Dowbor h. Przyjaciel, vel Dowbór, Dawbar, Daubor, Daubar, także Dowbor-Muśnicki, Dawbar-M. etc., rodzina litewska (żmudzka), której gniazdem są Dowbory na Żmudzi, w pow. telszewskim.
Dowbor h. Przyjaciel, vel Dowbór, Dawbar, Daubor, Daubar, także Dowbor-Muśnicki, Dawbar-M. etc., rodzina litewska (żmudzka), której gniazdem są Dowbory na Żmudzi, w pow. telszewskim.
Dworzański h. Rola (in. Rolicz), vel Dworzeński, Dworzyński, Dwórzyński etc., właściwie Dworzeński, na Mazowszu, w ziemi warszawskiej, pisali się z Dworzna. Przeniósłszy się do woj. krakowskiego, pisali się Dworzańskimi. Osiedlili się także na ziemiach pruskich i na Podolu.
Gałkowski h. Szaława, na Mazowszu i w Wielkopolsce. Pisali się z Gałkowa. Byli także na Litwie i Białorusi. Niektórzy z nich to może błędnie zapisani Gołkowscy.
Główczyński h. Dołęga, vel Głowczyński, dawne herbarze wymieniają dwie rodziny tego nazwiska – jedną w ziemi dobrzyńskiej a drugą w pow. kaliskim. Obie pisały się z Główczyna (Głowczyna).
Gotszalk h. własnego, oraz h. Ostoja, vel Gottszalk, Gotschalk, Gottschalk, Gottschalck etc., rodzina pomorska, zamieszkała w XIX wieku także w Warszawie i okolicach. Byli też na Pomorzu Goczałkowscy (von Gotschalkowski) herbu Szreniawa (Ledebur).
Grenlund, vel Gronlund, Gronland, Grenland, nazwisko rodziny pochodzącej zapewne ze Szwecji, zamieszkującej w Polsce w XIX wieku.
Chałasiński, vel Hałasiński, pierwotnie Chałas (Hałas), głównie na Kujawach i w obecnym woj. łódzkim.
Hergel h. Mostyniec, vel Hergiel, rodzina warszawska, zapewne pochodzenia niemieckiego, nobilitowana w Królestwie Kongresowym w 1839 r. W XVIII wieku zamieszkiwali w Czechach, skąd około 1775 r. przenieśli się do Polski.
Jakusz h. Gostomski II, vel Jakusz-Gostomski, nazwisko pochodzące od imienia Jakub, będące jego staropolską wersją. Istnieją także odmiany: Jakus, Jakusek, Jakuszek, etc.
Kroczewski h. Grabie (odm.), rzadko Kroczowski, z Kroczewa, w ziemi zakroczymskiej. Jest Kroczewo i pod Raciążem, na którym również pewnie ciż sami Kroczewscy dziedziczyli (Bon.).
Mokracki h..., są w XVII wieku w woj. sieradzkim, a następnie w XVIII wieku w woj. lubelskim, w Galicji i na Litwie. Używali przydomku Żegota. Niektórzy z nich byli protestantami wyznania kalwińskiego (augsbursko-reformowanego). Paprocki zna Żegotów herbu Kietlicz na Śląsku w 1584 r.
Piączyński h. Ogończyk, vel Pionczyński, Piączeński, Pięczyński etc., na Mazowszu i w ziemi dobrzyńskiej, pisali się z Piączyna (Urus.).
Poliwczyński h. własnego (in. Leliwa odm.), vel Polewczyński, Poliwczeński, Polewczeński etc., zamieszkiwali głównie w ziemi michałowskiej i używali przydomku Długosz.
Połoński h. Leliwa (odm.), w W. Ks. Litewskim i na Wołyniu. Są podobno jednego pochodzenia z domem Hlebowiczów herbu Leliwa.
Sztrunk h. własnego (in. Desztrunk, De Strunk), vel (de) Strunk, Sztrunck, Schtrunck, w W. Ks. Litewskim, w woj. wileńskim.
