Stawirej

Stawirej h. Jelita, vel Stawirey, Stawierej, Stawerej, drobna szlachta w ziemi bielskiej. Występują w aktach od XVI wieku. Niektórzy zmienili nazwisko na Stawirejski.

Sparmann

Sparmann h..., vel Sparman, Szpaarman, Szparman, także Sparmański, na Wołyniu. Otrzymali w Rzeczypospolitej na sejmie w 1790 r. nobilitację non praeciso scartabellatu.

Spensberger

Spensberger h. własnego (in. herbu Spensberger), vel Spensberger de Wiórogórski (Wiorogórski, Wierogórski), Szpensberger, błędnie: Spenoberger, rodzina pochodzenia niemieckiego a pierwotnie zapewne szkockiego, osiadła w W. Ks. Litewskim.

Speyer

Speyer h..., vel de Speyer, Spëyer, Szpëyer, Szpejer, rodzina wywodząca się z Niderlandów. Otrzymali prawo nowego szlachectwa dziedzicznego w Cesarstwie Rosyjskim.

Stackiewicz

Stackiewicz h. Ostoja, na Litwie, występują w aktach od 1700 r.  Ich gniazdem rodzinnym mają być Stackiszki w pow. trockim, 3 okręg polski, parafia i gmina Butrymańce. W 1865 r. wieś ta należała do Chełstowskich.

Stalkowski

Stalkowski h. Głosków, otrzymali szlachectwo w 1830 r. Nobilitacja nadana Franciszkowi Stalkowskiemu, dziedzicowi dóbr Głosków, przez cara Mikołaja I dnia 13 IV 1830 r. za wysiłki w ulepszeniu gospodarstwa rolnego.

Starnawski

Starnawski h. Dębno, występują w aktach od 1600 r. Zamieszkują m. in. w pow. miechowskim. Mikołaj, podsędek grodzki piotrkowski w 1729 r.

Stodolnicki

Stodolnicki h. Korab, na Podlasiu. Nazwali się od dóbr swych Stodolniki w pow. oszmiańskim. Piotr Stodolnicki, burgrabia grodu mielnickiego w 1778 r.

Strzelbicki

Strzelbicki h. Bończa, rodzina małopolska. Czy aby nie stanowią jednej rodziny ze Strzelbickimi herbu Sas, ze Strzelbic, w ziemi przemyskiej, dawny pow. staromiejski (Stary Sambor), woj. ruskie.

Syktowski

Syktowski h. Wąż, vel Sytkowski, w Małopolsce, notowani w aktach od 1600; później w woj. ruskim 1748. Według Encyklopedii Szlacheckiej, mieli wyjść ze wsi Sytkowo koło Poznania (obecnie w granicach miasta).

Szamotuła

Szamotuła h. Nałęcz, vel Szamotułła, na Podlasiu. Rodzina o której milczą herbarze. Jan, burgrabia grodzki drohiczyński w 1739 r.

Szelągowski

Szelągowski h. Jastrzębiec, w woj. wołyńskim, pow. włodzimierskim. Tak pisze o nich Niesiecki: „Są i Szelągowscy na Wołyniu, z których Teodor, miał za sobą Annę Deraszównę 1701”.

Szewłodziński

Szewłodziński h. Powierza, nobilitowani w 1860 r. Jan Kanty Szewłodziński, asesor kolegialny oraz pisarz magazynu solnego w Kamieniu, otrzymał prawo nowego szlachectwa w Królestwie Polskim w 1860 r.

Szyszyłowicz

Szyszyłowicz h. Bończa, na Podlasiu, w ziemi bielskiej i mielnickiej. Wyszli ze wsi Szyszyły, obecnie Szeszyły, pow. Bielsk Podlaski, parafia i gmina Boćki in. Boczki, gdzie są notowani w aktach od 1700 r.

Staniewski

Staniewski h. Starykoń, w Wielkopolsce w XVI wieku, później w Sieradzkiem i na Litwie, w pow. grodzieńskim 1764 (Con.). Wyszli zapewne ze wsi Staniewo, dzisiaj Staniew, niegdyś w pow. pyzdrskim, obecnie pow. Krotoszyn.

Stanilewicz

Stanilewicz h. Leliwa, w Wielkim Ks. Litewskim, w pow. starodubowskim 1788, kowieńskim 1799. Niektórzy byli wyznania kalwińskiego.

Stanowski

Stanowski h. Rawicz, vel Rawicz-Stanowski, Stanoski, rodzina mało-polska, wywodząca się ze wsi parafialnej Stanowiska, która niegdyś należała administracyjnie do pow. chęcińskiego, później koneckiego a

Stanżewski

Stanżewski h..., vel Stążewski, Stanszewski, Stanczewski, Stenżewski, Stenszewski, Stęszewski, Stonżewski, Stanga, stanowią być może odgałęzienie Stęszewskich. Otrzymali prawo nowego szlachectwa w

Staszewski

Staszewski h. Ostoja, vel Stasiewski, Staszowski, wyszli zapewne z Wielkopolski i stanowią odgałęzienie Mościszów. Pisząc o tej rodzinie, Niesiecki wymienia Mościca ze Staszowa, kasztelana poznańskiego 1413

Staszyński

Staszyński h..., otrzymali prawo nowego szlachectwa w Królestwie Polskim w 1837 roku. Z nich: Jan Staszyński (zm. 1857), sztabskapitan inwalidów i weteranów wojsk polskich. Istniała wieś Staszyn w