Oszczepalski

Oszczepalski h. Abdank (in. Habdank), na Podlasiu, pochodzą ze wsi Oszczepalin w powiecie łukowskim, obecnie w woj. lubelskim, gminie i parafii Wojcieszków.

Paciorkowski

Paciorkowski h. Gryf odm. (in. Gryf II, Paciorkowski), w woj. sieradzkim. Otrzymali nobilitację od króla Stanisława Augusta 19 V 1768 r. wraz z herbem. Byli właścicielami m. in. dóbr Przystajń, Stany, Kuźnica Stara, Podłęże, Górki, Węzina w pow. lelowskim, Borowno w wieluńskim, Grabowo w opoczyńskim, Gadawa pod Pińczowem. Zostali wylegitymo- wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — gryf złoty w czerwonym polu, trzymający w przednich łapach trąbę myśliwską złotą; nad hełmem w koronie pół gryfa złotego w prawo, przed nim trąba myśliwska. 

Palm

Palm, rodzina wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez podania herbu (Sp. Szl.). Z nich: Jakub, uczestnik kampanii napoleońskich, porucznik wojsk polskich 1812 r., major w powstaniu listopadowym 1831 r.; na zasadzie stopnia oficerskiego otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie.

Paszewski

Paszewski h. Godziemba, vel Paszeski, Paszowski, rodzina wielkopolska, jednego pochodzenia ze Sławoszewskimi. Obie rodziny wzięły nazwiska od blisko siebie położonych wsi Sławoszewo i Paszewo w powiecie kaliskim.

Paszkowicz

Paszkowicz h. Groty, rodzina żmudzka, wymieniona w aktach powiatu wołkowyskiego 1495, w Metrykach litewskich 1528 r. (Metr. Litew.). Byli posłami na sejm i elektorami 1697 r. z ziemi warszawskiej (Con.). Są notowani m. in. na Podlasiu, w pow. mielnickim 1769. Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — w polu złotym trzy groty od kopii rzędem ostrzami w górę; w koronie trzy pióra strusie. 

Patek

Patek h. Prawdzic, w Lubelskiem i na Mazowszu. Jan, był w 1589 r. dziedzicem Igłomi (Wyr. Tryb. Lubel.). Karol, starosta łagowski, subde- legat grodzki piotrkowski 1761.

Patocki

herb Prus I

 

herb Prus III

Patocki h. Prus I, mylnie Potocki, na Mazowszu, pisali się z Patoki. Według Żernickiego byli herbu Prus III. Nazwisko wzięli od wsi Patoki w ziemi liwskiej. Jakub z Kałuszyna-Patok, podsędek liwski 1409 roku. Obecnie wieś nosi nazwę Patok i znajduje się w woj. mazowieckim, pow. mińskim, gminie Kałuszyn. Patoccy byli posłami na sejm i elektorami 1674 roku z ziemi liwskiej. Należały do nich m. in. część dóbr Olszewice w pow. stanisławowskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Petrulewicz

Petrulewicz h. Prus III, rodzina wymieniona w Herbarzu Kuropatnickiego 1789 r. Wzięli nazwisko od osady Petrule na Żmudzi. Tomasz, dziedzic wsi Petrule-Kuki i Uhryny na Żmudzi 1773 r. Karol, dziedzic dóbr Bukońce 1882 r., w guberni kowieńskiej.

Pęski

Pęski h. Ramułt vel Penski, Peski, Peński, rodzina mazowiecka, wywodząca się z ziemi łomżyńskiej, zapewne ze wsi Pęsy in. Pęsie (Pęse) Lipno w parafii Rutki, gminie Kossaki. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Wodecki

Wodecki h. Nałęcz, rodzina wielkopolska, pisała się z Wódek in. Wodek (de Wodki). Jej gniazdem jest wieś Wódki w powiecie gnieźnieńskim. Wodeccy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w XIX wieku.

Piechowski

Piechowski h. Leliwa odm. (in. Monsztern, Monstern) vel Piechoski, Pichowski, niegdyś w Prusach Królewskich, pisali się z Piechowic i Kosobud in. Kosabut, Kosbut. 

