Gromadzki

Gromadzki h. Dąbrowa, vel Gromacki, Gromadziński, na Mazowszu i Podlasiu, pisali się z Gromadzina in. Gromadzyna. 

Gryżewski

Gryżewski h. Sulima, vel Gryziewski, na Mazowszu, w woj. łęczyckim. Byli posłami na sejm i elektorami z ziemi liwskiej 1733 r. W XIX wieku należały do nich dobra Wolskie, parafia Żbików, obecnie gmina Ożarów Mazowiecki, pow. Warszawa Zachodnia. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grzejewski

Grzejewski h. Nałęcz, vel Grzejeski, Grzyjewski, na Mazowszu. Byli właścicielami m. in. wsi Telatycze w ziemi mielnickiej 1783. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grędzica

Grędzica h. Korab, vel Grzędzica, szlachta mazowiecka, po większej części zagrodowa (Urus.). 

Grzymski

Grzymski h. Cholewa, w woj. łęczyckim, pisali się z Grzymków. Według Bonieckiego, wyszli ze wsi Grzymki w dawnym powiecie orłowskim. Sąd in. Sand z Grzymków w Łęczycy 1394 (Akta Łęczyckie). Dorota z Wąglczewskich Grzymska, w powiecie przedeckim 1606 (AGZ Przedecz). Wojciech, cześnik halicki 1735. Grzymscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grzywiński

Grzywiński h. Jastrzębiec vel Grzywieński, Grzewiński, błędnie Krzywiński, na Mazowszu, w Małopolsce i woj. łęczyckim, licznie rozodzeni. Nazwisko wzięli być może od wsi Grzywno koło Brodnicy, na

Gumowski

Gumowski h. Rola, ich gniazdem ma być województwo łęczyckie, skąd w XV wieku jedna gałąź osiedliła się w północnym Mazowszu, gdzie mieli nabyć bądź założyć wieś Gumowo, w pow. łomżyńskim (Urus.). 

Gustowski

Gustowski h. Machwicz (in. Murzyn) vel Gustoski, Gustawski, Gustaski, osiedli w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej, a przywędrowali tam zapewne z Pomorza. Wywodzą się być może od pomorskiej rodziny Machwiczów (Machwitz). Niektórzy używali przydomku Szczerba. 

Gutt

Gutt h. Ślepowron vel Gut, rodzina pochodzenia bawarskiego, osiadła w Wilnie. 

Guzowski

Guzowski h. Jastrzębiec vel Guzewski, stara rodzina mazowiecka wywodząca się z Guzowa w powiecie sierpskim. Współwłaścicielem tej wsi był w 1578 r. Jan Guzowski (Paw.). Jerzy, podstarości opoczyński

Habich

Habich h. własnego, rodzina pochodzenia niemieckiego, zamieszkała w W. Ks. Litewskim. Według niektórych źródel pochodzą spod Osnabrück w Dolnej Saksonii. Z nich: Fryderyk, dziedzic dóbr Misicze w powiecie lidzkim 1719. Jan, komornik ziemski starodubowski 1778 (Bon.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1800.
Herb — na tarczy dwudzielnej, w prawej połowie błękitnej, pół srebrnego koła od wozu, a w lewej czerwonej pół jastrzębia w lewo. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.

Hackebeyl

Hackebeyl h. Wieruszowa vel Hackebeil, Hakebeil, Hakebejl, Hackbeil, w woj. chełmskim. Byli właścicielami dóbr dóbr Świerczyno 1735. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Hałaczkiewicz

Hałaczkiewicz h. Grzymała, vel Chałaczkiewicz, Halaczkiewicz, Hałatkiewicz?, w Wielkopolsce, w Łęczyckiem i Sieradzkiem. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Heinrich

Heinrich h. Praca vel Hejnrich, Heinrych, rodzina mieszczańska pruska. Znana na terenie dzisiejszej Warmii już 1566 r.

Hełczyński

Hełczyński h. Ostoja vel Helczyński, Chełczyński, właściwym nazwiskiem tej rodziny było Halczyński, które pierwszy Teodor Tomasz, cześnik bracławski 1762 roku, zmienił na Hałczyński, a następnie na Hełczyński.