Sulatycki

Sulatycki h. Sas, w województwie ruskim i na Podolu. Są wymienieni w Herbarzu Paprockiego 1584 r. oraz w aktach grodzkich trembowelskich 1598 r. (AGZ Trembowla). Nazwisko wzięli zapewne od wsi Sulatycze w
dawnym powiecie żydaczowskim (SGKP). Różne linie używały przydomków Juchno i Raczesz. Notują ich Konstytucje sejmowe jako elektorów królewskich z województwa ruskiego 1648 i 1676 r. (Con.). Przedstawicielem tej rodziny jest pewnie Paweł Sulatycki (1884-1932), minister w rządzie Kraju Kubańskiego w Rosji (PSB t.45/410).
Genealogia
(osób: 25)

• MATEUSZ Sulatycki (ok. 1730-po 1760), skarbnik owrucki (Bork.); ż. Franciszka Szornel h. Dołęga (ok. 1730-po 1760); dzieci: Teresa.

• TERESA Sulatycka (ok. 1760-po 1783), c. Mateusza i Franciszki Szornel; m. (1778) Ignacy Mańkowski h. Zaremba (1746-po 1801), s. Jana i Marianny Brochockiej h. Osoria, podkomorzy latyczowski; cześnik owrucki 1778, skarbnik żydaczowski, komisarz cywilno-wojskowy powiatu latyczowskiego 1791, podkomorzy latyczowski 1801; dziedzic dóbr Borówka i Sahinka na Podolu od 1801, a Karyszków i Dołchówka w pow. latyczowskim (Bork.); dzieci: Seweryn Mańkowski (1783-1828).

Źródła: Bork. Gen. 738; Bork. Sp. 430; Nies.; SGKP t.11/561; Żern. t.2/397.