Hryszkiewicz

Hryszkiewicz h. Chorągwie Kmitów, rzadko Chryszkiewicz, na Litwie, w woj. trockim ok. 1650, następnie w mińskim. Jan Kazimierz Hryszkiewicz, strażnik miński 1703. Onufry, na sejmiku brasławskim 1764. Jan Tomasz, mostowniczy żmudzki 1780. Byli właścicielami dóbr Nowosiółki (Akta Bracławskie). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie grodzkim halickim 1782. Potomkowie Stanisława, dziedzica dóbr Majskie 1697 r., wylegitymowali się w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, z herbem Nowina. 

Hube

Hube h. Przeginia (in. Przegonia), mają pochodzić od rodziny Huba herbu Przegonia. Karol Hube, porucznik korpusu litewskiego inżynierów, a następnie kapitan, otrzymał szlachectwo na sejmie 1790 r. (Vol. Leg.).

Idźkowski

Idźkowski h. Jastrzębiec, czasem Ićkowski, Idzikowski, w ziemi bielskiej, dziedziczyli na Idźkach-Wyknie, Idźkach-Młynowiętach (dziś Idźki-Młynowskie) i Truskolasach, leżących obecnie w gminie Sokoły, pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie. 

Ilnicki

Ilnicki h. Pietyróg, osiedleni na Podolu, pisali się z Ilnika. Są to zapewne Ilniccy herbu Sas, którzy przez nieświadomość przeszli do herbu Pietyróg. Mikołaj, komornik grodzki przemyski 1756. Jego potomkowie wylegity- mowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, właśnie z herbem Pietyróg.

Iskrzycki

Iskrzycki h. Pobóg, z nich: Bazyli i Kiryło otrzymali nobilitację 1659 r. (Vol. Leg.; Sigil.). Według Bonieckiego mają być herbu własnego, a herb ich ma przedstawiać w polu błękitnym srebrną strzałę utkwioną w ziemi.

Izdebski

Izdebski h. Pomian, rodzina podlaska, wzięła nazwisko od wsi Izdebki w dawnym pow. łukowskim, obecnie pow. Siedlce, parafia Zbuczyn, gdzie są notowani w aktach w latach 1531-1580. Majątek ten uległ z czasem

Jabłoński

Jabłoński h. Bończa, ze wsi Jabłonna w powiecie lubelskim, obecnie siedziba gminy. Stanisław z Jabłonny, burgrabia lubelski 1508. Michał Jabłoński, właściciel Piotrowic 1589 (Wyr. Lub.).

Jachowicz

Jachowicz h. Dąb odm. (in. Dąb IV), pisali się z Wolfowic lub von Wolfik, a niektórzy zmieniali nazwisko na Jachewicz. Michał Jachowicz wziął w zastaw od Worony połowę Tuliczowa, wspomina o tym wyrok z 1626 roku, wydany w sprawie Worony z Pruszyńskimi (Akta Kijow.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim 1782, w Wydziale Stanów we Lwowie 1852, a także w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — tarcza przedzielona w poprzek, górne pole czerwone, dolne czarne, w środku tarczy na obu polach obrączka złota, do niej przyczepione trzy żołędzie złote, na szypułkach złotych, prostych, dwie i jedna; na hełmie w koronie gałązka dębowa z żołędzią i dwoma listkami, między dwoma trąbami, których górne połowy czerwone, a dolne czarne (Urus.).

Jaczewski

Jaczewski h. Leliwa vel Jaczeski, na Mazowszu, pochodzą ze wsi Jaczewo w dawnej ziemi liwskiej, w parafii Korytnica. Obecnie wieś nazywa się Jaczew i leży w gminie Korytnica, powiat Węgrów, woj. mazowieckie. Wydaje się, że pierwotnym herbem Jaczewskich był Jastrzębiec, z którym legitymowali się w XVIII i XIX wieku. Marcin i Michał, dziedzice Jaczewa 1453 r. Sięgniew, Bartłomiej, Jan, syn Dersława, Jan Wyrzyk i brat jego Mikołaj, dziedzice Jaczewa, otrzymali 1476 r. wraz z innymi ziemianami liwskimi, różne wolności dla Jaczewa, od ks. Konrada (K. Maz.). Jaczewscy podpisali elekcję 1764 r. z ziemią liwską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa 1804 r. w Galicji zachodniej, a w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Gałąź tej rodziny osiadła z dawna na Wołyniu, gdzie Adam, zastawny posiadacz części Perespy i Kozina od ks. Lubeckiego, spisał testament i umarł 1623 roku. Jedna linia (zapewne potomkowie przedstawiciela rodu zajmującego funkcję podpisarza) używała przydomku Podpisek, inne miały przydomki Adamik in. Jadamik i Grobla. Z tej rodziny: Antoni, wiceregent i burgrabia grodzki liwski 1755, poseł ziemi liwskiej i elektor 1764, podpisarz ziemski i grodzki liwski 1765, regent grodzki i ziemski oraz żupnik liwski 1768, pisarz ziemski i grodzki liwski 1777, poseł na sejm 1784. Franciszek (1832-1914), biskup diecezji lubelskiej. 

Jagniątkowski

Jagniątkowski h. Lubicz vel Jagniątkoski, Jagniętkowski, pisali się z Jagniątek w dawnym powiecie orłowskim, parafia Łęki Kościelne, zwali się czasem w XIV wieku Jagniątkami (Bon.). Jan Luba z Jagniątek,