Węgorzewski

Węgorzewski h. Leszczyc, vel Węngorzewski, Wengorzewski, Węgorzeski, w Wielkopolsce. Wymienia ich Paprocki w swoim Herbarzu z 1584 r. Wyszli ze wsi Węgorzewo i Węgorzewko, w pow. gnieżnieńskim, gmina Kiszkowo, parafia Sławno.

Wąż

Wąż h. Ślepowron, vel Wąsz, mieli się pierwotnie pisać z Bogatego i Dobrzankowa w pow. przasnyskim. Mikołaj Wąż z Białunina otrzymał 1413 r. w Ciechanowie przywilej od ks. mazowieckiego Jana Starszego. Po osiedleniu się na Podlasiu, pisali się „z Wężów” w ziemi drohickiej.

Lisicki

herb Prus I (Turzyma)

herb Prus II (Wilczekosy)

Lisicki h. Prus I oraz h. Prus II, często mylnie Lisiecki, pisali się „z Lisic”, wsi leżącej pod Pawłowicami, w pow. sochaczowskim (Bon.). Niektórzy używali przydomku Dzierżek.

Marxen

Marxen h. Szeliga, vel Marksen, w Krakowskiem, w XVIII i XIX wieku. 

Lisikiewicz

Lisikiewicz h. Szeliga, vel Lisikowicz, w Małopolsce. Niewątpliwie pierwotnym ich nazwiskiem było Lisik. 

Gagatnicki

Gagatnicki h. Pniejnia, w XVIII wieku zamieszkują w ziemi czerskiej i w woj. sandomierskim. Udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie Kongresowym 1859 r. 

Luboński

Luboński h. Leszczyc, czasem błędnie Lubański, pisali się „z Luboni”, a ich wsią gniazdową jest Lubonia, w pow. łęczyckim. 

Luciński

Luciński h. Wczele, vel Lucieński, Luczyński, Lucziński, Lucimski?, rodzina wielkopolska, wywodząca się ze wsi Lucin (Luczyn) in. Luciny, w parafii Zaniemyśl, dawny pow. pyzdrski, obecnie pow. Środa Wielkopolska. Zob. Luteński vel Lutyński herbu Wczele

Lucy

Lucy h..., zostały im przyznane prawa szlachectwa w Królestwie Kongresowym w 1854 i 1859 r. Zapisani zostali do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej.

Łaniewski

Łaniewski h. Korczak odm. (in. Wręby), vel Łaniewski-Wołk, w Wielkim Księstwie Litewskim, wyszli, zdaje się, z Łaniewicz, w pow. grodzieńskim, może jednak nie wszyscy. (Bon.).