Wrzosek

Wrzosek h. Dołęga, rodzina podlaska, ze wsi Wrzoski, w parafii Miedzna, pow. Węgrów. 

Drobna szlachta, licznie rozrodzona, rozróżniająca się za pomocą przydomków, takich jak: Nagornik, Sobota, Szymanik, Wasik, etc. 

N. Wrzosek, wiceregent rawski 1778 r. (Kras.). Adam Wrzosek (zm. 1965), lekarz patolog, historyk medycyny, antropolog, profesor Uniw. Poznańskiego i Akademii Medycznej w Poznaniu, a także uniwersytetów w Krakowie, Warszawie i Wilnie.

Wrzoskowie herbu Dołęga wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.

Genealogia
(osób: 51)

prof. Adam Wrzosek
(1875-1965)

• ADAM Jan Wrzosek h. Dołęga (6 V 1875-26 II 1965), s. Józefa i Pelagii Skibińskiej, lekarz patolog, historyk medycyny, antropolog, profesor Uniw. Poznańskiego i Akademii Medycznej w Poznaniu, a także uniwersytetów w Krakowie, Warszawie i Wilnie; szkołę średnią rozpoczął w Piotrkowie, a zakończył w Łodzi, gdzie w 1894 r. otrzymał świadectwo dojrzałości; studiował w Kijowie, Zurychu, Berlinie, Paryżu, Krakowie i Wiedniu; profesor Uniw. Jagiellońskiego 1910 r., wykładowca historii medycyny; profesor na wydziale lekarskim Uniw. Warszawskiego 1918 r.; organizator i pierwszy dziekan nowo utworzonego wydziału lekarskiego Uniw. Poznańskiego 1920 r.; członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności 1930 r.; kierownik zakładu historii medycyny na Uniw. w Wilnie 1935-1939; założyciel Polskiego Tow. Antropologicznego i Tow. Historii Medycyny, a także redaktor Przeglądu Antropologicznego oraz Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; członek Tow. Miłośników Miasta Poznania; w czasie wojny mieszkał w Warszawie, przy ul. Madalińskiego 15; tam zakładał i kierował w latach 1942-1944 jako dziekan wydziałem lekarskim Tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich w Warszawie, którego był później prorektorem; wykładał tam propedeutykę lekarską, historię i filozofię medycyny i antropologię, a po powstaniu warszawskim, w Krakowie wykładał historię i filozofię medycyny; w 1945 r. powrócił do Poznania; ur. Sosnowiec-Zagórze, chrz. 1875; zm. Poznań, poch. Cm. Junikowski (WSB; Filozofia w Polsce. Słownik pisarzy 1971; MK Sosnowiec-Zagórze: św. Joachima; Wikipedia); ż. (6 VII 1900) Maria Dąbrowska (23 I 1877-po 1900); studiowała medycynę w Zurychu, studiów jednak nie ukończyła; ur. Kijów, zm. Poznań; dzieci: Ludmiła.

doc. Ludmiła Wrzosek
(1900-1971)

• LUDMIŁA Wrzosek h. Dołęga (28 XII 1900-17 II 1971), c. Adama Jana i Marii Dąbrowskiej, filozof, prawnik, historyk medycyny oraz mistyczka chrześcijańska; wychowywała się w Krakowie, gdzie jej ojciec był lekarzem zaczynającym karierę naukową jako asystent w katedrze patologii Uniw. Jagiellońskiego, gdzie z czasem został profesorem medycyny; w Krakowie ukończyła szkołę podstawową, a w 1919 r. zdała maturę, następnie, zmieniając miejsce zamieszkania wraz z rodzicami, podjęła studia filozoficzne kolejno na Uniw. Warszawskim i Poznańskim; uzyskała dyplom doktora filozofii na Uniw. Poznańskim; w 1932 r. ukończyła prawo z tytułem magistra; założycielka stowarzyszenia religijnego Rodzina Serca Miłości Ukrzyżowanej (RSMU); okres okupacji niemieckiej spędziła w Warszawie, gdzie podjęła pracę jako wychowawczyni w placówce opiekuńczej dla opuszczonych chłopców; brała też udział w działalności konspiracyjnej i pomagała ojcu w organizowaniu i prowadzeniu wydziału lekarskiego tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich; po powstaniu warszawskim, wróciła z rodzicami do Poznania; w 1950 r. została docentem, a następnie kierownikiem katedry i zakładu historii medycyny Akademii Medycznej; ur. Kraków, zm. Poznań, poch. Cm. Junikowski, kw. 1-I-26, obok rodziców (Wikipedia); m. (1924 Poznań) Wiesław Krakowiecki (ok. 1900-po 1932), studiował na Uniw. Poznańskim; małżeństwo zakończyło się rozwodem cywilnym; dzieci: 1/ Jerzy Przemysław Olgierd Krakowiecki (8 XI 1926-15 IX 1944), uczestnik powstania warszawskiego; ur. Poznań, zm. Warszawa, poległ w powstaniu (MK Warszawa-Mokotów: św. Michał).

Źródła: Bork. Spis 515; Jabł. t. 3/59, 70, 222; Nies. t. 10/481.

Wrzosek h. Prus I, drobna szlachta ze wsi Wrzoski, w parafii Miedzna, pow. Węgrów. Są jednego pochodzenia z Orłami (Orzeł) herbu Prus I, których zna Paprocki.

Jabłonowski zalicza Wrzosków, z ziemi drohickiej, do herbu Dołęga, lecz zamieszkiwała tam szlachta licznie rozrodzona, należąca niewątpliwie do różnych herbów i rozróżniająca się za pomocą przydomków, np. Orzeł. 

Genealogia
(osób: 15)

• JAN Orzeł-Wrzosek z Wrzosek h. Prus I (ok. 1817-po 1857), s. Franciszka i Katarzyny Pogorzelskiej, właściciel cząstkowy we wsi Wrzoski, parafia Miedzna, pow. Węgrów; pisany także: Orzeł; ur. Wrzoski (MK Miedzna); ż. (21 XI 1849 Skibniew) Antonina Eleonora Grzymała h. wł. (15 VI 1828-po 1857), c. Piotra (Rocha) i Marianny Buczyńskiej; pisana także: Grzymalanka; ur. we wsi Grzymały, parafia Skibniew, pow. Sokołów Podlaski, chrz. 1828, uwagi: ojciec lat 36, matka lat 25 (MK Skibniew); ślub w parafii Skibniew, miejscowość: Grzymały, uwagi: on kawaler lat 32, ona panna lat 19 (!),ojciec nie żyje (MK Skibniew); dzieci: Jan.

• ROZALIA Orzeł-Wrzosek z Wrzosek h. Prus I (ok. 1795-po 1815), c. Leona i Justyny Zieleźnickiej; pisana także: Orzeł, Orłówna; ur. Wrzoski, parafia Miedzna, pow. Węgrów (MK Miedzna); m. (1815 Miedzna) Paweł Piotr Wyszomirski (ok. 1790-po 1815), s. Łukasza i Marianny Grzymała h. wł.; ślub w parafii Miedzna, miejscowość: Wrzoski, uwagi: kawaler, panna (MK Miedzna).

Źródła: Bork. Sp. 515; Jabł. t. 3/59, 70, 222; Nies.; Pap.