Szczyciński

Szczyciński h. Jezierza, vel Szczycieński, Szczyczyński, Szczeciński, dawniej Sczyciński, Sczycieński, w woj. mazowieckim 1584 (Pap.).

Szczygielski

Szczygielski h. własnego (in. herbu Szczygielski), na Mazowszu i Podlasiu, m.in. w powiecie węgrowskim.

Szemrawski

Szemrawski h. Radwan, w XIX wieku należeli do właścicieli dóbr Parznice, w gminie Stępocina, pow. Radom, obecnie woj. mazowieckie.

Szletyński

Szletyński h..., czasem błędnie: Sztetyński. Otrzymali prawa nowego szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1840, bez przedstawienia herbu.

Szmidecki

Szmidecki h. Kowal, vel Szmydecki, Schmidecki, Schmiedecki, Schmiedicke, pochodzenia niemieckiego, pierwotnie nazywali się Schmiedicke vel Schmiedecke.

Szpotański

Szpotański h. Łabędź, vel Dunin-Szpotański, Szpothański, Spotański, odgałęzienie rodziny Szpotów, są na Pomorzu w 1607 r. i na Litwie (Żern.).

Sztanderski

Sztanderski h. Sztandar, vel Sztandar-Sztanderski, Standerski, pierwotnie nazywali się Sztandera vel Standera.

Sztek

Sztek h..., vel Steck, zostali zapisani do ksiąg szlachty w Królestwie Polskim, bez przedstawienia herbu.

Sztembarth

Sztembarth h. Godziemba (odm.), vel Sztembart, Sztębart, Sztenbarth, otrzymali szlachectwo w Rzeczypospolitej, dyplom nobilitacji w 1783 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Sztorc

Sztorc h. Łabędź, vel Storc, Sztorcz, Storcz, w Małopolsce i na Mazowszu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.