Dobraczyński

Dobraczyński h. Korczak, rodzina czerwonoruska, pisali się „z Dobraczyna”. 

Dobrosławski

Dobrosławski h. Nałęcz, pisali się „z Dobrosławia”, wsi w pow. wieluńskim, parafia Lututów.

Domagalski

Domagalski h. Bończa, w Wielkopolsce, gdzie mieli posiadać dobra Szyszkowo, w woj. poznańskim.

Doufrene

Doufrene, vel Doufren, Dufren, Duffren, rodzina zapewne pochodzenia francuskiego.

Drabikowski

Drabikowski h. Trzy kosy, vel Drobikowski, w Małopolsce, ich pierwotnym nazwiskiem jest zapewne Drabik. 

Drake

Drake h. Drake (herb własny), rodzina pochodzenia angielskiego, osiedlona początkowo w Wielkopolsce 1796 r. (Urus.). 

Do tej samej rodziny miał podobno należeć Franciszek Drake (zm. 1596), słynny pirat, a później korsarz i admirał angielski, nobilitowany 1581 r. Ledebur wymienia dwie rodziny szlacheckie – Drache oraz Drahe, pierwszą pochodzącą z Turyngii, a drugą z Hesji, obie w XVIII wieku zamieszkałe także w Prusach. 

Jan Ryszard Drake, urzędnik państwowy, komisarz ekonomiczny przy Komisji rządowej przychodów i skarbu, otrzymał prawo nowego szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 r. Został zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki, bez przedstawienia herbu.

• GABRIELA Konstancja Aleksandra Drake h. wł. (29 I 1819-po 1862), c. Jana Ryszarda i Józefy Heppen; ur. Krzeszowice, pow. Kraków, chrz. 1819 r. w parafii ewangelickiej (MK Kraków: św. Marcin); m. (1862 Częstochowa) Antoni Michalski (ok. 1810-po 1862), s. Wojciecha i Jadwigi Kowalskiej; ślub w parafii św. Zygmunta, uwagi: on wdowiec (MK Częstochowa: św. Zygmunt).

• JAN Ryszard Drake h. wł. (ok. 1770-1850), s. Rogera i NN., poseł na sejmy krakowskie, urzędnik ekonomiczny w Królestwie Kongresowym od 1816 r.; osiedliwszy się w Wielkopolsce około 1796 r., został zarządzającym majątkami hr. Potockich; jako urzędnik „odznaczył się prawością i gorliwością w służbie”; otrzymał prawo nowego szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1837 r., z zasady posiadanego Orderu św. Włodzimierza; nabył też majątek ziemski Blanowice (obecnie część miasta Zawiercie), w ówczesnej guberni kieleckiej; zm. Częstochowa (Urus.; Sęcz.); ż. (ok. 1810) Józefa Ludwika Fryderyka de Heppen h. wł. (5 III 1786-po 1830), c. Adama Augusta (Augustyna) i Antoniny Rottermund; ur. Kraków-Kleparz, chrz. 1786; w aktach pisana także: Józefa Hepen (MK Kraków: św. Florian); dzieci: ponad 20-ścioro, m.in. Ludwik, Jan, Alfons, August, Karolina, Gabriela, Wanda, Izabela, Cecylia, Rozalia.

Źródła: Enc. Szl. t. 5/141; Led. t. 1/179, t. 3/240; Sęcz.; Urus. t. 3/243-244; T. Gajl, Herbarz polski online.

Dwojakowski

Dwojakowski h. Sas, vel Dwojakoski, na Mazowszu, Podlasiu i w Lubelskiem. Pochodzą zapewne od Dwojaków (Dwojak).

Dymowski

Dymowski h. Tępa podkowa, na Podlasiu i woj. lubelskim. 

Dyski

Dyski h. Korab, na Podlasiu, w ziemi mielnickiej. 

Dziubandowski

Dziubandowski h. Pogoń (in. Pogoń IV, Pogonia), vel Dzibandowski, na Wołyniu.

Dziubiński

Dziubiński h. Dołęga, vel Dziubieński, Dzióbiński, na Mazowszu i w Sandomierskiem, pisali się „z Dziubina”. 

