Mucha

Mucha h. Kienia (in. Kiena), książęca rodzina tatarska, w W. Ks. Litewskim, gałąź rodu Jałoirów-Ałczynów. Używali przydomków Murza i Kierdej-Emirza. 

 

Według tradycji rodzinnej przodkiem ich był kniaź Kierdej, żyjący w połowie XV stulecia – zapewne syn Jałoira, może uczestnika bitwy pod Grunwaldem – na pamiątkę czego Muchowie używają przydomku „Kierdej-emirza" (Dziad.).

 

Pierwszym znanym protoplastą tej rodziny był Kieńko, żyjący w drugiej połowie XV wieku, właściciel części Zabłocia, Błot i Skorowa, w pow. nowogrodzkim, ojciec licznego potomstwa występującego w aktach Metryki litewskiej, niejednokrotnie z patronimem Kieńkiewicz.

Z tej rodziny: Paweł Murza-Mucha (1921-1991), profesor i wynalazca. W latach 1981-1985 sprawował funkcję dziekana wydziału mechanicznego technologicznego Politech. Warszawskiej. Z funkcji tej został odwołany przez ówczesne władze w związku z represjami politycznymi. Był wybitnym specjalistą inicjującym nowe prace badawcze. Jego liczne pomysły naukowo-badawcze zostały wdrożone w praktyce. Wynalazł i opatentował m.in. masę do produkcji rdzeni i form odlewniczych oraz sposób wytwarzania stopowych warstw powierzchniowych na odlewach (Wikipedia).

Muchowie herbu Kienia zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej.

Były też dwa inne szlacheckie rody tatarskie tego nazwiska, używały herbów Drzewica i Poronia.

Genealogia
(osób: 22)

• FELICJA Murza-Mucha h. Kienia (ok. 1780-po 1812), c. prawd. Samuela i Rozalii Zabłockiej; m. (ok. 1800) Samuel Ułan h. wł. (ok. 1770-po 1812); dzieci: Marianna Ułan h. wł. (ur. 19 XI 1812), ur. Sumowo, parafia i gmina Jeleniewo, obecnie pow. Suwałki (ASC Jeleniewo).

• MUSTAFA Murza-Mucha h. Kienia (1771-po 1842), s. Samuela i Rozalii Zabłockiej, oficer wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskich; podporucznik 1 pułku ułanów 1812 r.; wstąpił 1812 r. do pułku gwardii polsko-francuskiej i tegoż roku przeniesiony w stopniu podporucznika do szwadronu Tatarów; przeznaczony 1815 r. do 1 pułku ułanów, wystąpił do dymisji tegoż roku; odbył kampanie: 1812 r. w Rosji, 1813 r. przeciw sprzymierzonym, a 1814 r. we Francji; dziedzic dóbr Makowszczyzna, w pow. kalwaryjskim, obecnie gmina Wiżajny, pow. Suwałki; właściciel folwarku Sumowo, parafia i gmina Jeleniewo, obecnie pow. Suwałki 1816-1823 (ASC Jeleniewo); posiadał też majątki Potylcze i Muchowo, w pow. mariampolskim (Dziad.); razem z synami wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1842 r. z herbem Kienia, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej; ur. Petryków, w pow. mińskim (Urus.; Ks. Wojskowe; Sęcz.); ż. (ok. 1815) Rozalia Józefowicz (ok. 1795-po 1823); dzieci: Samuel, Dominik, Jakub, Józef, Maciej, Amurat, Felicja.

 

Źródła: Bork. Sp. 266; Dziad. 225-226; Sęcz.; Urus. t. 11/337; Wikipedia: 1.