Herman

herb Bibersztein

herb Herman

Herman h. Bibersztein (in. Biberstein), oraz h. własnego, vel Hermann, Herrmann etc., w XVII wieku zamieszkiwali w W. Ks. Litewskim, gdzie posiadali dobra Hermaniszki i Wowierany, w pow. oszmiańskim.

Hermanowie herbu Biberstein wylegitymowali się ze szlachectwa przed Deputacją Wywodową wileńską 1800 r. Niektórzy z nich wylegitymowali się 1812 r. w gubernii wileńskiej z herbem własnym, a w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, bez przedstawienia herbu.

Herb — w polu czerwonym lew złoty wspięty ze srebrną chorągwią w przednich łapach; nad hełmem w koronie ręka zbrojna między dwoma skrzydłami (Ostr.).

• JOANNA Nepomucena Herman h. Bibersztein (ok. 1820-po 1860), c. Józefa i Katarzyny Pajączkowskiej; zamieszkała w Warszawie; ur. Hrubieszów, gub. lubelska (MK Warszawa: św. Jan); m. (5 X 1847 Warszawa) Jakub Szybalski (ok. 1810-po 1860), s. Józefa, obywatela, i Marianny Rajchel, pisarz sądu pokoju okręgu siedleckiego 1847 r., zamieszkały Siedlce, gub. lubelska; ur. Skawina, Galicja austriacka; ślub w parafii św. Jana, uwagi: on kawaler? lat 37, ojciec nie żyje, ona panna lat 27, zostająca przy rodzinie, ojciec nie żyje; świadkowie: Walenty Drochojowski, naczelnik wydziału Komisji kwaterniczej, oraz Ludwik Herman, adiunkt ekonomiczny przy Komisji rządowej przychodów i skarbu, brat nowozaślubionej, obaj pełnoletni, w Warszawie zamieszkali (MK Warszawa: św. Jan); dzieci: 1/ Zdzisław (ok. 1850-1861), zm. Płock (MK Płock); 2/ Antoni Piotr (1860-po 1911), ur. Płock, chrz. 1860 (MK Płock), voto: (21 X 1911 Warszawa) Dorota Zofia Wąsowicz (ok. 1880-po 1911), c. Henryka i Marii Przygockiej (MK Warszawa: św. Andrzej) – Szybalscy.

• LUDWIK Kajetan Herman h. Bibersztein (8 VIII 1815-po 1855), s. Józefa i Katarzyny Pajączkowskiej, adiunkt ekonomiczny przy Komisji rządowej przychodów i skarbu 1847 r.; asesor ekonomiczny okręgu kieleckiego 1850 r.; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1850 r., bez przedstawienia herbu; został zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki, 1852 r. przeniesiony do ksiąg szlachty gub. płockiej; wylegitymował się, jako prawnuk Samuela, którego dziad Aleksander był dziedzicem dóbr Hermaniszki, w pow. oszmiańskim, w r. 1720 (Sęcz.); występuje 5 X 1847 r. w Warszawie jako świadek na ślubie siostry (MK Warszawa: św. Jan); ż. (1847 Płock) Wanda Ludwika Ostaszewska (ok. 1830-po 1855), c. Pawła i Idy Jura; ur. Pułtusk, chrz. 1830 (MK Pułtusk); ślub w parafii Płock (MK Płock); dzieci: Izydor, Ludwik.

Źródła: Bon. t. 7/266, 267; Ostr. nr 1020; Sęcz.; Urus. t. 5/134.