Kochowicz

Kochowicz h. Ślepowron, otrzymali szlachectwo na sejmie 1676 r. 

Koćmierowski

Koćmierowski h. Kmita (in. Szreniawa odm.) vel Koćmirowski, Koczmierowski, Koczmirowski, rodzina podlaska, pisząca się z Koćmier w ziemi bielskiej (Bon.). 

Koczalski

Koczalski h. Wąż, vel Kuczalski, rodzina pomorska. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Koczała, powiat Człuchów. Jedna gałąź osiedliła się na Litwie.

Koehler

Koehler h. Węgłowiec, vel Köhler, Kohler, Kochler, Köchler, Keller, rodzina kupiecka w Warszawie. Przodkowie ich mieszkali w połowie XVIII wieku w Pradze czeskiej. 

Kokoszka

 

Kokoszka h. Łada vel Kokoszko, w XV i XVI wieku na Mazowszu zamieszkiwała licznie reprezentowana rodzina o nazwisku Kokoszka. 

Kolitowski

Kolitowski h. Rogala, w Wielkopolsce. Byli właścicielami dóbr Lipnica w pow. kaliskim.

Kołomyjski

Kołomyjski h. Prus I, vel Kołomijski, Kołomyski, na Mazowszu i Podlasiu. Nazwisko wzięli pewnie od wsi Kołomyja (w dawnych aktach często nazywanej Kołomia) oraz Kołomyjka, w ziemi łomżyńskiej, w parafii Kołaki (obecnie Kołaki Kościelne). 

Komar

Komar h. własnego (in. Komar) vel Komar-Zabożyński, Zaborzyński, rodzina bojarska w Wielkim Księstwie Litewskim, pieczętująca się herbem własnym. Pisali się Zabożyńskimi. Jedna linia pisała się z Bejsagoły. Ich gniazdem były dobra Komary w pow. orszańskim. Komar wziął 1481 r. „starczenie” rzeczyckie, za co dał królowi ośmiu „Karabielników” (Metr. Lit. 4). Maciej Semenowicz Komar, pewnie wnuk Komara, zastawił 1538 roku dwór swój w Sirmiczy Roskiemu (Arch. Dubr.). Komarowie byli elektorami 1648, 1669 i 1674 r. z pow. orszańskiego, 1674 r. z pow. oszmiańskiego i brasławskiego, 1697 r. z ks. żmudzkiego, 1733 r. w woj. mińskiego, 1764 r. z woj. mścisławskiego. Podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, a także w guberniach kowieńskiej 1805 i 1832 r. i wileńskiej 1853 r. Z nich: Władysław (1940-1998), lekkoatleta, jeden z najlepszych polskich miotaczy kulą w historii tej konkurencji, mistrz olimpijski z Monachium 1972.
Herb — w polu czerwonym krzyż kawalerski srebrny, pod którym przewrócona heraldyczna lilia; w koronie trzy pióra strusie.

Konarzewski

Konarzewski h. Pobóg, vel Konarzeski, czasem Konaszewski, stara rodzina mazowiecka, w ziemi ciechanowskiej i różańskiej. 

Konkowski

herb Odrowąż

herb Trąby

Konkowski h. Trąby vel Konkoski, Kąkowski, Kunkowski, wywodzą się zapewne z Kujaw, może ze wsi Kąkowa in. Konkowa Wola, parafia Dąbie, obecnie gmina Brześć Kujawski, pow. Włocławek. Konkowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Inni wylegitymowali się z herbem Odrowąż.