herb Nałęcz
Lekczyński h. Nałęcz, vel Lekszczyński?, nazwisko zdawałoby się wskazywać, iż gniazdem tej rodziny jest wieś Lekczyn, nie wiadomo gdzie położona, dziś już na pewno nie istniejąca (albo też nie istniejąca pod tą właśnie nazwą).
Wydaje się jednak, iż Lekczyńscy to w rzeczywistości Lekszczyńscy albo inaczej Lekszyccy, i że właściwym ich herbem jest Warnia. Wawrzyniec Lekczyński, dziedzic wsi Nidek w ks. oświęcimskim, sprzedał tę wieś Bobrowskim 1773 r., zaś w roku 1784 należał do cząstkowych dziedziców Frydrychowic w pow. wadowickim. Tak się składa że w XVIII wieku do właścicieli Frydrychowic należeli także Lekszczyńscy herbu Warnia.
Lekczyńscy wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Nałęcz.
Genealogia
(osób: 29)
• PIOTR Maciej Lekczyński (ok. 1790-19 V 1840), s. Wawrzyńca i Salomei Flasińskiej, urzędnik skarbowy w Sieradzu, rewizor guberni kaliskiej, naczelnik komory celnej w Wilczkowie, intendent generalny skarbu; zamieszkały Sieradz, obecnie woj. łódzkie; dziedzic dóbr Włostowice w Krakowskiem, obecnie gmina Koszyce, pow. Proszowice, woj. małopolskie; razem z synami wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1840 r. z herbem Nałęcz; zmarł w podróży na lustracji fabryk (Bon.; Urus.; Szl. Król.; Nejm.); ż. (ok. 1825) Justyna Peszke (ok. 1796-po 1842), c. Macieja i Joanny Junikowskiej; czasem w aktach: Peschke, Peszka, Peszkow; dzieci: Salomea, Józefata, Walerian, Czesław, Emilia, Tekla, Feliks, Justyna, Wincenty.
• WANDA Wincentyna Lekczyńska (ok. 1872-po 1904), c. Waleriana i Zofii Przesmyckiej; m. (1904 Warszawa) Aleksander Euzebiusz Olędzki (ok. 1853-po 1904), s. Aleksandra i Salomei Lekczyńskiej; ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż).
Źródła: Bon. t. 14/70; Nejm.; Szl. Król.; Urus. t. 8/324-325; Wikipedia.
Posty
Syn w.w. Piotra Lekczyńskiego, właściciela Włostowic, Izydor, został pochowany w Koszycach i jego grób się zachował: http://mogily.pl/koszyce/lekczy%C5%84skiizydor_308814
OdpowiedzUsuńPodejrzewam go o ojcostwo mojego pradziadka, a do szlachciców już nie żyjących mam żal taki, że zapładniając moje chłopskie przodkinie, nie figurują w aktach urodzenia, przez co urywa mi się cała linia. Poza tym takie pokątnie zapładniane dworskie służące w aktach urodzenia swych nieślubnych dzieci są przedstawiane niemal anonimowo, jakby same nie miały ojca i matki, co urywa poszukiwania kolejnej linii.