Rawski

Rawski h. Pilawa (według Żychlińskiego h. Prus III), drobna szlachta w województwie rawskim, później również w lubelskim. Byli posłami na sejm i elektorami królewskimi 1697 r. z woj. lubelskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Dawniejszym ich nazwiskiem było zapewne Rawa i niektórzy je zachowali. Spośród Rawskich: Jacek, podstoli bracławski, fundował Ojców Dominikanów w Lublinie 1607. Stanisław, dziedzic dóbr Dysy w Rawskiem, oraz Marcin, dziedzic wsi Kozia Góra w Lubelskiem, obaj elektorowie 1697 r. z woj. lubelskiego. 

Rembiewski

Rembiewski h. Jastrzębiec vel Kruszyna-Rembiewski, Ręmbiewski, Rębiewski, Rębieski, Rębiecki, Rembiecki, Rambiewski, Rambieski, rodzina sieradzka, z przydomkiem Kruszyna. 

Rodziszewski

Rodziszewski h. Odrowąż, na Mazowszu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Roesler

Roesler h. Pacyna vel Röesler, Roësler, Rosler, Rezler, otrzymali nobilitację 1846 r., potwierdzenie z dnia 28 VII 1848 dla Jana Daniela Roesler, zamożnego obywatela i sędziego pokoju powiatu warszaw- skiego, dziedzica dóbr Pacyna. Wieś Pacyna, siedziba gminy i parafii, ok. 1870 r. administracyjnie należała do pow. gostyńskiego (SGKP). Synowie Jana Daniela zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z herbem Pacyna, którego opisu nie przedstawiono (Her. Król. Pol.). Inna rodzina tego nazwiska otrzymała szlachectwo 1791 r. wraz herbem Lwy-różyczki. 

Rogalski

Rogalski h. Rogala, według Uruskiego ich gniazdem jest wieś Rogale w pow. kolneńskim. W tym powiecie są jednak dwie wsie o tej nazwie.

Guttry

Guttry h. własnego vel Gutry, Gutri, Guttrin, rodzina wywodząca się ze Szkocji, osiedlona początkowo na Litwie, z Litwy przeniosła się w XVIII stuleciu do Wielkopolski, gdzie nabyli dobra Paryż, Piotrkowice i Żarczyn na Pałukach, w powiecie kcyńskim. 

Romocki

Romocki h. Prawdzic, vel Rómocki, Rumocki, Rumacki, drobna szlachta w ziemi ciechanowskiej. Nazwisko wzięli może od wsi Romoka, dzisiaj Rumoka k/ Ciechanowa, gmina Młock, parafia Sulerzyż (SGKP). 

Rostropowicz

Rostropowicz h. Bogoria, vel Roztropowicz, na Litwie, m. in. w powiecie oszmiańskim. 

Rozbicki

Rozbicki h. Rozmiar, vel Rozmiar-Rozbicki, rodzina drobnoszlachecka na Podlasiu. Wyszli może ze wsi parafialnej Rozbity Kamień w powiecie sokołowskim, gminie Grochów (SGKP). Jedna gałąź osiedliła się w pow.

Rurawski

Rurawski h. Dołęga, niegdyś pisali się z Rur (de Rury). Zostali wylegity-mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: Stanisław, subdelegat opoczyński 1758.

Rybicki

Rybicki h. Pogoń (in. Pogoń I), na Mazowszu. Gniazdem tej rodziny jest wieś Rybitwy w ziemi zakroczymskiej, gdzie w 1540 r. dziedzicem jest Mikołaj Rybicki (AGZ Płock).

Rychter

herb Stumberg

 

Rychter h. Stumberg (in. Sztumberg, Sztumberk, Kotwica) vel Sztumberk-Rychter, Richter, na Podlasiu i Litwie. Byli posłami na sejm i elektorami z powiatu grodzieńskiego 1764 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim i Ces. Rosyjskim w latach 1836-1861. Z tym herbem wylegitymowali się również niektórzy Rychterowie herbu Pelikan. 

Rydzewski

Rydzewski h. Suchekomnaty, licznie rozrodzona, drobna szlachta na Mazowszu i Podlasiu, pochodzą od Kownackich, a nazwisko wzięli od wsi Rydzewo w ziemi wiskiej, parafia Rajgród. 

Rymkiewicz

Rymkiewicz h. Lubicz, na Litwie, m. in. w województwie wileńskim, na Żmudzi 1774. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, w Ces. Rosyjskim w latach 1851-1865, zapisani do ksiąg szlachty guberni kowieńskiej.

Samojłowicz

Samojłowicz h. Sulima vel Sulima-Samojłowicz, Samoiłowicz, Samujłowicz, na Litwie, pierwotnie nazywali się Samojło vel Samujło, Samuyło i pisali „z Sulimów”.

Samotyha

Samotyha h. Leliwa, vel Samotycha, Samotyja, na Podlasiu. W XIX wieku zamieszkiwali w ówczesnym województwie augustowskim.