Pietrasiewicz

Pietrasiewicz h. Leliwa (odm.) vel Pietraszewicz, Pietrasewicz, na Podlasiu – przybysze z Litwy, gdzie są notowani w aktach od 1536 roku. Byli właścicielami wsi Kapuśniaki w ziemi drohickiej, parafia Mokobody, obecnie pow. siedlecki, Płudwiny w pow. łęczyckim, Nowe w pow. wągrowieckim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Piędzicki

Piędzicki h. Topacz vel Pieńdzicki, Pińdzicki, Piedzicki, w województwie łęczyckim. Byli właścicielami dóbr Mroga Dolna, Błażejowice, Śliwniki w woj. łęczyckim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Kazimierz (zm. 1795), susceptant łęczycki 1791-1794. Jan Nepomucen, burgrabia łęczycki 1792 (Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk.). 

Piętka

Piętka h. Pomian, rodzina drobnoszlachecka na Podlasiu, licznie rozrodzona. Osiedliła się później również na Litwie, w powiatach pińskim i rzeczyckim.

Pilitowski

Pilitowski h. Brodzic vel Piltowski, błędnie Politowski, w północnym Mazowszu, w woj. płockim 1584 (Pap.), w ziemi zakroczymskiej 1754, w dawnym powiecie sąchockim. Pisali się z Postruża a nazwisko wzięli od wsi Pilitowo in. Piltowo w pow. płońskim, dawniej w gminie Wójty Zamoście, obecnie w gminie i parafii Płońsk (SGKP). Posłowali na sejm i byli elektorami z woj. płockiego i ziemi wyszogrodzkiej 1669 r., z ziemi ciechanowskiej 1697. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Płodowski

Płodowski h. Lubicz (odm.) vel Płódowski, Płudowski, Płotowski, rodzina podlaska, nazwisko wzięła od wsi Płody, obecnie Płudy, w ziemi łukowskiej, gminie i parafii Trzebieszów. Jedna gałąź jest 1600 r.

Płoński

Płoński h. Prus I, licznie rozrodzona rodzina podlaska, w dużej części szlachta zagrodowa, pisząca się z Płonki w ziemi bielskiej.

Podbielski

Podbielski h. Trzaska (in. Biała), szlachta zagrodowa mazowiecka, pisząca się Podbiela. Podobnie jak Zabielscy, są chyba gałęzią rodziny Bielskich. Wyszli ze wsi Podbiele Wielkie w ziemi nurskiej 1584 (Pap.). Trojan z Podbiela jest tam dziedzicem 1441 r. Obecnie wieś Podbiele Wielkie należy do powiatu łomżyńskiego, gminy i parafii Lubotyń. W 1827 r. była wsią szlachecką i liczyła 66 mieszkańców (SGKP). Podbielscy byli posłami na sejm i elektorami 1632 i 1697 r. z ziemi nurskiej, 1733 r. z woj. mazowieckiego, 1764 r. z ziemi łomżyńskiej i mielnickiej. Niektórzy przenieśli się na Ruś Czerwoną. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Tomasz, komornik ziemski nurski 1761, burgrabia nurski 1788. Adam, burgrabia grodzki zambrowski, poseł ziemi łomżyńskiej 1764.

Podgórski

Podgórski h. Odrowąż, vel Podgorski, Podgurski, w Małopolsce i na Mazowszu. Według Uruskiego stanowią jedną rodzinę ze Straszami herbu Odrowąż i dlatego jeszcze w XVI stuleciu używali przydomku Strasz.

Pohl

Pohl h. własnego (in. Pohl, Pol II, Pola) vel Pol, w Prusach. Z nich Zygmunt, lekarz królewski, otrzymał nobilitację 1775 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Herb — w polu złotym czarna głowa żubrza. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie, boczne złote, środkowe czarne. Labry czarne podbite złotem. Herb ten, nadany jakoby Janowi Pola w r. 1662, tymczasem jak widać z Metryki Koronnej Jan Pola, rotmistrz wojsk polskich, inny herb otrzymał (Ostr.).

Pohorecki

Pohorecki h. Kierdeja (in. Kierdej) vel Czaplic-Pohorecki, gałąź rodu Czapliców z Wołynia. Wywodzą się ze wsi Pohorce, nazywanej też Pohorcami Czaplicami na Rusi Czerwonej, w dawnym powiecie rudeckim.

Pomorski

Pomorski h. Abdank (in. Habdank), w Wielkopolsce 1570, w woj. łęczyckim 1603, pisali się z Pomorzan. 

Poraziński

Poraziński h. Rawicz, vel Poradziński, Porażyński, na Podlasiu. Nazwisko wzięli od nieistniejącej już wsi Poraziny in. Porażyny, Poradziny, w ziemi drohickiej. 

