Pohorecki h. Kierdeja (in. Kierdej) vel Czaplic-Pohorecki, gałąź rodu Czapliców z Wołynia. Wywodzą się ze wsi Pohorce, nazywanej też Pohorcami Czaplicami na Rusi Czerwonej, w dawnym powiecie rudeckim.
Jedna gałąź Kierdejów Pohoreckich osiedliła się w pow. sochaczewskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Genealogia
(osób: 23)
• NIKODEM vel Bolesław Nikodem Pohorecki h. Kierdeja (1849-1891), s. Konstantego i 1ż. Józefy Konarskiej; razem z ojcem wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r. z herbem Kierdeja (Urus.; Sp. Szl.); ur. Kawęczyn, parafia Stara Rawa, obecnie woj. łódzkie, chrz. 1849 (MK Stara Rawa); ż. (1874 Warszawa) Zuzanna Marianna Turkowska (ok. 1854-15 I 1905), c. Andrzeja i Emilii Opalskiej; zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski, kw. 33-VI-26/27, gr. rodz. Pohoreckich; ślub w parafii Przemienienia Pańskiego (MK Warszawa: Przemienienie Pańskie); dzieci: Bolesław, Andrzej.
• PELAGIA Czaplic-Pohorecka h. Kierdeja (ok. 1867-10 V 1950), c. Konstantego i 3ż. Apolonii Stanisławskiej; ur. Warszawa, chrz. 1867, zm. tamże (MK Warszawa: św. Antoni; Nekrologi Baza online); m. (ok. 1885) Ludwik vel Józef Ludwik Evert (23 IX 1863-20 III 1945), s. Ludwika i Bronisławy Krajewskiej, przemysłowiec, handlowiec, księgarz, działacz społeczny, senator; jeden z założycieli księgarni i wydawnictwa Trzaska, Evert i Michalski; ur. Kielce, zm. Grodzisk Mazowiecki, lat 81, poch. Warszawa, Cm. Ewangelicko-Augsburski przy ul. Młynarskiej, aleja 24-I-26 (PSB t. 6 s. 323; MK Warszawa: Wsz. Św.); dzieci: Emil Jerzy (ur. 1888 Warszawa), Eugenia (ur. 1889), Władysław Ludwik (1890-1965), adwokat, pisarz, poeta i dziennikarz, redaktor naczelny Polski Zbrojnej, Halina Janina Kappesowa (1904-85), profesor historii starożytnej i średniowiecznej – Evertowie.
Źródła: Bork. Sp. 326; Sęcz.; Szl. Król.; Szl. Gal.; Urus. t.14/169; Żern. t.2/217.
Pohorecki h. Sas, stanowią jedną rodzinę z Pohoreckimi h. Czaplic (według artykułu w Encyklopedii Szlacheckiej). Obie rodziny mają się wywodzić po kądzieli od Andrzeja Czaplica, któremu przywilejem z r. 1357 król Kazimierz Wielki nadał części wsi Pohorce i Kołbajowice w ziemi lwowskiej, w pow. rudeckim. Stąd uzasadnienie używanego przez obie rodziny przydomku Czaplic.
Właściwym protoplastą Pohoreckich jest Steczko Brzechowicz z Pohorec i Kołbajowic, występujący po raz ostatni na dokumencie z r. 1457, wnuk po córce Andrzeja Czaplica.
Ostatecznie ukrystalizowane nazwisko Pohorecki widnieje już na zapisce lwowskiego sądu ziemskiego z r. 1532. Pierwotnym herbem obu gałęzi Pohoreckich był herb Sas.
Adam Pohorecki, poseł na sejm z woj. ruskiego i elektor króla Augusta II w 1697 r. Jan Pohorecki, elektor króla Stanisława Augusta w 1764 r., także z woj. ruskiego.
Pohoreccy herbu Sas zostali wylegitymowani ze szlachectwa w ziemi lwowskiej 1782 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej oraz guberni radomskiej, oddział kielecki.
Genealogia
(osób: 21)
• WŁODZIMIERZ Wincenty Pohorecki h. Sas (22 I 1820-1861), s. Wincentego i Heleny Raczyńskiej, radca honorowy, asesor Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1838 r. z herbem Sas, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki; ur. Stawy, parafia Jemielno (Szl. Król.; Sęcz.; MK Jemielno); ż. (16 VI 1848 Kielce) Julia Czechowska (ok. 1829), c. Jana, urzędnika komisji skarbu, i Tekli Żurawskiej; ur. Warszawa; dzieci: Bolesław.
• ZOFIA (1) Maria Aniela Sas-Pohorecka h. Sas (ok. 1860-po 1880), c. Adama i Marianny Marii Remiszewskiej; m. (1880 Lwów) Jan Antoni Strepa-Trzecieski (ok. 1850-po 1880), s. Ludwika i Emilii Podłuskiej; ślub w parafii św. Andrzeja (MK Lwów: św. Andrzej).
Źródła: Bork. Sp. 326; Elekt. t. 1/278; Enc. Szl. t. 10/29-30; Sęcz.; Szl. Gal.; Szl. Król.; Urus. t. 14/169-170; Żern. t. 2/217.
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz