Sławiński

herb Drzewica

herb Leliwa

Sławiński h. Leliwa, vel Sławieński, pisali się ze Sławna. Wywodzą się pewnie ze wsi parafialnej Sławno, pow. Opoczno, gm. Janków, na której dziedziczyli również Sławińscy herbu Drzewica  i z którymi być może stanowią jedną rodzinę. 

Od XVI wieku notowani w aktach w Wielkopolsce i na Rusi Czerwonej. Po rozbiorach przyjęli poddaństwo pruskie 1798 r. w ówczesnym powiecie sochaczewskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Źródła: Bork. Sp. 402; Dw. Teki; Nies.; SGKP t. 10/788; Szl. Król.; Żern. t. 2/354.


Sławiński h. Nałęcz, vel Sławieński, rodzina wielkopolska, odgałęzienie rycerskiego rodu Nałęczów, dziedziczących na Wielkim Sławnie, w pow. poznańskim. 

Ostatnim Sławińskim dziedzicem tych dóbr był Wojciech Nałęcz Sławiński, który sprzedał je 1785 r. Filipowi Raczyńskiemu, generałowi majorowi wojsk koronnych (AGZ Poznań). 

Według konstytucji sejmowych Sławińscy byli posłami na sejm i elektorami 1764 r. z woj. rawskiego i kujawskiego (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.

Genealogia
(osób: 67)
 

• URSZULA Sławińska h. Nałęcz (ok. 1730-po 1785), c. Jakuba i Konstancji Gałęskiej, razem z rodzeństwem współdziedziczka po rodzicach części dóbr Szetlewo w pow. konińskim 1756 (AGZ Konin); m. (p. 1756) Piotr Fulwarski vel Folwarski (ok. 1730-p. 1785).
 

• WOJCIECH Nałęcz Sławiński h. Nałęcz (ok. 1730-po 1787), s. Adama i Konstancji Rogozińskiej, chorąży dobrzyński 1767-1787; wraz z Franciszkiem Sł. bratem swym współdziedzic części dóbr Biskupice, Kurówko Łukaszewizna i Bystrzyca in. Biestrzyca w pow. konińskim, wedle zobowiązania z r. 1756 dobra te sprzedaje Antoniemu Grzywińskiemu, komornikowi ziemskiemu inowrocławskiemu za 18. 000 złp. (AGZ Poznań); posesor dóbr Niemieczkowo, Wielżyn i Sławin w pow. poznańskim 1763-1785; sprzedaje te dobra 1785 r. Filipowi Raczyńskiemu, generałowi majorowi wojsk koronnych za sumę 150. 000 złp. (AGZ Poznań); ż. (4 VII 1757 Mielżyn) Urszula Objezierska (ok. 1735-11 X 1760), c. Antoniego, komornika granicznego kaliskiego i Zofii Koszutskiej h. Leszczyc, tercjarka; zm. Zielątkowo, poch. 14 X 1760 (MK Szamotuły: OO. Reformaci); ślub w parafii Mielżyn, świadkowie: Trąmpczyńscy z Grzybowa, Rudzcy z Ruchocinka, Biskupscy, Kalusynowie (MK Mielżyn); dzieci: Zofia.

Źródła: Bork. Sp. 401; Dw. Teki; Nies.; Żern. t. 2/354.