Gagatnicki

Gagatnicki h. Pniejnia, w XVIII wieku zamieszkują w ziemi czerskiej i w woj. sandomierskim. Udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie Kongresowym 1859 r. 

Luboński

Luboński h. Leszczyc, czasem błędnie Lubański, pisali się „z Luboni”, a ich wsią gniazdową jest Lubonia, w pow. łęczyckim. 

Luciński

Luciński h. Wczele, vel Lucieński, Luczyński, Lucziński, Lucimski?, rodzina wielkopolska, wywodząca się ze wsi Lucin (Luczyn) in. Luciny, w parafii Zaniemyśl, dawny pow. pyzdrski, obecnie pow. Środa Wielkopolska. Zob. Luteński vel Lutyński herbu Wczele

Lucy

Lucy h..., zostały im przyznane prawa szlachectwa w Królestwie Kongresowym w 1854 i 1859 r. Zapisani zostali do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej.

Łaniewski

Łaniewski h. Korczak odm. (in. Wręby), vel Łaniewski-Wołk, w Wielkim Księstwie Litewskim, wyszli, zdaje się, z Łaniewicz, w pow. grodzieńskim, może jednak nie wszyscy. (Bon.).

Łapczyński

Łapczyński h. Jelita odm., vel Łapczeński, Łabczyński, otrzymali nobilitację w XVI wieku. Walenty Łapczyński, syn sołtysa ze Strzałkowa pod Radomskiem, drukarz, za zasługi położone w swym fachu i za odznaczenie się jako żołnierz w bitwach pod Gdańskiem, Połockiem, Wielkiemi Łukami i Pskowem, otrzymał 1581 r. w obozie pod Pskowem szlachectwo z herbem Jelita, do którego adoptował go hetman Zamoyski, a król dodał nad hełmem otwartym rękę zbrojną z mieczem podniesionym do cięcia (Pap.).

Łastowiecki

Łastowiecki h. Larysa (in. Laryssa, Larysza), vel Ostowiecki, rodzina podolska, nazwisko wzięła od wsi Łastowce in. Ostowce, w pow. kamienieckim, w parafii Iwaniec. W XVI wieku pisali się często Łastowskimi, ale wydaje się, że nie wszyscy dziedzice Łastowiec należeli do jednego rodu (Bon.). 

Łęski

Łęski h. Janina, rodzina małopolska, pisząca się „z Łęgu” nad Wisłą, niedaleko Zawichostu, w pow. sandomierskim, w parafii Osiek. Wieś Łęg już w XIX wieku stanowiła przedmieście osady Osiek. Są jednego pochodzenia z Janinami Kołaczkowskimi. 

Łochowski

Łochowski h. Belina, vel Łochoski, rodzina mazowiecka, pisała się „z Łochowa”, w ziemi rawskiej. Ich rodowym gniazdem jest wieś Łochów, zwany dawniej Wielkim, w parafii Żelechlin, obecnie pow. Tomaszów Mazowiecki. Komes Mikołaj z Milinewa (?), skarbnik rawski, otrzymał 1350 r. od ks. Ziemowita wieś Łochów na prawie chełmińskim. 

Łuczycki

Łuczycki h. Nowina, vel Łoczycki, rodzina małopolska pisząca się „z Łuczyc”. Wywodzą się ze wsi Łuczyce, w parafii Luborzyca, dawny pow. proszowicki in. proszowski, później miechowski, a obecnie pow. Kraków. „Znaczna część tej wsi była własnością rodziny Szafrańców, która w XIV wieku z niej się pisała. Cząstki należały do szlachty innych rodów, z których w końcu zostali przy nazwisku Łuczyckich jedni tylko Nowinowie” (Bon.).