski

Sulikowski h. Sulima, vel Suligowski, Sulkowski, w województwie łęczyckim i kaliskim. Występują w aktach łęczyckich 1550 r. Są być może jednego pochodzenia z Sułkowskimi.

Sulewski

Sulewski h. Pomian, rodzina wielkopolska, wyszła ze wsi Sulewo w powiecie kościańskim. W 1481 r. Jan Sulewski, na ½ wsi Sulewo w tymże powiecie i na jednym łanie sołeckim, zapisuje posag żonie Annie (AGZ

Sulatycki

Sulatycki h. Sas, w województwie ruskim i na Podolu. Są wymienieni w Herbarzu Paprockiego 1584 r. oraz w aktach grodzkich trembowelskich 1598 r. (AGZ Trembowla). Nazwisko wzięli zapewne od wsi Sulatycze w

Sudnik

Sudnik h. Leliwa vel Sądnik, rodzina drobnoszlachecka litewska, zamieszkująca zaścianek Sudniki in. Sądniki w dawnym powiecie wileńskim. Osiedleni też w województwie mazowieckim i podlaskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie w XIX wieku z

Sulisławski

Sulisławski h. Leszczyc, gałąź rodziny Gutowskich, ze wsi Sulisławice w powiecie kaliskim. W 1501 r. dziedzicem tych dóbr jest Stanisław Sulisławski (AGZ Kalisz). Byli też Sulisławscy herbu Szreniawa w

Suchorabski

Suchorabski h. Ostoja, pisali się z Suchorab. Wyszli ze wsi Suchoraba, dawniej Szucharaba, w powiecie wielickim. Czterej bracia rodzeni, dziedzice „de Szucharaba”, sprzedają r. 1364 dwa działy w

Szlagowski

Szlagowski h. Nałęcz, rodzina wielkopolska, z powiatu śremskiego. 
W XIX wieku byli właścicielami dóbr Szczodrzykowo k/ Kórnika. Z nich: Antoni Władysław Szlagowski (1864-1956), ksiądz, arcybiskup warszawski, profesor i rektor Uniwersytetu Warszawskiego, kaznodzieja, teolog, historyk, wybitny biblista.

Szetlewski

herb Poraj

herb Rola

 

Szetlewski h. Poraj (Rola?) vel Szetleski, Setlewski, w Wielkopolsce, pisali się z Wielkiego Szetlewa. Gniazdem rodu jest Szetlew in. Szetlewo w powiecie konińskim, parafii Rzgów. Już w XVI wieku licznie rozrodzeni,

Szerszeński

Szerszeński h. Bończa vel Szerzeński, w ziemi sieradziej w XIX wieku, gdzie posiadali dobra Wiskitno (wieś i huta), Kaliny, Olechowa, Grodziska, młyn Wiskitno i kolonia Przypuska pod Kępnem.