Świątecki

Nowina

 

Jastrzębiec

Świątecki h. Nowina (odm.) oraz h. Jastrzębiec, rodzina neoficka, nobilitowana 1674 r. (Con.). Wedle dawnych herbarzy byli też Świąteccy herbu Jastrzębiec, występujący 1751 r. w pow. ciechanowskim.

Świątkowski

Świątkowski h. Suszyński, vel Świętkowski, Światkowski, w Wielkopolsce i w ziemi łęczyckiej. Pisali się ze Świątkowa w pow. gnieźnieńskim 1525 (Korytkowski, Prałaci kapituły gniezn. t.4/40-46). 

Świerczyński

Świerczyński h. Ostoja, vel Świerczeński, Świrczyński, pisali się ze Świerczyńska Mniejszego. Wywodzą się ze wsi Świerczyńsko, w parafii Rozprza, pow. Piotrków Trybunalski, obecnie woj. łódzkie. Wieś ta w XVI

Świeżyński

Świeżyński h. Korczak, vel Świerzyński, Świżyński, Świeżeński, Świeżański, na Mazowszu i w woj. sandomierskim. Być może wyszli ze wsi Świerze w ziemi chełmskiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w

Świecki

Świecki h. Leszczyc, vel Szwiecki, Szwecki, Szwedzki, Świeczki, dość często lecz błędnie Święcki, na Kujawach, w dawnym woj. inowrocławskim 1550-1640 (AGZ Radziejów). Często myleni ze Święckimi.

Świniarski

Świniarski h. Puchała (odm.), vel Swiniarski, Świnarski, wyszli ze wsi Świniary na Podlasiu, obecnie w woj. mazowieckim, pow. Siedlce, parafia i gmina Mokobody. Jedna gałąź osiedliła się w XVI lub XVII stuleciu w W. Ks. Litewskim, w pow. nowogrodzkim (Nies.), a inna w Prusach (Żern.).

Świrski

Świrski h. Lis, vel Świerski, nazwisko i tytuł wzięli od zamku i majątku Świr w powiecie oszmiańskim. Od XVII stulecia licznie rozrodzeni podupadli majątkowo, lecz prawie stale, jeszcze w początkach XIX

Siciński

Siciński h. Pomian, vel Sicieński, Syciński, Sieciński, odgałęzienie Dziembowskich herbu Pomian, pisali się z Sitna. 

Sygietyński

Sygietyński h. własnego, vel Segietyński, Segetyński, według M. Minakowskiego, rodzina neoficka, pochodząca od ochrzczonych tzw. frankistów, uszlachcona w XVIII wieku. 

Symonowicz

Symonowicz h. własnego (in. Symonowicz), vel Simonowicz, Szy-monowicz, Szymonowic, rodzina pochodzenia ormiańskiego, nobilitowana w Polsce na prawach skartabelatu 1768 r. Opisu hebu nie przedstawiono.