Orzyłowski

Orzyłowski h. Prus I, vel Orzełowski, na Podlasiu i w Lubelskiem. Wywodzą się od rodziny Orłów (Orzeł herbu Prus I). Stefan, chorąży makowski 1662 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Antoni, wiceregent grodzki łukowski 1703 r. 

Osmolski

Osmolski h. Bończa, vel Osmólski, Osmulski, stara rodzina w woj. lubelskim, piszą o nich Długosz i Paprocki. Stanowią odgałęzienie Prawiedlnickich i pisali się również z Prawiedlnik in. Prawiednik w woj. lubelskim. Są też jednego pochodzenia m. in. z Bystrzyckimi oraz Iżyckimi.

Ostromęcki

Ostromęcki h. Pomian, vel Ostromięcki, Ostromiecki, Ostromecki, błędnie Ostromęski, rodzina kujawska, wymieniana przez Paprockiego i Bielskiego w XVI wieku.

Oszczepalski

Oszczepalski h. Abdank (in. Habdank), na Podlasiu, pochodzą ze wsi Oszczepalin w powiecie łukowskim, obecnie w woj. lubelskim, gminie i parafii Wojcieszków.

Paciorkowski

Paciorkowski h. Gryf odm. (in. Gryf II, Paciorkowski), w woj. sieradzkim. Otrzymali nobilitację od króla Stanisława Augusta 19 V 1768 r. wraz z herbem. Byli właścicielami m. in. dóbr Przystajń, Stany, Kuźnica Stara, Podłęże, Górki, Węzina w pow. lelowskim, Borowno w wieluńskim, Grabowo w opoczyńskim, Gadawa pod Pińczowem. Zostali wylegitymo- wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — gryf złoty w czerwonym polu, trzymający w przednich łapach trąbę myśliwską złotą; nad hełmem w koronie pół gryfa złotego w prawo, przed nim trąba myśliwska. 

Palm

Palm, rodzina wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez podania herbu (Sp. Szl.). Z nich: Jakub, uczestnik kampanii napoleońskich, porucznik wojsk polskich 1812 r., major w powstaniu listopadowym 1831 r.; na zasadzie stopnia oficerskiego otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie.

Paszewski

Paszewski h. Godziemba, vel Paszeski, Paszowski, rodzina wielkopolska, jednego pochodzenia ze Sławoszewskimi. Obie rodziny wzięły nazwiska od blisko siebie położonych wsi Sławoszewo i Paszewo w powiecie kaliskim.

Paszkowicz

Paszkowicz h. Groty, rodzina żmudzka, wymieniona w aktach powiatu wołkowyskiego 1495, w Metrykach litewskich 1528 r. (Metr. Litew.). Byli posłami na sejm i elektorami 1697 r. z ziemi warszawskiej (Con.). Są notowani m. in. na Podlasiu, w pow. mielnickim 1769. Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — w polu złotym trzy groty od kopii rzędem ostrzami w górę; w koronie trzy pióra strusie. 

Patek

Patek h. Prawdzic, w Lubelskiem i na Mazowszu. Jan, był w 1589 r. dziedzicem Igłomi (Wyr. Tryb. Lubel.). Karol, starosta łagowski, subde- legat grodzki piotrkowski 1761.

Patocki

herb Prus I

 

herb Prus III

Patocki h. Prus I, mylnie Potocki, na Mazowszu, pisali się z Patoki. Według Żernickiego byli herbu Prus III. Nazwisko wzięli od wsi Patoki w ziemi liwskiej. Jakub z Kałuszyna-Patok, podsędek liwski 1409 roku. Obecnie wieś nosi nazwę Patok i znajduje się w woj. mazowieckim, pow. mińskim, gminie Kałuszyn. Patoccy byli posłami na sejm i elektorami 1674 roku z ziemi liwskiej. Należały do nich m. in. część dóbr Olszewice w pow. stanisławowskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.