Zagrzewski h. Lubicz, w Prusach, w Galicji 1778. Wywodzą się z Mazur, ze wsi Zagrzewo (niem. Sagsse, Sagchse, Sagsau), obecnie woj. warmińsko-mazurskie, gmina i powiat Nidzica. W 1537 r. właścicielem wsi był Jakub z Zagrzewa. W 1666 r. miejscowość zamieszkiwali Czapkowscy
Zajdlicz h. Korzbok (in. Korzbog, Korczbok), vel Korzbok-Zaydlicz, Zajdlic, Zajglic, Zayglic, Zajglicz, później też Zeidlitz, Zejdlicz, Seidlitz, Seydlitz, etc., rodzina śląska, notowana w aktach już od 1329 r., osiedlona m. in. w Wielkopolsce, na Rusi, we Lwowie, Lublinie i Krakowie,
Zalaszowski h. Półkozic, vel Zalasowski, Zalassowski, Zalazowski, w woj. krakowskim. Mieszczańska rodzina krakowska, nobilitowana przez Zygmunta Augusta 1555 r. (Pap.). Otrzymali potwierdzenie szlachectwa na sejmie 1676 r. (Con.).
Zaliwski h. Junosza, na Mazowszu, później w Małopolsce, w woj. ruskim. „Dersława Zaliwskiego, burgrabiego krakowskiego, zmarłego w r. 1524, opowiada nagrobek w Sandomierzu” (Nies.). Michał, sędzia ziemski liwski, poseł na sejm 1569 r., podpisał unię Litwy z Koroną (Con.).
Zaorski h. Lubicz, również Zahorski, na Mazowszu i Podlasiu, rozrodzona, przeważnie drobna szlachta mazowiecka, w ziemi nurskiej 1584 (Pap.) i łomżyńskiej.