Wysokiński

Wysokiński h. Szeliga, vel Wysokieński, Wyszokiński, licznie rozro-dzona, drobnoszlachecka rodzina podlaska, wywodząca się z ziemi grójeckiej. Rozróżniali się przydomkami jak np. Jagiełka, Mróz, Oziębło vel Uziębło, Tomkowicz, itd.
Wymienia ich Herbarz Paprockiego 1584 r. Ich gniazdem rodowym jest wieś Wysokiny, dawniej Wysokinin, w powiecie łukowskim, parafii Trzebieszów. Już w XVII wieku wieś ta posiadała liczne przysiółki, jak np. Wysokiny-Tęczki zwane inaczej Maciejowicami. W XIX wieku istniały na jej obszarze, już pod odrębnymi nazwami, wsie Maciejowice, Jakusze i Łęczki. W spisie z 1827 r. podano, że Wysokiny Maciejowice miały 146, W. Jakusze 134 i W. Łęczki 264 mieszkańców. Nazwy Wysokinin używa-no niegdyś także w odniesieniu do wsi Wysokin, w pow. opoczyńskim, parafii Odrzywół (SGKP). Wysokińscy zostali wylegitymowani ze szlache-ctwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Niesiecki pisze ponadto o Wysokińskich herbu Junosza, zamieszkałych w ziemi lwowskiej w 1630 r.
Genealogia 
(osób: 45)

• MACIEJ Wysokiński h. Szeliga (ok. 1800-po 1832); potomek w 6-ym pokoleniu Marcina Wysokińskiego, burgrabiego łukowskiego 1688 r.; jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r. z herbem Szeliga, zapisany do ksiąg szlachty guberni lubelskiej, oddział podlaski (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (ok. 1830) Katarzyna Grochowska (ok. 1810-po 1832); dzieci: Michał.

• MARIANNA Wysokińska h. Szeliga (ok. 1790-po 1812), c. Tomasza i Marianny Wysokińskiej; zamieszkała Grochówka Wyskokiny-Tęczki, parafia Trzebieszów, pow. Łuków; ur. tamże (MK Trzebieszów); m. (1812 Łuków) Józef Domański (ok. 1785-po 1812), s. Franciszka i Heleny Szmulewskiej; zamieszkały Łazy; ślub w parafii Łuków, miejscowość: Łuków, świadkowie: Jan Zawiska, Wojciech Turski, Andrzej Osiński, Tomasz Drzymulski (MK Łuków).

Źródła: Bork. Sp. 518, 519; Nies.; Pap.; Sęcz.; SGKP t.14/140; Szl. Król.; Żern. t.2/545.