Dmosiński

Dmosiński h. Dąbrowa, vel Dmoszyński, z Dmosina, w ziemi wyszogrodzkiej. 

Wyszli z nieznanej obecnie wsi Dmosino, w parafii Łętowo, pow. Płock. Czechosław z Dmosina, wspólnie z synem Falentą, sprzedają części w Dmosinie 1425 r. 

Jerzy Strumiło z Dmosina, chorąży, następnie starosta i kasztelan lwowski, pochodził z tegoż Dmosina. W 1450 r. nabył część Golędzinowa, w ziemi warszawskiej. W 1452 r. we Lwowie zapisał się na sąd polubowny, ze Stanisławem i Janem, braćmi Dmosińskimi.

Źródła: Bon. t. 4/305-306; A. Wolff, Mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku, s. 273-274. 

Dmosiński h. Kopacz (in. Topacz), vel Dmoszyński, rodzina mazowiecka, pisząca się z Dmosina, w ziemi rawskiej. 

Ich gniazdem jest wieś parafialna Dmosin, w dawnym pow. rawskim, obecnie pow. Brzeziny. Boniecki daje im herb Topacz, dodając jednocześnie, że właściwie byli herbu Kopacz, podobnie jak inni Kopacze z tejże parafii Dmosin – Lubowidzcy z Lubowidza i Kurzewscy (Kurzescy) z Kurzeszyna. 

Pani Katarzyna Kopaczowa z Dmosina, wdowa, podkomorzyna mazowiecka, z dziećmi ma częste sprawy w Łęczycy w latach 1387-1389. Dersław i Dadźbog z Dmosina, otrzymali prawo niemieckie dla tego miasteczka 1480 r. Król Zygmunt potwierdził to nadanie Mikołajowi Dmosińskiemu, właścicielowi Dmosina 1539 r. Miłosław nabył część Krosnowa 1434 r. Jan, syn Grzegorza, 1474 r., Piotr, syn Jana, 1483 r. na Uniw. Krakowskim. Mikołaj, Piotr i Adam, właściciele Dmosina 1579 r. (Paw.). Stanisław, syn Jana, układa się z Chociwskim 1616 r.

Stanisław pisał się z ziemią sochaczewską na elekcję Jana Kazimierza 1648 r. Paweł, syn Jana, odstąpił pewną sumę synom swoim: Marcinowi i Józefowi, 1699 r. (Perp. Czers.). 

W XVIII wieku przenieśli się na Ruś Czerwoną i na Podole. Według Uruskiego, wylegitymowali się ze szlachectwa 1803 r. w ówczesnej guberni kijowskiej, z herbem Ogończyk. Z kolei Wittyg zalicza ich do herbu Ostoja i twierdzi, że był na to dukument.

• KATARZYNA Dmosińska h. Kopacz (ok. 1700-po 1730), c. Jakuba i Anny Szczepanowskiej; żona Jana Borkowskiego w 1723 r., kiedy to kwituje matkę swoją z posagu (Bon.); m. (ok. 1723) Jan Borkowski (ok. 1695-po 1730).

• STANISŁAW Dmosiński h. Kopacz (ok. 1700-po 1770), s. Jakuba i Anny Szczepanowskiej, chorąży 1725 r., komornik graniczny rawski? 1730 r.; dziedzic części wsi wsi Powsin, którą ojciec darował mu 1725 r.; kwitował 1738 r. Magnuszewskiego; w 1770 r. wraz z synem swoim Andrzejem, sprzedają część wsi Powsin Suchodolskiemu; żonaty z Katarzyną Staniszewską; według Bonieckiego, ci Dmosińscy używali herbu Topacz, a byli właściwie herbu Kopacz; Wittyg zalicza ich do herbu Ostoja, twierdząc, że był na to dukument u rodziny w woj. mińskim; w Herbarzu Uruskiego figurują pod herbem Ogończyk (Bon.; Perp. Czers.; Wittyg); ż. (ok. 1725) Katarzyna Staniszewska (ok. 1700-po 1738), c. Mikołaja i NN.; dzieci: Jakub, Antoni, Andrzej.

Źródła: Bon. t. 4/306; Urus. t. 3/178; Wittyg, Nieznana szlachta, s. 74.