Szalawski

Szalawski h. Jastrzębiec, vel Szaławski, Szelewski, Szeleski, w pow. piotrkowskim. Wymieniony w Aktach poznańskich Aleksander Szaławski z Rogaczewa, sędzia grodzki inowrocławski 1730, to błędnie zapisany Skaławski herbu Nałęcz (AGZ Poznań). Stanisław Szalawski, subdelegat piotrkowski w 1764 r. Jego potomkowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej.

• LEOKADIA Leona Szalawska h. Jastrzębiec (ok. 1880-po 1902), c. Feliksa i Wincentyny Wincenty Jurkiewicz; ur. Sławatycze, pow. Bielsk Podlaski (MK Sławatycze); m. (9 II 1902 Warszawa) Wacław Cyprian Fejfer (ok. 1876-po 1902), s. Jana Hipolita i Natalii Rutkowskiej, ślusarz; ur. Czerwińsk, pow. Płońsk; ślub w parafii św. Andrzeja, uwagi: on kawaler lat 26, ona panna lat 22 (MK Warszawa: św. Andrzej).

• WŁADYSŁAW Krzysztof Szalawski (ok. 1830-po 1874), s. Antoniego i NN., właściciel dóbr Folwark Tonczewski, parafia Starawieś, pow. węgrowski, obecnie woj. mazowieckie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1851 (Gaz. Warsz. nr 49/1851); zamieszkały Warszawa 1860-1874 (MK Warszawa: św. Jan); ż. (ok. 1858) Eliza Elżbieta hr. Tarło (ok. 1840-po 1874); dzieci: Władysław, Wacław, Antonina. 

Źródła: Bork. Sp. 440; Szl. Król.; Żern. t.2/412.