Dobiejewski

Dobiejewski h. Wczele (in. Szachownica), vel Dobiejowski, Dobiejeski, Dubiejowski, Dubiejewski, rodzina wielkopolska, biorąca nazwisko od wsi Dobiejewo, w dawnym pow. gnieźnieńskim, obecnie pow. Wągrowiec. Pisali się „z Ruszcza”, dzisiaj wieś Rusiec, parafia Dziewierzewo, gm. Wapno, pow. Wągrowiec. 

Duchiński

Duchiński h. Ślepowron (in. Bujno, Bujny), vel Duchyński, Ducheński, etc. Stanowią jeden dom z Duchnowskimi ze wsi Duchny Stare i Młode, w pow. łomżyńskim, parafia Śniadowo (dawniej Smłodowo), oraz Duchny Wieluny, w pow. zambrowskim, parafia Rutki (Rudki). 

Dzianott

Dzianott h. własnego (in. Dzianott), vel Dzianott de Castellati, Dzianot, Dzianoti, Dzianotti, Dzianotty, właściwie Gianotti, rodzina włoska z Castasegna, w Szwajcarii, z włoskiego kantonu Gryzonia (dawnej Recja in. Retia), osiedlona najpierw w Austrii i podobno Nadrenii, a od XVI wieku także w Polsce. Pisali się m. in. z Zychorzyna, Lubli i Giebułtowa.

Dobrzelewski

Dobrzelewski h. Poraj, vel Poraj-Dobrzelewski, Dobrzeleski, Dobrze- lowski, pisali się z Dobrzelowa. Według Paprockiego dom starodawny w województwie sieradzkim. Ich gniazdem jest wieś Dobrzelów, w parafii Bogdanów, powiat i gmina Bełachatów, woj. łódzkie.

Dołęgowski

Dołęgowski h. Dołęga, pochodzą od Dołęgów, ze wsi Dołęgi w ziemi wiskiej, parafia Wąsosz, gdzie dziedziczą Dołęgowscy 1585 r. (Wyr. Lub.). Wieś Dołęgi jest wymieniana w dokumentach w XVI wieku jako Dołęgi-Turza Łąka (SGKP). Obecnie znajduje się w gminie Szczuczyn, pow. Grajewo, woj. podlaskie. Paweł, 1650 r. w Chełmie (Akta XXIII). Marcin i

Domański

Domański h. Larysa (in. Laryssa, Larysza), vel Dumański, pisali się z Domanina, w powiecie ostrzeszowskim. Źródłosłowem tego nazwiska jest imię własne Doman, które jest z kolei skróconą formą staropolskiego imienia Domasław. 

Domaradzki

Domaradzki h. Jastrzębiec (odm.) vel Domaracki, Domeradzki, Domarecki, Dymaracki, w ziemi łęczyckiej, pisali się z Domaradzina. Nazwisko pochodzi od staropolskiego imienia własnego Domarad

Donej

Donej vel Doney, Donay, rodzina być może pochodzenia francuskiego. Benedykt, w 1808 r. oficjalista przy ministrze francuskim, a w Królestwie Kongresowym szef wydziału Komisji wojny, w stopniu pułkownika 1824. Jego dzieciom w 1852 r. zostało przyznane szlachectwo w Królestwie z zasady stopnia urzędniczego ich ojca.

Doruchowski

Doruchowski h. Niesobia vel Wierzbięta-Doruchowski, jedna z najstarszych rodzin wielkopolskich, pisała się z Doruchowa. Nazwisko wzięła od wsi Doruchów w pow. ostrzeszowskim. Piotr z Doruchowa, miał syna Wierzbiętę, dziedzica na Kępnie 1402 r., od którego pochodzą Kępińscy (pisani też jako Kempińscy). Piotr, Mikołaj i Jakub robili między sobą rozdział majątku Tokarzewo, w pow. ostrzeszowskim 1502. Stanisław Doruchowski, surogator ostrzeszowski 1613, sekretarz królewski, poseł na sejm 1627 r. i deputat na Trybunał radomski (Vol. Leg.). Jakub, scholastyk poznański i łęczycki 1619, referendarz koronny 1635-1640. Antoni, kanonik chełmski 1767-1772, deputat na Trybunał koronny. Doruchowscy podpisali elekcję 1669 r. z ziemią wieluńską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.