Pręgowski

 

Pręgowski h..., vel Prengowski, nazwisko wzięli może od wsi Prągowo in. Pręgowo, dawniej Pręgnowo, na Pomorzu, w powiecie malborskim, na Wielkich Żuławach, w parafii Nowa Cerkiew (SGKP). Zostali wylegitymo- wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, bez przedstawienia herbu. Augustyn, urzędnik w biurze namiestnika Króle- stwa, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1851 r. Z nich: Piotr (1874-1945), lekarz neuropsychiatrii, działacz społeczny, publicysta (PSB t. 28). 

Pronaszko

Pronaszko h..., rodzina wywodząca się prawdopodobnie z Podlasia. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861 bez podania herbu. Z nich: Wincenty, naczelnik komory celnej, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1852 r. Andrzej (1888-1961), scenograf, malarz, dyrektor teatru. Zbigniew (1885-1958), malarz, rzeźbiarz, scenograf, współtwórca teatru awangardowego Cricot.

Przedpełski

Przedpełski h. Jastrzębiec (in. Boleścic), liczna rodzina mazowiecka, pisząca się z Przedpełcza w ziemi płockiej. W XIX wieku wieś Przedpełcz nosiła już nazwę Przedpełce i leżała w pow. płockim, gminie Staroźreby, parafii Woźniki. Składała się z kilku części, m. in. Przedpełce Kiełbasy, P. Kościołki, P. Witkowice i P. Włosty. Akt rozgraniczenia ziemi wyszogrodzkiej od płockiej z 1349 r. zalicza Przedpełcz do ziemi płockiej (Kod. Maz. 59). Dziedzice Przedpełcza cytowani są 1408 r. w przywileju nadanym Boleścicom przez Ziemowita ks. mazowieckiego. Byli posłami na sejm i elektorami 1669 r. z ziemi wyszogrodzkiej, 1674 r. z ks. żmudzkiego i woj. płockiego, 1697 r. z ziemii dobrzyńskiej, 1733 r. z woj. wołyńskiego, podlaskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: Sebastian, burgrabia grodzki rawski 1788. Jacek, komornik ziemski płocki, komisarz do zbierania ofiar 1789. 

Przedrzymirski

Przedrzymirski h. Łuk napięty, vel Przedrzemirski, Przedżemirski, rodzina czerwonoruska, z przydomkami Krukowicz i Tur.

Przesmycki

Przesmycki h. Paprzyca (in. Kuczaba, Kuszaba), rozrodzona rodzina podlaska w ziemi drohickiej. Nazwisko wzięła od wsi Przesmyki, będącej obecnie siedzibą gminy w pow. siedleckim, woj. mazowieckim, w odległości ok. 24 km od granic miasta Siedlce.

Przybylski

Przybylski h. Nowina, według dawnych herbarzy wyszli z województwa sandomierskiego a w XVII wieku osiedlili się pod Warszawą, gdzie byli właścicielami części wsi Reguły.

Przygodzki

Przygodzki h. Radwan, vel Przygocki, Przygódzki, Przygucki, rodzina drobnoszlachecka na Podlasiu, pisząca się z Przygody.

Pszczółkowski

Jastrzębiec

 

Szeliga

 

Pszczółkowski h. Jastrzębiec (oraz h. Szeliga), vel Pszczołkowski, Pszczułkowski, Pszczółkoski etc., rodzina mazowiecka licznie rozrodzona, drobna szlachta pisząca się z Pszczółek i Purzyc.

Ptaszyński

Ptaszyński h. Leliwa, vel Ptasiński, Ptaszeński, w województwie krakowskim i ziemi sanockiej, pisali się z Wielkiej Ptaszyny.

Puciatycki

Puciatycki h..., pochodzą zapewne od Puciatów. Byli właścicielami m. in. dóbr Sielce w Galicji 1786. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861 bez przedstawienia herbu. Otrzymali prawa nowego szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r.

Radgowski

Radgowski h. Ostoja vel Radgoski, Radogowski, Radogoski, stara rodzina w ziemi łomżyńskiej, wzięła nazwisko od wsi Radgoszcz. Paprocki pisze ich Radogoski, a pisano ich także lecz mylnie Radgłowski.

Ramotowski

Drogomir

Trzywdar

 

Ramotowski h. Drogomir, vel Ramatowski, Romotowski, według Uruskiego biorą nazwisko od wsi Ramoty w ziemi wiskiej. W XIX wieku wieś o tej nazwie była w powiecie kolneńskim, gminie Stawiski, parafii Romany (SGKP). Stąd wyszli zapewne Romoccy herbu Ślepowron. 

