Słonczyński

Słonczyński h. Wierzbna, vel Słończyński, Słomczyński, Słączyński, nazwisko wzięli zapewne od wsi Słonczyn in. Słomczyn w pow. grójeckim. W 1576 r. wieś ta wymieniona jest jako Slanczyno.

Siedzi tam wówczas 5 częściowych dziedziców Słomczyńskich na półłankach i ćwierciach. Jest drugi Słomczyn (Słonczyn, Slanczyno) w pow. warszawskim, w parafii Cieciszewo. Jedna gałąź Słonczyńskich osiadła w pow. poznańskim. Krzysztof Słonczyński, burgrabia sochaczewski, dziedzic wsi Piekarty, którą to wieś donacją z r. 1768 ustąpił Tomaszowi Zaborowskiemu, miecznikowi gostyńskiemu. Jego potomek został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski.

• JÓZEF Adam Słonczyński h. Wierzbna (ok. 1815-po 1839), s. Franciszka i Anny Wierzbowskiej, podporucznik armii Królestwa Polskiego 1839; wnuk Krzysztofa, burgrabiego sochaczewskiego, który donacją z r. 1768 ustąpił Tomaszowi Zaborowskiemu, miecznikowi gostyńskiemu, wieś Piekarty; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Wierzbna, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski (Szl. Król.; Sęcz.).

• LUDWIKA Słonczyńska h. Wierzbna, 1v. Łebkowska 2v. Charzyńska (ok. 1810-1862), c. Franciszka i Anny Wierzbowskiej; w aktach także: Słomczyńska; zm. Płock, pow. Płock (MK Płock); 1m. (ok. 1830) NI. Łebkowski (ok. 1800-ok. 1835); 2m. (ok. 1836) Piotr Charzyński (ok. 1810-po 1865), s. Piotra i Marianny Ciołkowskiej; ślub w parafii Zeńbok, pow. Ciechanów, uwagi: ona wdowa (MK Zeńbok); 2v. (1865 Płock) Józefa Rozalia Czerwińska (ok. 1830-po 1865), c. Kacpra i Ludwiki Rutkowskiej (MK Płock).

Źródła: Bork. Sp. 404; Kros. 397; Sęcz.; SGKP t. 15 cz. 2/596; Szl. Król.; Żern. t. 2/355.