Wilczkowski

Wilczkowski h. Jelita, rodzina małopolska, którą wymienia Paprocki w 1584 r. Stanowią odgałęzienie Łukowskich herbu Jelita. Nazwisko wzięli od wsi Wilczkowice, w pow. miechowskim, parafia Więcławice.

Wilczopolski

Nieczuja

Rawicz

Wilczopolski h. Nieczuja (oraz h. Rawicz), vel Wilczepolski, przydomku Pszczółka, w woj. lubelskim, skąd przenieśli się m. in. na Mazowsze, Wołyń i w Sandomierskie. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. pod nazwiskiem Wilczopski. 

Wladich

Wladich h. Radęsław, vel Wladych, Władych, prawa tzw. nowego szlachectwa wraz z herbem Radęsław otrzymał 19 XII 1826 r. Demetry vel Demetriusz Wladich, pochodzący z Chorwacji, prezes sądu kryminalnego województwa lubelskiego i podlaskiego. Razem z potomstwem został zapisany do ksiąg szlachty Królestwa Polskiego.

Kononowicz

Radwan

 

Kononowicz h. Radwan (odm.), vel Kononowicz-Siemionowicz, w W. Ks. Litewskim, używają przydomku Siemionowicz. Niesiecki wymienia dwóch braci Bogusława i Kazimierza Kononowiczów, w zakonie jezuitów. Według Krasickiego zostali nobilitowani w 1768 r. na zasadzie skartabelatu.

Wojsiatycz

Wojsiatycz h. Ślepowron, vel Woysiatycz, pierwotnie nazywali się Wojsiat i stanowią być może jedną rodzinę z Wojsiatami herbu własnego, zamieszkującymi w Wielkim Ks. Litewskim.

Wojszyk

Wojszyk h. Łabędź, vel Woyszyk, Wojsik, Wąsik?, wymienia ich Małachowski w swoim Herbarzu, w II połowie XVIII wieku. Nazwisko to, używane przez kilka rodzin szlacheckich, zamieszkujących głównie w Małopolsce, wywodzi się zapewne od staropolskiego imienia męskiego Wojsław.

Wojucki

Wojucki h. Paparona, przydomku Rakusz, w Sieradzkiem i w Wielkopolsce. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Jedna linia pisała się „z Żelisławia”. Wyszli zapewne z nieistniejącej już wsi Wojuczyno in. Wojucino w pow. wieluńskim.

Wolanowski

Wolanowski h. Korab, dawniej także Wolianowski, rodzina wielkopolska, nazwisko wzięła od nieistniejącej już wsi Wolanowice w pow. gnieźnień-skim. Pisali się także z Wolanki i Bodzaporowic w tymże powiecie.

Wolszleger

Wolszleger h. Bełty (odm.), vel Wolszlegier, Wohlschleger, Wollszlegier, Wallszlegier, rodzina pomorska, pochodzenia niemieckiego. Ich pierwotnym nazwiskiem jest Wollschlaeger.

Wotowski

Wotowski h. Prawita, prawo nowego szlachectwa w Królestwie Polskim, wraz z herbem Prawita, otrzymał Teofil Wotowski, w 1820 r. podchorąży wojsk Królestwa Polskiego, został później majorem. Dyplom potwierdzający szlachectwo otrzymał od cara Mikołaja I-ego w 1847 r.