Śnieciński

Śnieciński h. Ślepowron, vel Nosek-Śnieciński, Śniciński, Śnieczyński, Śniczyński, błędnie Śmieciński, na Mazowszu i Podlasiu. Pierwotnie nazywali się Noskami (Nosek) i pisali się z Nosków w ziemi bielskiej.

Rodowym gniazdem tej rodziny była wieś Noski w parafii Sokoły, pow. Wysokie Mazowieckie. Z czasem rozdzielili się na dwie linie – Kostrów i Śniecińskich, które dziedziczyły odpowiednio majątki Kostry Noski i Noski Śnietne (ta druga dawniej występuje także pod nazwą Śnietno, Śnietne). W 1525 r. wymieniony jest w aktach dziedzic Jan Nosek de Śnietne (Kap.). W 1827 r. Noski Śnietne liczyły 12 domów i 86 mieszkańców. Pod koniec XIX wieku była to wieś drobnoszlachecka (SGKP). Niesiecki wymienia Stanisława Śnicińskiego, pisarza ziemi warszawskiej. 

Śniecińscy herbu  Ślepowron zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Używali przydomków, m. in. Caban, który występuje w 1804 r. Są także jednego pochodzenia z Rzącami i Truskolaskimi herbu Ślepowron.

Według niektórych wspóczesnych badaczy, pierwotnym gniazdem Śniecińskich miałaby być – nieznana już dzisiaj – wieś Śniecino w pow. ciechanowskim. Skąd – zgodnie z jednym z głównych kierunków migracji szlachty w XV wieku – wywędrowali na Podlasie. Są też Śniczyńscy ze Śniczan w pow. sokólskim. 
Genealogia 
(osób: 55)

• ROZALIA Śniecińska h. Ślepowron, voto Stypułkowska (ok. 1808-1892), c. Walentego i Cecylii Rogowskiej; ur. Noski Śnietne, parafia Sokoły, pow. Wysokie Mazowieckie, zm. Stypułki Giemzino, parafia Kobylin Borzymy, lat 84, wdowa (MK Sokoły, Kobylin); m. (1835 Kobylin) Franciszek Stypułkowski (ok. 1800-1841/92), s. Bonawentury i Anny Górskiej, dziedzic cząstkowy we wsi Stypułki Giemzino; ślub w parafii Kobylin Borzymy, pow. Wysokie Mazowieckie, miejscowości: Noski Śnietne, Stypułki Giemzino (MK Kobylin); dzieci: Aleksandra (ur. 1838 Stypułki Giemzino), Konstancja (ur. 1841 Stypułki Giem.) – Stypułkowskie.

• WALENTY Śnieciński h. Ślepowron (1768-po 1810), s. Piotra i Anastazji Rząca (Rządczanki), dziedzic cząstkowy we wsi Noski Śnietne, parafia Sokoły, pow. Wysokie Mazowieckie; jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1850 r. z herbem Ślepowron, zapisany do ksiąg szlachty guberni augustowskiej (Szl. Król.; Sęcz.); ur. Noski Śnietne, chrz. 1768 (MK Sokoły); 1ż. (II 1797 Sokoły) Anna Perkowska h. Ślepowron (ok. 1775-ok. 1800); 2ż. (13 I 1801 Sokoły) Cecylia Rogowska (ok. 1780-po 1810); w aktach także: Rogoska; ślub w parafii Sokoły, pow. Wysokie Mazowieckie (MK Sokoły); dzieci: Marianna, Jan, Marcin, Rozalia, Stanisław. 

Źródła: Bork. Sp. 408; Kap. nr 368, 507; Nies. t.8/425; Sęcz.; SGKP t. 7/184, t. 15 cz. 2/387; Szl. Król.; Żern. t. 2/361.