Makowski

Makowski h. Jelita, vel Pieniążek-Makowski, Saryusz-Makowski, Makoski, rodzina małopolska, przydomku Saryusz. 

Malinowski

Malinowski h. Pobóg, vel Malinoski, rodzina podlaska, licznie rozrodzona, pisała się z Kalnicy (de Kalnica), w ziemi bielskiej, wsi graniczącej z dobrami Kierznowo.

Małkowski

Małkowski h. Bombek, otrzymali nobilitację 1673 r. Z nich: Stanisław, porucznik pancerny, od młodości był przy Janie III Sobieskim, był pod Wiedniem 1683 r. Antoni, towarzysz pancerny, konfederat barski. W XIX wieku byli właścicielami części wsi Bieńki-Śmietanki, pow. Przasnysz, woj. mazowieckie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Jest wieś Małki w gminie Rzewnie, pow. Maków Mazowiecki, woj. mazowieckie.

Mamiński

Mamiński h. Radwan (in. Wierzbowa), ród mazowiecki ze wsi Mamino w ziemi sieluńskiej, w dawnym powiecie różańskim, parafii Gąsewo. 

Maruszewski

Maruszewski h. Mogiła (in. Mohyła), niektórzy z Maruszewskich herbu Rogala, zostali mylnie wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Mogiła. Do herbu Mogiła należeli

Mazowiecki

Mazowiecki h. Dołęga, vel Dołęga-Mazowiecki, stara rodzina w ziemi dobrzyńskiej, pisała się z Mazowsza. 

Mazurkiewicz

Mazurkiewicz h. Pobóg, w woj. sandomierskim i ruskim. Byli właści- cielami m. in. dóbr Sołohubówka w ziemi mielnickiej 1775, Popkowice w pow. zamojskim, Przespolewo w guberni kaliskiej. Zapisani do ksiąg szlacheckich w Galicji 1783.

Mączewski

Mączewski h. Bem (in. Behem) vel Monczewski, Mączowski, na Mazowszu, w woj. płockim. Pisali się z Mączewa Wielkiego, powiat Raciąż (Urus.). Wieś Mączewo w parafii Unierzyż, obecnie leży w gminie Strzegowo, pow. Mława, woj. mazowieckie. Mateusz, w 1727 r. dziedzic dóbr Chudyno, Kostki i Bońkowo (Akta Płockie). Byli też właścicielami m. in. dóbr Kotlewo, Sałkowo i Kwasieborzyno Sujki, parafia Gralewo, obecnie pow. Płońsk, Łebki in. Łepki, pow. Mława. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z Mączewa-Popkowa, leżącego także w dawnym pow. raciąskim, wiedli się Mączewscy herbu Ciołek.

Merecki

Merecki h. Szeliga, chyba w rzeczywistości Mareccy. Wątpliwe, czy 
jedni z Mireckimi, pochodzącymi od Magierów vel Magerów herbu Szeliga. Chociaż w dawnych herbarzach Mireckich wywodzą z Mircza w

Merlini

Merlini, rodzina włoska. Dominik, architekt (budowniczy) nadworny króla Stanisława Augusta, wystawił wiele gmachów w Warszawie i urządzał łazienki królewskie, za co otrzymał nobilitację 1768 r. a w 1775 r. został uwolniony od skartabelatu.