Amszyński

Amszyński h. Rawicz, vel Amszeński, Anszyński, Anszeński, w ziemi opoczyńskiej. Józef, subdelegat grodzki opoczyński 1740 r. Jego potomkowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

• JAN Amszyński (ok. 1815-po 1853), s. Jana i Marianny Günter (Ginter), dozorca policyjny; zamieszkały Warszawa, ul. Żurawia 1611; jego synowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1843 i 1853 r. z herbem Rawicz; ur. Opoczno, gubernia sandomierska (Bon.; Urus.); ż. (15 V 1839 Warszawa) Leokadia Markowska (ok. 1814-8 IX 1866), c. Andrzeja i Marianny Zielińskiej; zamieszkała w 1839 r. Warszawa, ul. Hoża 1688; ur. Jassy, Mołdawia, zm. Warszawa (MK Warszawa: św. Trójca); ślub w parafii św. Aleksandra, uwagi: on kawaler lat 24, rodzice już zmarli, ona panna lat 25, przy rodzicach zostająca, świadkowie: Alojzy Obrębski, utrzymujący dorożki w Warszawie, lat 50, Jan Kwieciński, zakrystian parafii św. Aleksandra, lat 34, obaj zamieszkali w Warszawie (MK Warszawa: św. Aleksander); dzieci: Ludwik, Bronisław, Jan, Leokadia, Helena, Sabina.

• MARIANNA Amszyńska, Anszyńska, voto Trojanowska (ok. 1850-1911), c. Leopolda i Antoniny Mszczonowskiej; ur. prawd. Szewna, pow. Opatów, zm. Łódź (MK Łódź: św. Józef); m. Józef Trojanowski (ok. 1840-p. 1911); dzieci: Antoni Trojanowski (ok. 1875-po 1901), żonaty (5 II 1901 Łódź) z Małgorzatą Sobańską, c. Kazimierza i Marianny Ratajczyk, ślub w parafii św. Krzyża (MK Łódź: św. Krzyż).

Źródła: Bon.; Szl. Król.; Urus. t.1/31.