Gołębiewski

Gołębiewski h. Gozdawa, vel Gołembiewski, Gołębieski, Gołembieski, Gołębiowski, Gołembiowski, Gołębioski, Gołembioski, pisali się z Gołębi. Rodzina mazowiecka wywodząca się zapewne ze wsi Gołębie Wielkie koło Pułtuska (Bon.). 

Groblewski

Groblewski h. Prus III, vel Grobelski, w północnym Mazowszu. Nazwisko wzięli zapewne od jednej spośród licznych wsi o nazwie Grobla, m. in. w powiecie Radomsko, gminie Przedbórz. 

Löwis

Löwis h. własnego, vel Loewis, von Löwis of Menar, dawniej Lewis of Menar, rodzina kurlandzka pochodzenia szkockiego, osiedlona w Niemczech i w Rosji. Ich pierwotnym dziedzictwem był Castle Manor (Menar) w dawnym hrabstwie Peebleshire. Protoplasta rodu, William Lewis of Menar (ok. 1580-1645), z południa Szkocji przeniósł się około 1605 roku do Szwecji, gdzie został oficerem w służbie króla szwedzkiego, Gustawa Adolfa. Razem z armią szwedzką uczestniczył w wojnie trzydziestoletniej, toczącej się na terytorium Niemiec. 17 VIII 1631 został w obozie Altbrandenburg mianowany pułkownikiem armii szwedzkiej. 
W nagrodę zasług otrzymał od króla dobra Panton i Nurmis w Livonii, będącej częścią Kurlandii (dawne Inflanty, dzisiaj Estonia). Dobra te dziedziczyli później potomkowie Williama, którzy zmienili nazwisko z Lewis na Löwis (Loewis). Do tych potomków należał Fryderyk (Friedrich) von Löwis of Menar, dowódca armii rosyjskiej, podczas oblężenia Gdańska w 1813 roku.

Grochowalski

Grochowalski h. Prus I, wyszli chyba ze wsi Grochowalsk, dawniej Grochowarsko, w ziemi dobrzyńskiej, powiat Lipno, obecnie woj. kujawsko-pomorskie.

Grodzki

Grodzki h. Belina, vel Grocki, Grodzicki, według Bonieckiego, pierwotnie wyszli ze wsi Grodziec, w ziemi ciechanowskiej. Później dziedziczyli także we wsi Grodzkie, w ziemi łomżyńskiej, oraz Grodź in. Grudź, w pow. łukowskim, w parafii Wilczyska (Krzep.).

Gromadzki

Gromadzki h. Dąbrowa, vel Gromacki, Gromadziński, na Mazowszu i Podlasiu, pisali się z Gromadzina in. Gromadzyna. 

Gryżewski

Gryżewski h. Sulima, vel Gryziewski, na Mazowszu, w woj. łęczyckim. Byli posłami na sejm i elektorami z ziemi liwskiej 1733 r. W XIX wieku należały do nich dobra Wolskie, parafia Żbików, obecnie gmina Ożarów Mazowiecki, pow. Warszawa Zachodnia. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grzejewski

Grzejewski h. Nałęcz, vel Grzejeski, Grzyjewski, na Mazowszu. Byli właścicielami m. in. wsi Telatycze w ziemi mielnickiej 1783. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grędzica

Grędzica h. Korab, vel Grzędzica, szlachta mazowiecka, po większej części zagrodowa (Urus.). 

Grzymski

Grzymski h. Cholewa, w woj. łęczyckim, pisali się z Grzymków. Według Bonieckiego, wyszli ze wsi Grzymki w dawnym powiecie orłowskim. Sąd in. Sand z Grzymków w Łęczycy 1394 (Akta Łęczyckie). Dorota z Wąglczewskich Grzymska, w powiecie przedeckim 1606 (AGZ Przedecz). Wojciech, cześnik halicki 1735. Grzymscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Grzywiński

Grzywiński h. Jastrzębiec vel Grzywieński, Grzewiński, błędnie Krzywiński, na Mazowszu, w Małopolsce i woj. łęczyckim, licznie rozodzeni. Nazwisko wzięli być może od wsi Grzywno koło Brodnicy, na

Gumowski

Gumowski h. Rola, ich gniazdem ma być województwo łęczyckie, skąd w XV wieku jedna gałąź osiedliła się w północnym Mazowszu, gdzie mieli nabyć bądź założyć wieś Gumowo, w pow. łomżyńskim (Urus.). 

Gustowski

Gustowski h. Machwicz (in. Murzyn) vel Gustoski, Gustawski, Gustaski, osiedli w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej, a przywędrowali tam zapewne z Pomorza. Wywodzą się być może od pomorskiej rodziny Machwiczów (Machwitz). Niektórzy używali przydomku Szczerba. 

Gutt

Gutt h. Ślepowron vel Gut, rodzina pochodzenia bawarskiego, osiadła w Wilnie. 

Guzowski

Guzowski h. Jastrzębiec vel Guzewski, stara rodzina mazowiecka wywodząca się z Guzowa w powiecie sierpskim. Współwłaścicielem tej wsi był w 1578 r. Jan Guzowski (Paw.). Jerzy, podstarości opoczyński

Habich

Habich h. własnego, rodzina pochodzenia niemieckiego, zamieszkała w W. Ks. Litewskim. Według niektórych źródel pochodzą spod Osnabrück w Dolnej Saksonii. Z nich: Fryderyk, dziedzic dóbr Misicze w powiecie lidzkim 1719. Jan, komornik ziemski starodubowski 1778 (Bon.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej 1800.
Herb — na tarczy dwudzielnej, w prawej połowie błękitnej, pół srebrnego koła od wozu, a w lewej czerwonej pół jastrzębia w lewo. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.

Hackebeyl

Hackebeyl h. Wieruszowa vel Hackebeil, Hakebeil, Hakebejl, Hackbeil, w woj. chełmskim. Byli właścicielami dóbr dóbr Świerczyno 1735. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Hałaczkiewicz

Hałaczkiewicz h. Grzymała, vel Chałaczkiewicz, Halaczkiewicz, Hałatkiewicz?, w Wielkopolsce, w Łęczyckiem i Sieradzkiem. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Heinrich

Heinrich h. Praca vel Hejnrich, Heinrych, rodzina mieszczańska pruska. Znana na terenie dzisiejszej Warmii już 1566 r. Z nich: Teodor, przybył w 1806 r. do Polski jako urzędnik pruski. W 1837 r. otrzymali nadanie szlachectwa z herbem nazwanym Praca, bez podania opisu herbu, a 1840 r. otrzymali przyznanie praw nowego szlachectwa. Potomkowie Teodora zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Hełczyński

Hełczyński h. Ostoja vel Helczyński, Chełczyński, właściwym nazwiskiem tej rodziny było Halczyński, które pierwszy Teodor Tomasz, cześnik bracławski 1762 roku, zmienił na Hałczyński, a następnie na Hełczyński.