Saniewski

h. Kościesza

h. Pogoń polska

Saniewski h. Kościesza i h. Pogoń (in. Pogoń polska, Pogonia), vel Sanieski, Zaniewski, na Mazowszu i Podlasiu.

Sapalski

Sapalski h. Syrokomla, rodzina małopolska, której jedna gałąź otrzymała nobilitację na sejmie 1790 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Saski

Saski h. Sas, vel Sas-Saski, wyszli może ze wsi Saska, zwanej też S. Dominikalna albo Szlachecka, nieopodal Komarna, dawny powiat Rudki (SGKP).

Sawczyński

Sawczyński h. Prus I, vel Szawczyński, pochodzą zapewne z ziemi dobrzyńskiej, skąd byli posłami i elektorami 1697 r.

Sawiński

Sawiński h. Doliwa, mylnie Sowiński, wyszli ze wsi Sawiny w woje- wództwie podlaskim, gdzie są notowani w aktach 1724 r. W Słowniku Gegraficznym Królestwa Polskiego wymieniona jest wieś Sawino w powiecie mazowieckim, gminie Stolmachowo, parafii Tykocin (SGKP). Według obecnego podziału administracyjnego wieś ta znajduje się w pow. Białystok. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim, 
w ówczesnym województwie augustowskim, w latach 1836-1861.

Sąchocki

Sąchocki h. Zagłoba (in. Zagroba) vel Sochocki, Sochacki, drobna szlachta na Mazowszu. Pierwotnie nazywali się Socha. Byli posłami na sejm i elektorami z ziemi wyszogrodzkiej 1648 r. (Con.). Wywodzą się ze wsi Sąchocin in. Sochocin, Sochocino, właściwie Sąchocino, powiat Płock, gmina Łubki, parafia Blichowo. Wieś ta w XIX wieku podzielona była na Sochocin Badurki, S. Praga, S. Suchardy i S. Czyżewo (SGKP). Sąchoccy używali różnych przydomków, m. in. Bąk. Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Stanowią jedną rodzinę z Sochackimi herbu Zagłoba. Od nich pochodzą też Krajkowscy z Krajkowa w parafii Zagroba, pow. Płock.

Siedlewski

Siedlewski h. Ogończyk vel Karszo-Siedlewski, przydomku Karszo, w województwie łęczyckim. Nazywali się pierwotnie Karszo, a od wsi Siedlew przyjęli nazwisko Siedlewski. Według dawnych herbarzy mieliby

Siemniszko

Siemniszko h. Łabędź, vel Simniszko, na Litwie, Podlasiu i na Wołyniu. Byli właścicielami wsi Niemorozy w 1733 r.

Sienkiewicz

Sienkiewicz h. Oszyk (in. Oszyki) vel Sieńkiewicz, Sinkiewicz, na Litwie, w województwie trockim. Ich protoplastą jest Piotr Oszyk Sienkiewicz, pułkownik JKM, tysięcznik hospodarski wojsk koronnych, który za oddane usługi otrzymał od Zygmunta III dobra Limiatyszki i Czerewczyzna w woj. podolskim. Nobilitację lub potwierdzenie szlachectwa otrzymali 1775 r. wraz z nadaniem herbu Oszyk (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Siennicki

Siennicki h. Klamry (odm.) vel Sienicki, byli w województwie mińskim i na Wołyniu 1528 r. (M. Woł.), pisali się z Siennicy. Używali przydomków Koziutycz i Jamołowicz. Są pewnie odgałęzieniem rodziny Niemierzyców vel Niemiryczów, która pieczętowała się tym samym herbem. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Sikorski

Sikorski h. Cietrzew, vel Cietrzew-Sikorski, na Pomorzu, Kujawach i w Wielkopolsce. Gniazdem tej rodziny jest Sikorzyn pod Kościerzyną. Są jednego pochodzenia z Berkhanami vel Berhanami i Kętrzyńskimi.

Siwiński

Siwiński h. Korczak, prawdopodobnie jedna rodzina z Siwickimi herbu Korczak (odm.), którzy znani byli na Litwie 1623 r. – wspominają o tym konstytucje sejmowe (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Skalski

Skalski h. Suchekomnaty, wywodzą się zapewne z woj. mazowieckiego i są chyba jednego pochodzenia z Ropelewskimi. Według Niesieckiego zamieszkiwali w województwie krakowskim około 1500 r. Niektórzy osiedlili się w Prusach i woj. chełmińskim (Nies.).

Skawiński

Skawiński h. Rawicz, rodzina małopolska, w województwie krakowskim, pisząca się ze Skawiny. Wywodzą się ze wsi parafialnej Skawina, w dawnym pow. szczyrzyckim, gdzie byli dziedzicami, w latach 1469-1501.

Skibicki

Skibicki h. Rola, w dawnym województwie łęczyckim, pisali się „ze Skibic” i „ze Zbiniewa”. Skibice, wieś i folwark, położone były w XIX wieku w powiecie Włocławek, gminie i parafii Śmiłowice. Wcześniej należały do powiatu brzeskiego.

