Walentynowicz h. Łabędź, w W. Ks. Litewskim, posesjonaci w pow. starodubowskim i wiłkomierskim.
Zbaraszewski h. Jelita (?), zapewne ze Zbaraszewa, w pow. łuckim. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego wymienia wieś Zboryszów, w pow. włodzimierskim.
Żydowicz h. Lubicz, w W. Ks. Litewskim, w woj. mińskim, używali przydomku Targonia. Wielu z nich było wyznania ewangelicko-reformowanego (kalwińskiego).
Gautier h. Bożydar, vel Gauthier, Gotier, Gotje etc., rodzina pochodzenia francuskiego, już w XVIII stuleciu osiedlona w Warszawie. Nobilitowani w Królestwie Kongresowym.
Chwalibogowski h. Nałęcz, vel Chwalibowski, Falibogowski, Falibowski etc., rodzina wielkopolska, z Chwalibogowa, w powiecie pyzdrskim.
Podlecki h. Nałęcz, pisani także Podleski, wzięli nazwisko od wsi Podleck in. Podlecko, na Mazowszu. Jedna ich linia pisała się z Gosławia.
Dobrzyniecki h. Prus III, oraz h. Rawicz, vel Dobrzeniecki, Dobreniecki, Dobraniecki, Dobryniecki, Dobrynicki etc., w północnym Mazowszu i w ziemi dobrzyńskiej. Niektórzy z nich bardzo wcześnie przenieśli się na Ruś Czerwoną.
Wyszli ze wsi Dobrzenice Małe i Wielkie, w pow. sierpeckim, w parafii Mochowo. Są pewnie jednego pochodzenia ze Zglenickimi ze Zglenic, w tej samej parafii Mochowo.
Jan, podpisał z ziemią chełmską obiór króla Michała 1669 r. Mikołaj z żoną Teresą z Korybutów nabyli wójtostwo w Strzelnicach 1706 r. Józef, dziedzic dóbr Uherce, stolnik bracławski, żonaty z Zofią Giewartowską. Antoni, kapitan wojsk koronnych, następnie generał adiutant królewski 1775 r., ożeniony 1761 r. z Marianną Jordanówną, łowczanką oświęcimską.
Dobrzenieccy herbu Prus III wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r.
Genealogia
(osób: 44)
• MARIANNA Dobrzyniecka h. Prus III (ok. 1750-po 1776); w pow. sierpeckim, dawniej płockim (Bon.); m. (ok. 1770) Jan Krasiński z Krasina h. Ślepowron (ok. 1740-po 1776); dzieci: 1/ Jakub Benedykt Krasiński z Krasina h. Ślepowron (1776-po 1800), wspólnie z bratem Tomaszem sprzedali Krasin Łukowskiemu 1800 r.; pochodził z gałęzi Krasińskich herbu Ślepowron z Krasina w pow. sierpeckim; ur. Krasin, metryka w Kurowie; voto: Salomea Suska (ok. 1780-po 1800).
• MICHAŁ Dobrzeniecki h. Prus III (ok. 1790-po 1822), s. Franciszka i Teofili Lamparskiej h. Dołęga, zapewne właściciel części szlacheckiej we wsi Dobrzenice, parafia Mochowo, pow. Sierpc; w aktach także: Dobreniecki, Dobrzyniecki (MK Mochowo); 1ż. (1 XI 1815 Tłuchowo) Tekla Podlecka h. Nałęcz (ok. 1790-ok. 1821), c. Andrzeja i Agnieszki Mileckiej (Miełeckiej); jej brat wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1841 r. z herbem Nałęcz (Urus.); ślub w parafii Tłuchowo, pow. Lipno, miejscowość: Kamień Kotowy, uwagi: ona wdowa, 1v. Kamieńska h. Cholewa (MK Tłuchowo); dzieci: Franciszek, Augustyn; 2ż. (1822 Mochowo) Estera Sulkowska (ok. 1800-po 1822), c. Józefa Marianny Dobrzenieckiej (Dobrenieckiej); ślub w parafii Mochowo (MK Mochowo).
