Jałowiecki

Jałowiecki h. Łodzia, vel Jałowicki, Jełowicki, w Wielkopolsce, skąd się przenieśli do innych województw.

Jan, 1592 r. w Borku, w pow. poznańskim. Jerzy Felicjan Jałowiecki, syn Konstantego, imieniem żony swej Brygidy z Goiszewskich, kwitował 1749 r. Zaleskiego (Perp. Czers.). Izydor Jałowiecki, podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.).

Jałowieccy herbu Łodzia wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani m.in. do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski.

Genealogia 

(osób: 30)

• FRANCISZEK Jałowiecki h. Łodzia (1781-po 1842), s. Józefa i Elżbiety Gawrońskiej, sędzia Najwyższej Instancji, w 1842 r. rzeczywisty radca Stanu i członek Senatu; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1840 r.; ur. Dobrogosty, parafia Topola Królewska, pow. Łęczyca, chrz. 7 X 1781, uwagi: „generosus”, chrzestni: G. Franciszek Gawroński dziadek dziecka i G.Marianna Głoskowska (Urus.; MK Topola); ż. (1825 Warszawa) Bogumiła Prakseda Magdalena Gosławska (ok. 1800-po 1828), c. Wojciecha i Franciszki NN.; ślub w Warszawie, uwagi: ona 1v. Ludwik Jałowiecki (MK Warszawa: ASC Cyrkuł III); dzieci: Stanisław, Maksymilian, Edward.

• JADWIGA Jałowiecka h. Łodzia, voto Łempicka (ok. 1750-po 1796), c. Jerzego Felicjana i Brygidy Goiszewskiej (Bon.); m. (ok. 1775) Baltazar vel Balcer Łempicki h. Junosza (ok. 1750-po 1796).

Źródła: Bon. t. 8/170-171; Sęcz.; Urus. t. 5/337.