Skołdycki

Skołdycki h. Lubicz vel Skułdycki, na Podlasiu i Litwie. W XIX wieku zamieszkiwali w okolicy szlacheckiej Skołdycze, gmina Turna, powiat Brześć, gubernia Grodno (SGKP). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Skupiewski

Skupiewski h. Belina (odm.), vel Skupieski, Skupieński, Skupiński, Skupniewski, Skupniowski, drobna szlachta na Mazowszu, w ziemi nurskiej.

Ślepowroński

Ślepowroński h. Ślepowron, rodzina drobnoszlachecka na Mazowszu. To oni zapewne używali wcześniej nazwiska Ślepowrończyk oraz przydomku Wawrzęta, o czym wspomina Niesiecki w Herbarzu.

Sławianowski

 herb Korona

 

herb Jelita

 

Sławianowski h. własnego (in. Korona, Czeszewski, później h. Jelita) vel Bonin-Sławianowski, Saryusz-Sławianowski, pisali się ze Sławianowa, używali przydomków Bonin, Bonina, Saryusz. Notowani w Prusach 1600,

Sławiński

herb Drzewica

herb Leliwa

Sławiński h. Leliwa, vel Sławieński, pisali się ze Sławna. Wywodzą się pewnie ze wsi parafialnej Sławno, pow. Opoczno, gm. Janków, na której dziedziczyli również Sławińscy herbu Drzewica  i z którymi być może stanowią jedną rodzinę. 

Śmiarowski

Śmiarowski h. Rawicz, vel Śmiaroski, Szmiarowski, zapisywani błędnie jako Śniarowski, Śniaroski, Świarowski, w ziemi łomżyńskiej, skąd byli posłami na sejm i elektorami 1697 r. (Con.).

Spiesbach

Spiesbach h..., vel Spisbach, rodzina pochodzenia niemieckiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1852 r. (Gaz. Warsz. 212/1852). Z nich: Krystian (Chrystian), lekarz sztabowy 1 pułku strzelców pieszych; lekarz z wyższym stopniem, praktykujący w Pułtusku 1839.

Spiner

Spiner h. Leliwa, de Spiner, Szpiner, wymienieni w aktach na Podolu 1790 r. (Mał.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Średnicki

herb Pomian

herb Wieniawa

Średnicki h. Pomian (używali również herbu Wieniawa) vel Pomian-Średnicki, Szrednicki, Śrzednicki, Srzednicki, Serednicki, podlaska rodzina drobnoszlachecka, w ziemi bielskiej, wyszła ze wsi Średnica in.

Stano

Stano h. Gozdawa, vel Stan, Stanno, zapewne także Stanowski, rodzina podobno pochodzenia węgierskiego (Okolski) lub francuskiego (Niesiecki, Dzieduszycki), pisali się „na Nowotanem” lub „na Nowotańcu” w ziemi sanockiej. W 1508 r. byli dziedzicami dóbr Przytoczna w ziemi stężyckiej, pow. łukowskim, parafii Łysobyki. 

Stawiński

Stawiński h. Dołęga, vel Stawieński, Stawiański, drobna szlachta mazo-wiecka, nazwisko wzięła zapewne od wsi Stawiane w pow. szczuczyń-skim, gminie Szczuczyn, parafii Wąsosz (SGKP). Zostali wylegitymowani

Steinkeller

Steinkeller h. własnego vel Steinkeler, Szteinkeler, szlachta pomorska, w XIX wieku posiadała m. in. dobra Karwice (niem. Karwitz), w obecnym powiecie sławieńskim, gminie Malechowo. Podczas reformacji jedna gałąź będąc katolikami wyemigrowała do Tyrolu, a następnie do Wiednia. Jeden z jej przedstawicieli przybył w połowie XVIII wieku do Krakowa, gdzie założył hurtowy handel towarów kolonialnych. Potomkowie jego zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: Piotr Antoni (1799-1854), bankier i przemysłowiec, fabrykant dyliżansów pocztowych, pionier przemysłu w Królestwie Polskim. 

Straszewicz

Straszewicz h. Odrowąż, rodzina litewska, w powiecie upickim, skąd byli posłami i elektorami 1764 r. (Con.). 

Struve

Struve h. własnego (in. Struve) vel de Struve, Struwe, rodzina protestancka, pochodzenia niemieckiego. Posiadali szlachectwo niemieckie (Siebmacher). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Herb — w polu srebrnym, pomiędzy trzema różami pięciolistnymi złotymi, dwiema u góry a jedną u dołu, pas poprzeczny czerwony. Nad hełmem w koronie, trzy róże na łodygach z listkami, ułożone w wachlarz.

Strużyński

Strużyński h. Jastrzębiec vel Stróżyński, Struziński, Struszyński, pochodzą zapewne ze wsi Stróże in. Struże Nagórne w powiecie włocławskim, gminie i parafii Chodecz. Według regestów poborowych powiatu przedeckiego z XVI wieku była to wieś drobnoszlachecka w parafii Przedecz (Paw. Wlkp. II 23). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.