Źródła: Bon. t. 4/320, 321, 334, 344; Karpiń.; Nies. t. 3/354; SGKP t. 2/85; Szl. Gal.; Urus. t. 3/202.
Drążewski h. Grabie (odm.), vel Drożewski, rodzina mazowiecka, pisali się z Drążewa (Drożewa), w ziemi ciechanowskiej. Osiedlili się także na Kujawach i na ziemiach pruskich.
herb Dołęga
Gronwald h. Dołęga oraz h. Półkozic, vel Gronwalt, Grunwald, Grunwalth, Gronttwald, Grondwald, Grąwald etc., na ziemiach pruskich, skąd przenieśli się m.in. na Kujawy i na Mazowsze.
Kokorzyński h. Łodzia, vel Kokożyński, Kokoszyński, Kokosiński, rodzina wielkopolska, z powiatu kościańskiego. Pisali się także z Rąbina, co wskazuje na ich wspólne pochodzenie z Rąbińskimi herbu Łodzia.
Kowalkowski h. Przegonia (in. Przeginia), vel Kowalikowski, w ziemi dobrzyńskiej, pisali się z Kowalikowa.
Łepkowski h. Dąbrowa, vel Łebkowski, Łębkowski, Łępkowski, ród mazowiecki, pisali się początkowo z Łepkowa, dzisiaj nieznanego, a następnie ze wsi Łepki (Łępki, Łebki) w ziemi ciechanowskiej. Istniały tam dwie wsi tej nazwy, jedna w parafii Kraszewo, druga koło Niedzborza. Łepkowscy osiedlili się m.in. na ziemiach pruskich, na Litwie, w woj. sandomierskim, lubelskim i w dawnej Galicji.
Nerkowski, rodzina drobnoszlachecka w północnym Mazowszu, w pow. kolneńskim. W XVI wieku byli w ziemi halickiej.
Rętfiński h. Abdank odm. (in. Iłgowski) oraz h. Leliwa i h. Ogończyk, vel Rętwiński, Rentfiński, Rentwiński, Retfiński, Retwiński, Retyński etc., szlachta z ziemi dobrzyńskiej.
Karwat h. Murdelio (in. Mordelio), vel Karwath, z przydomkami Wojcikiewicz, Wokiciewicz, Wokicewicz, Wojakiewicz etc., rodzina szlachecka, pochodzenia chorwackiego. Pisze o nich Paprocki w 1584 r.
Jerzykowski h. Ostoja, vel Irzykowski, Jurzykowski, rodzina wielkopolska, pisząca się niegdyś z Jerzykowa. Wspomina o nich Paprocki w 1584 r. Od Jerzykowskich pochodzą Baranowscy herbu Ostoja, którzy pisali się też Jerzykowskimi czyli (seu) Baranowskimi, Baranowskimi czyli Jerzykowskimi, a ostatecznie Baranowskimi z Jerzykowa.
Przespolewski h. Topór (in. Pałuka), vel Przespoleski, Przezpolewski etc., rodzina wielkopolska, pisali się z Przespolewa, w pow. kaliskim. Wymienia ich Paprocki w 1584 r.
Skwarski h. Zaremba, rodzina mazowiecka licznie rozrodzona, w pow. płońskim i ciechanowskim, później rozeszła się po całym kraju.
Gorczyński h. Gorczyński (in. herb własny), rodzina małopolska, nobilitowana w Galicji 1794 r., z przydomkiem „de Górki”.
Strubiński h. Prus, vel Prus-Strubiński, Strubieński, Strobiński, Strobieński, rodzina mazowiecka, w ziemi ciechanowskiej, pisząca się ze Strubin (de Strubiny). Niektórzy z nich osiedlili się w Wielkopolsce.
