Wielogórski

Wielogórski h. Grzymała vel Wielogorski, Wielogurski, Wielgórski, wyszli zapewne z dawnego województwa sandomierskiego, ze wsi Wielogóra, siedziby gminy w powiecie radomskim, parafii Wsola (SGKP).
Znani w czasach Długosza 1460 r. (Dł. L. B.). Podpisali elekcję 1764 r. z woj. bracławskim (Con.). Pod koniec XVIII wieku należeli do sukcesorów rodu Słupiczów-Rohozińskich, właścicieli rozległych dóbr w pow. hajsyń-skim, m. in. miasteczka Kuna. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. Z nich: Aleksander, miecznik winnicki 1758 (Kur. Pol.).
Drobna szlachta Wielogórscy zamieszkiwali też na Podlasiu, we wsi Wielgórz pow. Siedlce, gm. Czuryły, par. Pruszyn.
Genealogia
(osób: 20)

• LUDWIKA Wielogórska (ok. 1800-po 1849); zamieszkała Woszczatyn, par. Korytnica, Wołyń; m. (ok. 1820) Ksawery Starzyński (ok. 1785-1849), ziemianin, właściciel dóbr Woszczatyn, par. Korytnica, Wołyń; zm. Woszczatyn, lat 64 (MK Korytnica); dzieci: Kajetan, Brunon, Stefan – Starzyńscy.

• MIKOŁAJ Wielogórski (ok. 1803-po 1828), s. Mikołaja i Anny Zanickiej; ż. (25 III 1828 Ołyka) Barbara Szorc h. Mora (ok. 1808-po 1828), c. Kazimierza i Teresy Kolankowskiej; zamieszkała w obwodzie białostockim; ślub w par. Ołyka, Wołyń (MK Ołyka).

Źródła: Bork. Sp. 491; Dw. Teki; SGKP t.13/318, 358; Szl. Król.; Stup. t.3/177; Żern. t.2/503.