Koczalski

Koczalski h. Wąż, vel Kuczalski, rodzina pomorska. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Koczała, powiat Człuchów. Jedna gałąź osiedliła się na Litwie.
Stefan Łukaszewicz (syn Łukasza) Koczalski, dworzanin królewski, dziedzic wsi Pokinianka w ówczesnym pow. brzeskolitewskim 1690 r. (Akta Pińskie). Obecnie wieś ta znajduje się w woj. lubelskim, pow. bialskim, gminie Rokitno. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Genealogia
(osób: 33)

• HENRYKA Koczalska (ok. 1830-po 1853), c. Hiacynta Mamerta i Tekli Borkowskiej; m. (3 X 1852 Słomczyn) Antoni Bąkowski (ok. 1825-po 1853), s. Jana i Julianny Kubienickiej; ślub w parafii Słomczyn, obecnie gmina Konstancin-Jeziorna, pow. Piaseczno, woj. mazowieckie, miejscowość: Obory (MK Słomczyn); dzieci: Aleksander Henryk Bąkowski (ur. 1853 Przesławice par. Chruślin).

• HIACYNT (Jacenty) Mamert Koczalski (ok. 1779-1 IX 1852), s. Marcelego i Ludwiki Borkowskiej (Bogusławskiej) oficjalista w Wilanowie pod Warszawą; razem z synami wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1845 r. z herbem Wąż; zm. Obory, parafia Słomczyn, obecnie gmina Konstancin-Jeziorna, pow. Piaseczno, woj. mazowieckie, lat 73, wdowiec (Bon.; Urus.; Sęcz.; MK Słomczyn); ż. (ok. 1820) Tekla Dunin-Borkowska h. Łabędź (ok. 1795-p. 1852), c. Franciszka i Klary Sadowskiej; dzieci: Honorata, Antoni, Adam, Ludwik, Maurycy, Henryka.

Źródła: Bon. t.10/307; PSB; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t.7/86; Żern. t.1/429.