Szamotuła

Szamotuła h. Nałęcz, vel Szamotułła, na Podlasiu. Rodzina o której milczą herbarze. Jan, burgrabia grodzki drohiczyński w 1739 r.

Jego potomkowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty guberni lubelskiej. Szamotułowie byli w XIX wieku współwłaścicielami dóbr Koplany, pow. Białystok. W XVIII wieku była mieszczańska rodzina Szamotułów w Krotoszynie, w Wielkopolsce.

 

• WINCENTY Piotr Szamotuła h. Nałęcz (8 VII 1831-po 1903), s. Wincentego i Teresy Zabłockiej, współwłaściciel dóbr Koplany, pow. Białystok ok. 1870-1900 (grunta dworskie w tej wsi były w tym czasie podzielone na trzy części: jedna Szamotuły, druga Aleksandra Brzozowskiego, trzecia Jana Kuźmińskiego); on, lub może syn Hipolit, założył w Koplanach w 1903 r. cegielnię, która zaopatrywała szybko rozwijający się w tych latach Białystok (SGKP t. 4/382; Wikipedia); wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1860 r. z herbem Nałęcz, jako prawnuk Jana, burgrabiego grodzkiego drohiczyńskiego w 1739 r., zapisany do ksiąg szlachty guberni lubelskiej; w aktach także Szamotułła; ur. prawd. Adamowicze, pow. augustowski (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (ok. 1860) Julia Kopeć (ok. 1840-po 1870); dzieci: Hipolit.

 

Źródła: Sęcz.; SGKP t. 4/382; Szl. Król.; Wikipedia: 1.