Rasinowski

Rasinowski h..., otrzymali prawa nowego szlachectwa w Królestwie Polskim 1842 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1853 r. bez przedstawienia herbu.

Ratyński

Ratyński h. Łabędź, vel Rateński, pochodzą z ziemi drohickiej. Nazwisko wzięli od wsi Ratyniec, gniazda rodu Krzywdziców i wielu z Ratyńskich pozostało przy tym herbie.

Rawa

Rawa h. Pilawa, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Według Uruskiego pochodzą od Jerzego Rawy, rotmistrza rajtarskiego, który uzyskał nobilitację 1662 r. w nagrodę zasług wojennych (Sigil.). Herbarze wymieniają jeszcze inne rodziny Rawów, jedną herbu Rawicz oraz drugą, mieszkającą na Śląsku i w Prusach – herbu Rawa. Rawowie wywodzą się zapewne ze wsi o nazwie Rawy. Jedna z nich, nazywana również Gackowo in. Gaczkowo, leży w pow. ostrowskim, gminie i parafii Zaręby Kościelne, druga w pow. makowskim, gm. Sypniewo, par. Gąsewo, i w XIX wieku dzieliła się na Rawy Kurzątki i Rawy Stasie. W obu mieszkała drobna szlachta, około 1827 r. pierwsza z nich liczyła 158 mieszkańców, Rawy Kurzątki – 156, Rawy Stasie – 67 mieszkańców (SGKP). 

Rawski

Rawski h. Pilawa (według Żychlińskiego h. Prus III), drobna szlachta w województwie rawskim, później również w lubelskim. Byli posłami na sejm i elektorami królewskimi 1697 r. z woj. lubelskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Dawniejszym ich nazwiskiem było zapewne Rawa i niektórzy je zachowali. Spośród Rawskich: Jacek, podstoli bracławski, fundował Ojców Dominikanów w Lublinie 1607. Stanisław, dziedzic dóbr Dysy w Rawskiem, oraz Marcin, dziedzic wsi Kozia Góra w Lubelskiem, obaj elektorowie 1697 r. z woj. lubelskiego. 

Rembiewski

Rembiewski h. Jastrzębiec vel Kruszyna-Rembiewski, Ręmbiewski, Rębiewski, Rębieski, Rębiecki, Rembiecki, Rambiewski, Rambieski, rodzina sieradzka, z przydomkiem Kruszyna. 

Rodziszewski

Rodziszewski h. Odrowąż, na Mazowszu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Roesler

Roesler h. Pacyna vel Röesler, Roësler, Rosler, Rezler, otrzymali nobilitację 1846 r., potwierdzenie z dnia 28 VII 1848 dla Jana Daniela Roesler, zamożnego obywatela i sędziego pokoju powiatu warszaw- skiego, dziedzica dóbr Pacyna. Wieś Pacyna, siedziba gminy i parafii, ok. 1870 r. administracyjnie należała do pow. gostyńskiego (SGKP). Synowie Jana Daniela zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z herbem Pacyna, którego opisu nie przedstawiono (Her. Król. Pol.). Inna rodzina tego nazwiska otrzymała szlachectwo 1791 r. wraz herbem Lwy-różyczki. 

Rogalski

Rogalski h. Rogala, według Uruskiego ich gniazdem jest wieś Rogale w pow. kolneńskim. W tym powiecie są jednak dwie wsie o tej nazwie.

Guttry

Guttry h. własnego vel Gutry, Gutri, Guttrin, rodzina wywodząca się ze Szkocji, osiedlona początkowo na Litwie, z Litwy przeniosła się w XVIII stuleciu do Wielkopolski, gdzie nabyli dobra Paryż, Piotrkowice i Żarczyn na Pałukach, w powiecie kcyńskim. 

Romocki

Romocki h. Prawdzic, vel Rómocki, Rumocki, Rumacki, drobna szlachta w ziemi ciechanowskiej. Nazwisko wzięli może od wsi Romoka, dzisiaj Rumoka k/ Ciechanowa, gmina Młock, parafia Sulerzyż (SGKP). 

Rostropowicz

Rostropowicz h. Bogoria, vel Roztropowicz, na Litwie, m. in. w powiecie oszmiańskim. 

Rozbicki

Rozbicki h. Rozmiar, vel Rozmiar-Rozbicki, rodzina drobnoszlachecka na Podlasiu. Wyszli może ze wsi parafialnej Rozbity Kamień w powiecie sokołowskim, gminie Grochów (SGKP). Jedna gałąź osiedliła się w pow.