Twarkowski h. Hammerstein, vel Twarkoski, Tworkowski, notowani w 1700 r. w pow. łomżyńskim. Pochodzą być może od Tworkowskich.
Walentynowicz h. Łabędź, w W. Ks. Litewskim, posesjonaci w pow. starodubowskim i wiłkomierskim. Zdaje się, że niektórzy z nich używali przydomku Pisanko.
Zbaraszewski h. Jelita (?), zapewne ze Zbaraszewa, w pow. łuckim. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego wymienia wieś Zboryszów, w pow. włodzimierskim.
Żydowicz h. Lubicz, w W. Ks. Litewskim, w woj. mińskim, używali przydomku Targonia. Wielu z nich było wyznania ewangelicko-reformowanego (kalwińskiego).
Gautier h. Bożydar, vel Gauthier, Gotier, Gotje etc., rodzina pochodzenia francuskiego, już w XVIII stuleciu osiedlona w Warszawie. Nobilitowani w Królestwie Kongresowym.
Chwalibogowski h. Nałęcz, vel Chwalibowski, Falibogowski, Falibowski etc., rodzina wielkopolska, z Chwalibogowa, w powiecie pyzdrskim.
Podlecki h. Nałęcz, pisani także Podleski, wzięli nazwisko od wsi Podleck in. Podlecko, na Mazowszu. Jedna ich linia pisała się z Gosławia.
Dobrzyniecki h. Prus III, oraz h. Rawicz, vel Dobrzeniecki, Dobreniecki, Dobraniecki, Dobryniecki, Dobrynicki etc., w północnym Mazowszu i w ziemi dobrzyńskiej. Niektórzy z nich bardzo wcześnie przenieśli się na Ruś Czerwoną.
Wyszli ze wsi Dobrzenice Małe i Wielkie, w pow. sierpeckim, w parafii Mochowo. Są pewnie jednego pochodzenia ze Zglenickimi ze Zglenic, w tej samej parafii Mochowo.
Jan, podpisał z ziemią chełmską obiór króla Michała 1669 r. Mikołaj z żoną Teresą z Korybutów nabyli wójtostwo w Strzelnicach 1706 r. Józef, dziedzic dóbr Uherce, stolnik bracławski, żonaty z Zofią Giewartowską. Antoni, kapitan wojsk koronnych, następnie generał adiutant królewski 1775 r., ożeniony 1761 r. z Marianną Jordanówną, łowczanką oświęcimską.
Dobrzenieccy herbu Prus III wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r.
Genealogia
(osób: 44)
• MARIANNA Dobrzyniecka h. Prus III (ok. 1750-po 1776); w pow. sierpeckim, dawniej płockim (Bon.); m. (ok. 1770) Jan Krasiński z Krasina h. Ślepowron (ok. 1740-po 1776); dzieci: 1/ Jakub Benedykt Krasiński z Krasina h. Ślepowron (1776-po 1800), wspólnie z bratem Tomaszem sprzedali Krasin Łukowskiemu 1800 r.; pochodził z gałęzi Krasińskich herbu Ślepowron z Krasina w pow. sierpeckim; ur. Krasin, metryka w Kurowie; voto: Salomea Suska (ok. 1780-po 1800).
• MICHAŁ Dobrzeniecki h. Prus III (ok. 1790-po 1822), s. Franciszka i Teofili Lamparskiej h. Dołęga, zapewne właściciel części szlacheckiej we wsi Dobrzenice, parafia Mochowo, pow. Sierpc; w aktach także: Dobreniecki, Dobrzyniecki (MK Mochowo); 1ż. (1 XI 1815 Tłuchowo) Tekla Podlecka h. Nałęcz (ok. 1790-ok. 1821), c. Andrzeja i Agnieszki Mileckiej (Miełeckiej); jej brat wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1841 r. z herbem Nałęcz (Urus.); ślub w parafii Tłuchowo, pow. Lipno, miejscowość: Kamień Kotowy, uwagi: ona wdowa, 1v. Kamieńska h. Cholewa (MK Tłuchowo); dzieci: Franciszek, Augustyn; 2ż. (1822 Mochowo) Estera Sulkowska (ok. 1800-po 1822), c. Józefa Marianny Dobrzenieckiej (Dobrenieckiej); ślub w parafii Mochowo (MK Mochowo).
