Płoński

Płoński h. Prus I, licznie rozrodzona rodzina podlaska, w dużej części szlachta zagrodowa, pisząca się z Płonki w ziemi bielskiej.

Nazwisko wzięli od rozległej wsi Płonka w pow. Ostrów Mazowiecka, położonej w gminach Kowalewszczyzna i Sokoły. W XIX wieku wieś ta stanowiła tzw. okolicę szlachecką. Wzmiankowana w dokumentach z XV i XVI wieku (Gloger, Ziemia bielska), mieściła w swym obrębie wieś parafialną Płonka Wielka in. Kościelna, z kościołem erygowanym 1502 r. przez dziedziców wsi Płońskich, a także wsie Płonka Kozły, P. Matyski i P. Strumianka. Łącznie wsie te liczyły w 1827 r. 684 mieszkańców (SGKP). 

Różne gałęzie Płońskich bardzo wcześnie przeniosły się do innych województw. Już w XVI stuleciu byli na Rusi Czerwonej i na Litwie. Używali przydomków Chabuś, Kołpak, Kutko, Leszuk, Makownik, Małanek (Matanek?), Monwid, Raba, Samulik i innych.  

Byli posłami i elektorami 1648 r. z woj. podlaskiego, 1669 r. z ziemi bielskiej i woj. sieradzkiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 r. oraz w Królestwie Polskim i w Cesarstwie Rosyjskim w latach 1836-1862. 

Genealogia
(osób: 44)

• MARIANNA Płońska (ok. 1816-po 1840), c. Franciszka i Katarzyny Ignatowskiej; zamieszkała w parafii Dobrzyniewo Kościelne, obecnie woj. podlaskie; m. (11 II 1840 Dobrzyniewo Kościelne) Andrzej Jaworowski (ok. 1811-po 1840), s. Dominika i Marianny Milewskiej; ur. prawd. Jaworówka; ślub w parafii Dobrzyniewo Kościelne, miejscowość: Jaworówka (MK Dobrzyniewo Kościelne).

• PAWEŁ Płoński (ok. 1800-po 1828), s. Ignacego i NN.; ur. Kuleszka, prawd. parafia Dobrzyniewo Kościelne, obecnie woj. podlaskie (Urus.); ż. (4 XI 1828 Dobrzyniewo Kościelne) Ludwika Jaworowska (ok. 1810-po 1828), c. Stanisława i NN.; ur. Jaworówka par. Dobrzyniewo Kościelne; ślub w parafii Dobrzyniewo Kościelne (MK Dobrzyniewo Kościelne); dzieci: Wincenty.

Źródła: Bork. Sp. 321; Nies.; SGKP t.8/310; Szl. Król.; Urus. t.14/99-101; Żern. t.2/210.