Wojszyk

Wojszyk h. Łabędź, vel Woyszyk, Wojsik, Wąsik?, wymienia ich Małachowski w swoim Herbarzu, w II połowie XVIII wieku. Nazwisko to, używane przez kilka rodzin szlacheckich, zamieszkujących głównie w Małopolsce, wywodzi się zapewne od staropolskiego imienia męskiego Wojsław.
Inni Wojszykowie używali herbów: Łodzia, Ogończyk (Powała) i Ostoja. Krzesław Wojszyk herbu Ogończyk był kasztelanem krakowskim w XIV wieku. Według Paprockiego (1584), Wojszykowie należący do rodu Ogończyków pisali się „z Wójci i Gnojna” w ziemi sandomierskiej. Byli posłami na sejm i elektorami z woj. sandomierskiego 1697 r. Wojszykowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez przedstawienia herbu. Na Litwie byli też Wojszkowie (Wojszko) herbu Łabędź odm.

• JAN Wojszyk, Woyszyk (ok. 1780-po 1838), kapitan wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskich; od 1815 r. kapitan 2 pułku piechoty liniowej armii Królestwa Polskiego; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1838 r., bez przedstawienia herbu, zapisany jako Woyszyk do ksiąg szlachty guberni lubelskiej, oddział podlaski (Szl. Król.; Sęcz.).

Źródła: Bork. Sp. 506, 513; Dług. Lib. Ben.; Nies. t.9/443; Pap.; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t.2.