Jagielski

Jagielski h. Łabędzik, otrzymali na sejmie 1790 r. szlachectwo wraz z herbem nazwanym Łabędzik. Józef, major wojsk koronnych 1789 r. 

Jagielscy tego herbu udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg generalnych oraz do ksiąg szlachty guberni radomskiej, oddział kielecki i sandomierski – niektórzy bez przedstawienia herbu.

Herb — w polu czerwonym, na zielonym pagórku, łabędź srebrny, ukoronowany, z jabłkiem złotym w dziobie. W szczycie hełmu, na ogonie pawim, sześciopromienna gwiazda złota.

Były też inne szlacheckie rodziny tego nazwiska. Jagielscy już w XVII wieku zamieszkiwali na Litwie. Przynajmniej niektórzy z nich pochodzą od Jagiełłów herbu Łabędź.

Była także rodzina miejska krakowska tego nazwiska i z niej pochodził Adam, doktor filozofii Akademii Krakowskiej. Rodzina ta miała swój herb — snop zboża stojący, nad nim trzy gwiazdy; na hełmie w koronie ptak w lewo, trzymający kwiatek w dziobie.

Genealogia
(osób: 25)

• MARCIN Teodor Jagielski h. Łabędzik (9 XI 1797-po 1848), s. Józefa i Anny Katarzyny Rutkowskiej, urzędnik skarbowy, asesor kolegialny, rewizor skarbowy okręgu sandomierskiego 1848; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1848 r., bez przedstawienia herbu, został zapisany do ksiąg generalnych oraz do ksiąg szlachty guberni radomskiej, oddział sandomierski (Urus.; Sęcz.); ż. (1827 Warszawa) Marianna Salomea Gadomska (ok. 1800-po 1832), c. Marcina i Marianny Puchalskiej; ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Felicjanna, Józef, Teodozja.

• WIKTORIA Jagielska h. Łabędzik (1827-22 I 1896); zm. Wydrna, parafia Dydnia, obecnie pow. Brzozów, woj. podkarpackie, lat 68, wdowa po Edwardzie Sękowskim herbu Prawdzic (MK Dydnia); (ok. 1848) Edward Jan Sękowski h. Prawdzic (16 V 1823-1 IV 1887), s. Marcina i Tekli Grodzickiej; w aktach także: Jan Edward Sękowski; ur. Jabłonica Ruska, zm. Wydrna (MK Dydnia); dzieci: Anna, Jan, Bronisława, Kazimierz, Apolinary, Jadwiga, Romuald, Józef – Sękowscy.

Źródła: Bon. t. 8/142; Dw. Teki; Ostr. nr 1894; Sęcz.; Urus. t. 5/317-318.