Domaradzki

Domaradzki h. Jastrzębiec (odm.) vel Domaracki, Domeradzki, Domarecki, Dymaracki, w ziemi łęczyckiej, pisali się z Domaradzina. Nazwisko pochodzi od staropolskiego imienia własnego Domarad
(Domarat). Ich gniazdem jest wieś Domaradzyn, dawniej Domaradzin, gmina Głowno, powiat Zgierz, woj. łódzkie. Stanisław i Paweł z Domaradzina, świadczą na przywileju lokacyjnym Głowna. Łukasz, burgrabia grodzki bobrownicki 1541. Krzysztof, dziedzic części Ostrołęki i Krasowa, w pow. rawskim 1579 (Paw.). Domaradzcy podpisali elekcje 1669 r. z woj. łęczyckim, 1697 r. z woj. łęczyckim, inowrocławskim i sieradzkim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Od tych Domaradzkich na Domaradzinie pochodzą Domaradzcy na Popowie, Giecznie i osiedleni w Prusach Wschodnich, a dziedziczący na majątku Glinki, w pow. łyckim (Urus.). Niektórzy służąc wojskowo na Litwie, osiedlili się w pow. orszańskim, i oni albo ich potomstwo już w XVII stuleciu zmienili herb. Z tych litewskich Domaradzkich, Aleksander podpisał elekcję 1648 r. z pow. orszańskim (Urus.).
Odmiany herbu — jedni kładli w polu czerwonym dwie podkowy, jedna na drugiej, a na wierzchniej jastrzębia, i w koronie pięć piór strusich; drudzy podkowę barkiem na dół, w niej półksiężyc, rogami w górę, a na hełmie w koronie trzy pióra strusie. Tę odmianę herbową nazywa Okolski Miesiącem Zatajonym (Urus.).
Genealogia 
(osób: 74)

• EUSTACHIA Józefa Tekla Domaradzka (1817-p. 1861), c. Jana Nepomucena i Wiktorii Bielskiej; ur. Łowiczek, parafia Łowiczek, pow. Aleksandrów Kujawski (MK Łowiczek); m. (ok. 1837) Teodozy Artychowski h. Grabie (ok. 1799-7 IX 1861), s. Mikołaja Tomasza i Justyny NN., urzędnik, kontroler Banku Polskiego w Warszawie 1838-1846, później zawiadowca magazynów Banku Polskiego; zamieszkały Łęczyca 1837-1846, następnie Warszawa 1853; ur. Grodzisko, ówczesna gubernia grodzieńska, zm. Warszawa, ul. Ogrodowa, lat 62, wdowiec (MK Warszawa: św. Andrzej); dzieci: Wanda Wiktoria Justyna (ur. 12 XI 1838 Łęczyca), Kazimierz Jan Józef (ur. 17 III 1840 Łęczyca), Helena Nepomucena Teodozja (ur. 19 IV 1842 Łęczyca), Witold Antoni Wincenty (ur. 17 I 1844 Łęczyca), Józef Piotr Paweł (ur. 29 VI 1846 Łęczyca), Czesław Faustyn Tadeusz (ur. 15 II 1853 Warszawa) – Artychowscy.

• JAN Nepomucen Piotr Domaradzki (ok. 1787-1847), s. Wojciecha i Zuzanny Krajewskiej, kapitan wojsk polskich 1831 r.; posesor dóbr Borucin k/ Brześcia Kujawskiego; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r. z herbem Jastrzębiec (Bon.; Urus.); ur. prawd. Goszczynno, parafia Sławoszew, pow. Łęczyca, zm. Zgłowiączka (MK Sławoszew); ż. (1816 Łowiczek) Wiktoria Bielska (ok. 1793-po 1830), c. NI. i Anny Słubickiej; ślub w parafii Łowiczek, pow. Aleksandrów Kujawski (MK Łowiczek); dzieci: Eustachia, Wiktoryn, Weronika, Józef, Władysław (Piotr), Augustyn, Seweryn. 

Źródła: Bon. t.4/366; Nies. t.3/368-370; Szl. Król.; Urus. t.3/218-219.