Źródła: Bon. t. 4/320, 321, 334, 344; Karpiń.; Nies. t. 3/354; SGKP t. 2/85; Szl. Gal.; Urus. t. 3/202.
Drążewski h. Grabie (odm.), vel Drożewski, rodzina mazowiecka, pisali się z Drążewa (Drożewa), w ziemi ciechanowskiej. Osiedlili się także na Kujawach i na ziemiach pruskich.
herb Dołęga
Gronwald h. Dołęga oraz h. Półkozic, vel Gronwalt, Grunwald, Grunwalth, Gronttwald, Grondwald, Grąwald etc., na ziemiach pruskich, skąd przenieśli się m.in. na Kujawy i na Mazowsze.
Kokorzyński h. Łodzia, vel Kokożyński, Kokoszyński, Kokosiński, rodzina wielkopolska, z powiatu kościańskiego. Pisali się także z Rąbina, co wskazuje na ich wspólne pochodzenie z Rąbińskimi herbu Łodzia.
Kowalkowski h. Przegonia (in. Przeginia), vel Kowalikowski, w ziemi dobrzyńskiej, pisali się z Kowalikowa.
Łepkowski h. Dąbrowa, vel Łebkowski, Łębkowski, Łępkowski, ród mazowiecki, pisali się początkowo z Łepkowa, dzisiaj nieznanego, a następnie ze wsi Łepki (Łępki, Łebki) w ziemi ciechanowskiej. Istniały tam dwie wsi tej nazwy, jedna w parafii Kraszewo, druga koło Niedzborza. Łepkowscy osiedlili się m.in. na ziemiach pruskich, na Litwie, w woj. sandomierskim, lubelskim i w dawnej Galicji.
Nerkowski, rodzina drobnoszlachecka w północnym Mazowszu, w pow. kolneńskim. W XVI wieku byli w ziemi halickiej.
Rętfiński h. Abdank odm. (in. Iłgowski) oraz h. Leliwa i h. Ogończyk, vel Rętwiński, Rentfiński, Rentwiński, Retfiński, Retwiński, Retyński etc., szlachta z ziemi dobrzyńskiej.
Karwat h. Murdelio (in. Mordelio), vel Karwath, z przydomkami Wojcikiewicz, Wokiciewicz, Wokicewicz, Wojakiewicz etc., rodzina szlachecka, pochodzenia chorwackiego. Pisze o nich Paprocki w 1584 r.
Jerzykowski h. Ostoja, vel Irzykowski, Jurzykowski, rodzina wielkopolska, pisząca się niegdyś z Jerzykowa. Wspomina o nich Paprocki w 1584 r. Od Jerzykowskich pochodzą Baranowscy herbu Ostoja, którzy pisali się też Jerzykowskimi czyli (seu) Baranowskimi, Baranowskimi czyli Jerzykowskimi, a ostatecznie Baranowskimi z Jerzykowa.
Przespolewski h. Topór (in. Pałuka), vel Przespoleski, Przezpolewski etc., rodzina wielkopolska, pisali się z Przespolewa, w pow. kaliskim. Wymienia ich Paprocki w 1584 r.
Skwarski h. Zaremba, rodzina mazowiecka licznie rozrodzona, w pow. płońskim i ciechanowskim, później rozeszła się po całym kraju.
Gorczyński h. Gorczyński (in. herb własny), rodzina małopolska, nobilitowana w Galicji 1794 r., z przydomkiem „de Górki”.
Strubiński h. Prus, vel Prus-Strubiński, Strubieński, Strobiński, Strobieński, rodzina mazowiecka, w ziemi ciechanowskiej, pisząca się ze Strubin (de Strubiny). Niektórzy z nich osiedlili się w Wielkopolsce.
"Non omnis moriar"Horacy, Pieśni III, 30, 6
„Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność"Emily Dickinson