Obyrn

Obyrn h. własnego, vel O'Byrn de Lassy, de Obyrn, Byrn, szlachta irlandzka, baronowie, którzy w Polsce otrzymali indygenat 1764 r. z prawem kładzenia korony hrabiowskiej nad tarczą herbową (Vol. Leg.). 

Oczechowski

Oczechowski h. Topór, w Wielkopolsce, wywodzą się z woj. poznań- skiego, zatem należą chyba do rodu Pałuków. Byli właścicielami m. in. dóbr Kuczków, Borucin, w woj. poznańskim, obecnie pow. Pleszew, woj. wielkopolskie.

Okniński

Okniński h. Okno (in. Okno III, Okno złote), błędnie Okmiński, w ziemi liwskiej i na Podlasiu, w większości szlachta zagrodowa, pisali się z Zalesia w pow. łukowskim (El. 2). 

Okołowicz

Okołowicz h. Ostoja vel Krzywiec-Okołowicz, Okółowicz, Okułowicz, przydomku Krzywiec, na Litwie, w województwie brzeskim litewskim 1691 r. (Nies.), oraz w Prusach. Łukasz, bojar ostryński 1528 r. (Metr. Litew.).

Olechnowicz

Olechnowicz h. Leliwa, na Wołyniu i Litwie. Wedle heraldyków stanowią odgałęzienie rodziny Zabrzezińskich, sami zaś dali początek Kuchmi- strzowiczom i Irzykowiczom. Mają pochodzić od Olechny (Aleksandra), syna Wojciecha Monwida, wojewody wileńskiego. Właściwym ich nazwiskiem było Dorohostajski, jakaś jednak linia Olechnowiczów nie brała tego nazwiska. Metryka Litewska z 1528 r. wymienia Iwana, syna Mikołaja, w pow. oszmiańskim, który ze swych majętności 13 koni i Jerzy, syn Michała, który 17 koni winni byli stawić na potrzeby wojenne. W 1733 r. na sejmiku wileńskim udowodnili dawne swoje szlachectwo. Zostali także wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Tadeusz, regent ziemski upicki 1781, komisarz do zbierania ofiar z woj. trockiego 1789. Aleksander, geometra królewski 1781. Mikołaj, łowczy mścisławski 1791. 

Olsztyński

Olsztyński h. Bożawola, pisali się „na Olsztynie”. Stanowią być może jedną rodzinę z Olsztyńskimi herbu Odrowąż, a nazwisko wziąć mogli od wsi Olsztyn w pow. piotrkowskim.

Omelański

herb Hurko

herb Odyniec

Omelański h. Hurko, vel Omeliński, Omyliński, właściwie Hurko-Omelański, odnoga rodu Hurków, którzy na Wołyniu od dóbr dziedzicz- nych Omelany zwali się Omelańskimi. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Wielkie i Małe Omelany, pow. Równe (SGKP).

Omęta

Omęta h. Niesobia vel Omenta, na Litwie, w woj. trockim. Byli posłami i elektorami z woj. trockiego 1632 i 1648 r. (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Józef Karol, w pow. słonimskim 1706. Antoni, dziedzic wsi Pojoście w pow. upickim 1775. 

Orliński

Orliński h. Cielątkowa, pisali się z Orlińczy. Notowani w Wielkopolsce w XVII wieku, w pow. barskim, na Podolu, 1615. Nazwisko mogli wziąć od wsi Orlina in. Orlina Mała k/ Słupcy, gmina Grodziec, parafia Królików. 

Orzeszkowski

Orzeszkowski h. Korab, głównie na Mazowszu. Z nich: Adam, patron Trybunału lubelskiego 1663 r. Byli posłami na sejm i elektorami 1697 r. z ziemi czerskiej, 1733 r. z woj. bełskiego (Con.).