Święszkowski

Święszkowski h. Syrokomla vel Świeszkowski, Świeskowski, Śnieszkowski, Śnieżkowski, pisali się ze Święszków (de Święszki) w woj. sandomierskim w 1460 r., jako Święszkowscy (Swyanskowski), następnie ze Święszkowic in. Świeszkowic, obecnie Śnieżowice, parafia Waśniów, pow. Ostrowiec Św. Jedna gałąź przeniosła się na Mazowsze, do ziemi łomżyńskiej, skąd byli elektorami 1697 r. (Con.). W XIX wieku były na Mazowszu dwie wsie o nazwie Święszki: jedna w powiecie Szczuczyn, gminie Grabowo, parafii Lachowo, druga w pow. Ostrów Mazowiecka, gm. Warchoły, par. Rossochate (SGKP). Są jednego pochodzenia z Grocholskimi z Grocholic. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Świętochowski

Świętochowski h. Dołęga, vel Świentochowski, rodzina drobnoszla-checka na Mazowszu. Nazwisko wzięli od wsi Świętochów, dawniej Świętochowo (1406 Szwantochowo), w ziemi warszawskiej, w parafii Tarczyn.

Szalawski

Szalawski h. Jastrzębiec, vel Szaławski, Szelewski, Szeleski, w pow. piotrkowskim. Wymieniony w Aktach poznańskich Aleksander Szaławski z Rogaczewa, sędzia grodzki inowrocławski 1730, to błędnie zapisany Skaławski herbu Nałęcz (AGZ Poznań).

Szczerbiński

Szczerbiński h. własnego (in. Szczerbiec), z nieistniejącej dzisiaj wsi Szczerbin pow. lipnowski, parafia bobrownicka, drobna szlachta, mało rozrodzona, prawdopodobnie przybysze z Prus. Są jednego pochodzenia z Brzezińskimi z Brzeźna in. Brzezina (Brzezin) pow. lipnowski, par. kikolska. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Herb — nazywany przez Niesieckiego Szczerbcem, ma według niego wyobrażać miecz, który przebija podkowę. Jednak na pieczęci z 1505 r. Andrzeja Brzezińskiego z Brzezin, z obydwu stron miecza dopatrzeć się można raczej dwóch półksiężyców zwróconych ku sobie rogami, dochodzącymi do miecza niż podkowy. Pieczęć z 1565 r. Franciszka Szczerbińskiego ze Szczerbin jest zupełnie zniszczona (Bil.). 

Szostkiewicz

Szostkiewicz h. Waksman (in. Waxman), zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1850 r.

Szpakowski

Szpakowski h. Belina, rodzina mazowiecka, wywodząca się zapewne ze wsi Szpaki pod Przasnyszem, w parafii Dzierzgowo. W 1697 r. byli posłami na sejm z woj. bełskiego i płockiego, jak również elektorami króla Augusta II. Jedna gałąź osiedliła się na Litwie. W połowie XIX wieku mieszkali w powiecie lidzkim.

Sztemborski

Sztemborski h. Stemberg (in. Szternberg) v. Sztembarski, Stembarski, nazwisko pochodzi od niem. Sternberg in. Stemberg. Oni zapewne, jako Sztembarscy, odnotowani w aktach województwa rawskiego 1738 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Szteyner

Szteyner h. Jezierza, vel Sztejner, Szteiner, Stejner, Steiner, rodzina pochodząca z Bawarii. Według Konstytucji sejmowych byli elektorami z województwa sandomierskiego w roku 1764 (Con.).

Szturm

Szturm h. własnego vel Sturm, Storm, Stormen, w Prusach 1700 r. Służyli w wojsku Rzeczypospolitej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r.
Herb — tarcza podzielona na cztery pola; w pierwszym i czwartym polu – dwie poprzeczki, w drugim i trzecim polu – głowa człowieka, trzy gwiazy oraz krokwie. 

Szyłański

Szyłański h. Topór vel Szylański, rodzina pochodzenia tatarskiego na Litwie. Ci sami zapewne, przydomku Bortkiewicz, występują jako elektorzy Księstwa Żmudzkiego 1697 r. (Con.).