Fritsch h. Fritsch (herb własny), vel Frytsch, Frycz, Fritsche, Frytsche, rodzina indygenowana w Polsce, wywodząca się z Saksonii.
Fritsch h. Fritsch (herb własny), vel Frytsch, Frycz, Fritsche, Frytsche, rodzina indygenowana w Polsce, wywodząca się z Saksonii.
Fryderycy h. Lotaryńczyk, vel Friderici, Frederici, mylnie czasem pisani Fryderycky, nobilitowani w Rzeczypospolitej pod koniec XVIII wieku. Sądząc po nazwie herbu, pochodzą z Lotaryngii.
Galera h. Galera (herb własny), vel Gallera, Galler, rodzina pochodzenia włoskiego, szlachta miediolańska.
Gano h. Rawicz, vel Gano-Lipski, Gano-Lipiński, właściwie Gan, stara rodzina w ziemi chełmskiej. Zdaje się, że niektórzy zmienili nazwisko na Ganowicz.
Gawkowski h. Ślepowron, oraz h. Jastrzębiec, vel Gawecki, Gawęcki, na Mazowszu, w pow. łomżyńskim. Są jednego pochodzenia z Sypnniewskimi (Sipniewskimi) i Czartoszewskimi herbu Ślepowron.
Gerhardt h. Sybilla, vel Gerhard, rodzina pochodzenia niemieckiego, wywodząca się z Księstwa Reuss, w Turyngii.
Gerlicz h. Jerlicz (in. Lis odm., herb własny), vel Gierlicz, właściwie Jerlicz, mają być odgałęzieniem znanej rusko-kijowskiej rodziny Jerliczów, z której niektórzy zmienili nazwisko na Gerlicz.
Gintowt h. Trąby, vel Gintowtt, Gintoft, także Gintowt-Dziewałtowski, Dziewiałtowski, w W. Ks. Litewskim. Rodzina żmudzka, której jedna gałąź używała przydomku Dziewałtowski (Dziewiałtowski).
Godefroy h. Godefroy (in. herb własny), vel Godeffroy, w Polsce pisani także: Godeffroi, Godefroj, Godefray, Godefraj, Godefrey, Godefrej etc., szlachta francuska, która miała uzyskać nobilitację we Francji, od króla Ludwika XIV w 1669 r. (Sęcz.).
Goleński h. Ogończyk, vel Goliński, w ziemi dobrzyńskiej. Pierwotnie używali nazwiska Goleń albo Goleniów.
Goliszewski h. Jelita, vel Goliszowski, Goleszewski, Goleszowski, ze wsi Goliszew, w dawnym pow. orłowskim, obecnie pow. Kutno, chociaż być może, pierwotnie wyszli z Goliszewa, w pow. kaliskim (Bon.). Zdaniem Uruskiego, ich gniazda należy upatrywać na Kujawach.
Goniewski h. Glaubicz, vel Góniewski, Guniewski, na Podlasiu, w ziemi mielnickiej. Mateusz Goniewski, właściciel dóbr Mszane, w ziemi mielnickiej, 1765 r.
Gorazdowski h. Prawdzic, vel Gorazdoski, wyszli ze wsi Gorazdowo, w dawnym pow. pyzdrskim, gdzie dziedziczyła również szlachta herbu Łodzia, będąca jednego pochodzenia z Szołdrskimi i Tomickimi.
Gorczycki h. Jastrzębiec, w Sieradzkiem. Uzyskali nobilitację 1590 r. z herbem Jastrzębiec, przypuszczeni do herbu przez Jurkowskich (Metr. Kor.).
Gosk h. Prawdzic, drobna szlachta, której majątkiem gniazdowym jest wieś Goski, w ziemi łomżyńskiej, w pow. zambrowskim, w parafii Rosochate. Niektórzy zmieniali nazwisko na Goski.
Grajbner h. Lis, vel Graybner, z nich: Henryk Kajetan Graybner, kapitan buławy wielkiej koronnej 1785 r., otrzymał szlachectwo na sejmie 1790 r.
Popkowski h. Pomian, vel Białosuknia-Popkowski, Papkowski, w ziemi łomżyńskiej. Stanowią odgałęzienie rodziny Białosuknia.
Gronostajski h. Kościesza, vel Gronostayski, Hronostajski, w ziemi łomżyńskiej. Ich rodzinnym gniazdem są Gronostaje, w parafii Puchały, pow. Łomża.
Grzędziński h. Orłosław (in. Orłosław I), vel Grzendziński, Grędziński, nobilitowani 1811 r. przez króla saskiego i ks. warszawskiego Fryderyka Augusta, wraz z nadaniem herbu Orłosław.
Hasselquist h. własnego, vel de Hasselquist, Haselquist, Hazelquist, rodzina pochodzenia szwedzkiego, otrzymała szlachectwo galicyjskie 1807 r.
Haydes h. Genderych (in. Gienderych, Genderich), vel de Haides, Haidesz, do Polski mieli przybyć z Czech.
Lechnicki h. Zadora, vel Lechnacki, Lachnicki (?), w W. Ks. Litewskim, później także na Podlasiu i w Lubelskiem. Pierwotnym ich nazwiskiem było zdaje się Grom, a Lechnicki (Lechnacki) – przydomkiem.
Helcel h. Sztersztyn (in. Szternsztyn), vel Szernsztyn-Helcel, Heltzel, Hölzel von Sternstein (Sterstein), rodzina krakowska, pochodzenia austriackiego.
herb Hempel
herb Prątnicki
Hempel h. własnego (in. Hempel, Prątnicki odm.), vel de Hempel, a Hempelsdorff, Hempell, czasem Chempel, Hampel, rodzina osiedlona w XVII w W. Ks. Litewskim, a w XVIII wieku w Warszawie. Otrzymali szlachectwo w Polsce w 1790 r., jednak już wcześniej posiadali szlachectwo niemieckie.
herb Bibersztein
herb Herman
Herman h. Bibersztein (in. Biberstein), oraz h. własnego, vel Hermann, Herrmann etc., w XVII wieku zamieszkiwali w W. Ks. Litewskim, gdzie posiadali dobra Hermaniszki i Wowierany, w pow. oszmiańskim.
"Non omnis moriar"Horacy, Pieśni III, 30, 6
„Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność"Emily Dickinson