Kniażycki h. Zagłoba odm. (in. Dubina, albo herb własny), vel Dubina-Kniażycki, z przydomkiem Dubina, w W. Ks. Litewskim, w pow. słonimskim, pisali się z Kniażyc.
Słabogórski h. Kościesza, vel Słabogurski, Sławogórski, Sławogurski, rodzina mazowiecka, w pow. mławskim, przasnyskim i ciechanowskim. Pisali się ze Słabogóry (Sławogóry). Osiedlili się także m.in. w Prusach, w Wielkopolsce, na Podlasiu, na Grodzieńszczyznie i w ziemi przemyskiej.
Gorczyca, rozpowszechnione nazwisko polskie, występujące w różnych częściach kraju, naczęściej na północnym Mazowszu, szczególnie w pow. Ostrów Mazowiecka i Węgrów. Jest także w Polsce kilka wsi nazywających się Gorczyca.
Świętorzecki h. Trąby, błędnie Świętorzęcki, w W. Ks. Litewskim, w woj. wileńskim oraz mińskim. Nazwisko wzięli od dóbr Świętorzecze, w parafii Widziszki, pow. Wiłkomierz.
Mrozowicki h. Prus III, vel Mrozowiecki, rodzina mazowiecka, osiedlona w Małopolsce, na Rusi Czerwonej i na Podolu. Pisali się z Mrozowic.
Tyszkowski h. Gozdawa, na Rusi Czerwonej, pisali się z Tyszkowic, a ich pierwotnym nazwiskiem zdaje się być Giesgątów. Niesiecki błędnie wyprowadza ich z pow. łomżyńskiego, zapewne myląc z Tyszkami herbu Trzaska (Tyszka). Nie ma w pow. łomżyńskim wsi o nazwie Tyszkowice.
Pilat h. Nowina, vel Pielat, Piłat, później także Pilatowski, Pielatowski, w Małopolsce, w woj. krakowskim, notowani w aktach 1579 r. (Źródła dziejowe).
Żuławski h. Szeliga, oraz h. Leliwa, vel Żułaski, rodzina pomorska, pisali się „de Szeliga Żuławski”.
Sajdak, vel Saydak, w Małopolsce. Zamieszkiwali m.in. w parafii Kęty, pow. Oświęcim, oraz w pow. tarnowskim.
Neronowicz h. Jelita (oraz h. Ostrogski), na Rusi Czerownej, używali przydomku Szpilewski (Szpilowski).
Drożęcki h. Trzaska, vel Drożencki, Drożecki, Drożeński, Dreżeński, rodzina mazowiecka, w ziemi łomżyńskiej. Pisali się z Drożęcina, notowani w aktach od 1411 r.
Wieszczycki h. Grzymała, vel Wiesczycki, Wieścicki, Wiszczycki, w ziemi sieradzkiej, później także w Wielkopolsce, w Lubelskiem i na Litwie. Wyszli ze wsi Wieszczyce, w pow. kutnowskim.
Marynowski h. Niezgoda, vel Zagórny-Marynowski, Marynoski, przydomku Zagórny, w Małopolsce, w pow. tarnowskim, w ziemi lwowskiej ok. 1750. Wyszli może z Marynówki w pow. zamojskim.
Masło h. Syrokomla, w W. Ks. Litewskim, wywodzą się od rodziny bojarów królewskich w pow. oszmiańskim. Niektórzy zmienili nazwisko na Masłow lub Masłowicz.
Wojnarowski h. Strzemię, vel Woynarowski, rodzina małopolska, w woj. krakowskim i sandomierskim, osiedlona także na Rusi Czerwonej.
Materna h. Ślepowron odm. (in. herb własny), vel Materno, w W. Ks. Litewskim, w pow. nowogrodzkim. Wielu z nich było wyznania ewangelickiego. Niektórzy podobno zmienili nazwisko na Maternicki i używali zwykłej wersji herbu Ślepowron.
"Non omnis moriar"Horacy, Pieśni III, 30, 6
„Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność"Emily Dickinson