Sawiński

Sawiński h. Doliwa, mylnie Sowiński, wyszli ze wsi Sawiny w woje- wództwie podlaskim, gdzie są notowani w aktach 1724 r. W Słowniku Gegraficznym Królestwa Polskiego wymieniona jest wieś Sawino w powiecie mazowieckim, gminie Stolmachowo, parafii Tykocin (SGKP). Według obecnego podziału administracyjnego wieś ta znajduje się w pow. Białystok. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim, 
w ówczesnym województwie augustowskim, w latach 1836-1861.

Sąchocki

Sąchocki h. Zagłoba (in. Zagroba) vel Sochocki, Sochacki, drobna szlachta na Mazowszu. Pierwotnie nazywali się Socha. Byli posłami na sejm i elektorami z ziemi wyszogrodzkiej 1648 r. (Con.). Wywodzą się ze wsi Sąchocin in. Sochocin, Sochocino, właściwie Sąchocino, powiat Płock, gmina Łubki, parafia Blichowo. Wieś ta w XIX wieku podzielona była na Sochocin Badurki, S. Praga, S. Suchardy i S. Czyżewo (SGKP). Sąchoccy używali różnych przydomków, m. in. Bąk. Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Stanowią jedną rodzinę z Sochackimi herbu Zagłoba. Od nich pochodzą też Krajkowscy z Krajkowa w parafii Zagroba, pow. Płock.

Siedlewski

Siedlewski h. Ogończyk vel Karszo-Siedlewski, przydomku Karszo, w województwie łęczyckim. Nazywali się pierwotnie Karszo, a od wsi Siedlew przyjęli nazwisko Siedlewski. Według dawnych herbarzy mieliby

Siemniszko

Siemniszko h. Łabędź, vel Simniszko, na Litwie, Podlasiu i na Wołyniu. Byli właścicielami wsi Niemorozy w 1733 r.

Sienkiewicz

Sienkiewicz h. Oszyk (in. Oszyki) vel Sieńkiewicz, Sinkiewicz, na Litwie, w województwie trockim. Ich protoplastą jest Piotr Oszyk Sienkiewicz, pułkownik JKM, tysięcznik hospodarski wojsk koronnych, który za oddane usługi otrzymał od Zygmunta III dobra Limiatyszki i Czerewczyzna w woj. podolskim. Nobilitację lub potwierdzenie szlachectwa otrzymali 1775 r. wraz z nadaniem herbu Oszyk (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Siennicki

Siennicki h. Klamry (odm.) vel Sienicki, byli w województwie mińskim i na Wołyniu 1528 r. (M. Woł.), pisali się z Siennicy. Używali przydomków Koziutycz i Jamołowicz. Są pewnie odgałęzieniem rodziny Niemierzyców vel Niemiryczów, która pieczętowała się tym samym herbem. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Sikorski

Sikorski h. Cietrzew, vel Cietrzew-Sikorski, na Pomorzu, Kujawach i w Wielkopolsce. Gniazdem tej rodziny jest Sikorzyn pod Kościerzyną. Są jednego pochodzenia z Berkhanami vel Berhanami i Kętrzyńskimi.

Siwiński

Siwiński h. Korczak, prawdopodobnie jedna rodzina z Siwickimi herbu Korczak (odm.), którzy znani byli na Litwie 1623 r. – wspominają o tym konstytucje sejmowe (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.

Skalski

Skalski h. Suchekomnaty, wywodzą się zapewne z woj. mazowieckiego i są chyba jednego pochodzenia z Ropelewskimi. Według Niesieckiego zamieszkiwali w województwie krakowskim około 1500 r. Niektórzy osiedlili się w Prusach i woj. chełmińskim (Nies.).

Skawiński

Skawiński h. Rawicz, rodzina małopolska, w województwie krakowskim, pisząca się ze Skawiny. Wywodzą się ze wsi parafialnej Skawina, w dawnym pow. szczyrzyckim, gdzie byli dziedzicami, w latach 1469-1501.

Skibicki

Skibicki h. Rola, w dawnym województwie łęczyckim, pisali się „ze Skibic” i „ze Zbiniewa”. Skibice, wieś i folwark, położone były w XIX wieku w powiecie Włocławek, gminie i parafii Śmiłowice. Wcześniej należały do powiatu brzeskiego.

Skołdycki

Skołdycki h. Lubicz vel Skułdycki, na Podlasiu i Litwie. W XIX wieku zamieszkiwali w okolicy szlacheckiej Skołdycze, gmina Turna, powiat Brześć, gubernia Grodno (SGKP). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Skupiewski

Skupiewski h. Belina (odm.), vel Skupieski, Skupieński, Skupiński, Skupniewski, Skupniowski, drobna szlachta na Mazowszu, w ziemi nurskiej.

Sławianowski

 herb Korona

 

herb Jelita

 

Sławianowski h. własnego (in. Korona, Czeszewski, później h. Jelita) vel Bonin-Sławianowski, Saryusz-Sławianowski, pisali się ze Sławianowa, używali przydomków Bonin, Bonina, Saryusz. Notowani w Prusach 1600,

Sławiński

herb Drzewica

herb Leliwa

Sławiński h. Leliwa, vel Sławieński, pisali się ze Sławna. Wywodzą się pewnie ze wsi parafialnej Sławno, pow. Opoczno, gm. Janków, na której dziedziczyli również Sławińscy herbu Drzewica  i z którymi być może stanowią jedną rodzinę. 

Sampławski

Sampławski h. Korczak, w województwie chełmińskim, wymieniani w Herbarzu Niesieckiego i w Konstytucjach sejmowych 1764. Z nich: Antoni (zm. po 1791), ksiądz, jezuita, profesor i przełożony szkół jezuickich.