Wotowski

Wotowski h. Prawita, prawo nowego szlachectwa w Królestwie Polskim, wraz z herbem Prawita, otrzymał Teofil Wotowski, w 1820 r. podchorąży wojsk Królestwa Polskiego, został później majorem. Dyplom potwierdzający szlachectwo otrzymał od cara Mikołaja I-ego w 1847 r.
Herb — W polu blękitnym na zielonym pagórku rycerz stojący w zbroi i szyszaku z proporcem w prawej, z mieczem na dół opuszczonym i tarczą srebrną na lewem ramieniu podłużną, na której podwójna krokiew czerwona tworzy literę W. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie (bez labrów). W pracy „Szlachta guberni augustowskiej (...), wylegitymowanej w Królestwie Polskim w latach 1831-1861” wyd. Warszawa 2018, autorstwa p. Sęczys, błędnie zapisany jest jako Wołowski h. Prawita.

• ANNA Wotowska h. Prawita, voto Nowakowska (ok. 1838-1868), c. Teofila i 1ż. Marianny Zamościckiej; ur. prawd. Stężyca, parafia Stężyca, ówczesna gubernia lubelska, obecnie pow. Ryki, zm. Rusinów, pow. Nieznamierowice, obecnie pow. Przysucha, lat 30, mąż: Władysław (MK Stężyca); m. (ok. 1858) Władysław Nowakowski (ok. 1830-po 1868).

• TEOFIL Remigiusz Michał Franciszek Wotowski h. Prawita (ok. 1800-1880), s. Michała i Marianny Targowskiej, podporucznik strzelców pieszych wojsk Królestwa Polskiego 1847; zamieszkały stale Stężyca, parafia Stężyca, ówczesna gubernia lubelska, obecnie pow. Ryki; otrzymał w 1847 r. od cara Mikołaja I-ego prawo nowego szlachectwa wraz z dyplomem potwierdzającym szlachectwo i herbem Prawita, zapisany do ksiąg szlachty guberni lubelskiej (Szl. Król.; Sęcz.); ur. Wierzbica, pow. Radom, zm. Chrcynno, parafia i gmina Nasielsk, obecnie pow. Nowy Dwór Mazowiecki, lat 80 (MK Nasielsk); 1ż. (3 II 1829 Zamość) Marianna Zamościcka (ok. 1804-1843), c. Józefa i Anny Zielińskiej; ur. Zamość, zm. Warszawa; 1v. Kacper Niedabylski (zm. 9 XII 1825 Zamość); dzieci: Józef, Władysław, Marianna, Anna, Teofil; 2ż. (22 XI 1845 Warszawa) Athenais Ludwika Delorme (ok. 1823-po 1845), c. Wawrzyńca i Tekli Okraszewskiej; w aktach także: Delarme; zamieszkała 1845 r. przy matce, w Warszawie; ur. Paryż, Francja; ślub w parafii św. Jana, uwagI: on wdowiec lat 44, ona panna lat 22, ojciec nie żyje, matka żyje, świadkowie: Adolf Bansemer, obrońca Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego, i Aleksander Kurc, obywatel, obydwaj pełnoletni, w Warszawie zamieszkali, obydwaj kuzyni ze strony nowozaślubionej (MK Warszawa: św. Jan).

Źródła: Bork. Sp. 511; Ostr. nr 2786; Sęcz.; Żern. t.2/534.