Luboński

Luboński h. Leszczyc, czasem błędnie Lubański, pisali się „z Luboni”, a ich wsią gniazdową jest Lubonia, w pow. łęczyckim. 

Są jednego pochodzenia z Rysińskimi (stąd czasem pisali się z Rysin) oraz zapewne z Bierzwieńskimi z Bierzwienny, w tymże pow. łęczyckim. Leżąca tam wieś Leszczyce mogła być pierwotnym gniazdem rodu Leszczyców.

Lubońscy herbu Leszczyc zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski.

 

• SZYMON Luboński h. Leszczyc (ok. 1745-po 1782), s. Marcina i Teresy Piekarskiej; zamieszkały kolejno: w 1771 r. w miasteczku Dunajów, pow. Przemyślany; w 1777 r. Stodółki, parafia Gródek Jagielloński, pow. gródecki (MK Gródek); ten zapewne Szymon, razem z bratem Józefem, wywiedli się ze szlachectwa 1782 r. w sądzie grodzkim przemyskim; w aktach zapisywany także jako Szymon Lubański (MK Dunajów); jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1845 r. z herbem Leszczyc, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Bon.; Sęcz.; Szl. Gal.); ż. (18 XI 1770 Gródek) Teresa Głogowska h. Grzymała (ok. 1745-po 1780); ślub w parafii Gródek Jagielloński, pow. Gródek Jag., miejscowość: Gródek Jag., uwagi: on kawaler, ona zdaje się 1v. Raczkowska (MK Gródek Jag.); dzieci: Ludwik, Jan.

 

Źródła: Bon. t. 15/79-81; Dw. Teki; Nies.; Sęcz.; Urus.