
Radzewski h. Łodzia, stara rodzina wielkopolska, według herbarzy wygasła w linii męskiej w 1748 r. Pisali się z Bnina.
Jerzykowski h. Ostoja, vel Irzykowski, Jurzykowski, rodzina wielkopolska, pisząca się niegdyś z Jerzykowa. Wspomina o nich Paprocki w 1584 r. Od Jerzykowskich pochodzą Baranowscy herbu Ostoja, którzy pisali się też Jerzykowskimi czyli (seu) Baranowskimi, Baranowskimi czyli Jerzykowskimi, a ostatecznie Baranowskimi z Jerzykowa.
Przespolewski h. Topór (in. Pałuka), vel Przespoleski, Przezpolewski etc., rodzina wielkopolska, pisali się z Przespolewa, w pow. kaliskim. Wymienia ich Paprocki w 1584 r.
Skwarski h. Zaremba, rodzina mazowiecka licznie rozrodzona, w pow. płońskim i ciechanowskim, później rozeszła się po całym kraju.
Gorczyński h. Gorczyński (in. herb własny), rodzina małopolska, nobilitowana w Galicji 1794 r., z przydomkiem „de Górki”.
Strubiński h. Prus, vel Prus-Strubiński, Strubieński, Strobiński, Strobieński, rodzina mazowiecka, w ziemi ciechanowskiej, pisząca się ze Strubin (de Strubiny). Niektórzy z nich osiedlili się w Wielkopolsce.
Kniażycki h. Zagłoba odm. (in. Dubina, albo herb własny), vel Dubina-Kniażycki, z przydomkiem Dubina, w W. Ks. Litewskim, w pow. słonimskim, pisali się z Kniażyc.
Słabogórski h. Kościesza, vel Słabogurski, Sławogórski, Sławogurski, rodzina mazowiecka, w pow. mławskim, przasnyskim i ciechanowskim. Pisali się ze Słabogóry (Sławogóry). Osiedlili się także m.in. w Prusach, w Wielkopolsce, na Podlasiu, na Grodzieńszczyznie i w ziemi przemyskiej.
"Non omnis moriar"Horacy, Pieśni III, 30, 6
„Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność"Emily Dickinson