Wronowski

Wronowski h. Topór, rodzina małopolska, pisząca się „z Wronowic”. Wymienia ich Paprocki w Herbarzu w 1584 r. Są jednego pochodzenia z Szalowskimi i Księskimi.

Ich gniazdem rodowym jest wieś Wronowice, w parafii Jakubkowice, pow. Nowy Sącz, która należała do Wronowskich w XVI wieku. W 1581 r. dziedzicem części wsi jest Krzysztof Szalowski h. Topór. W latach 1479-1548 Wronowscy dziedziczyli we wsi Wronów, w parafii Chodel, pow. Lublin (Krzep.). W połowie XV wieku wieś ta należała do parafii Kłodnica a jej dziedzicami byli Dobiesław, Andrzej i Żegota Toporczykowie. Zapewne z tego Wronowa pisali się Księscy. 

Aleksander Wronowski, porucznik husarski „z Sobieskim hetmanem, pod Chocimem mężnie stawał”. Maciej, starosta lityński (Nies.). Tomasz, wojski urzędowski 1778 (Kras.). Wronowscy z Wronowa wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim lwowskim i grodzkim przemyskim w 1782 r., oraz w Wydziale Stanów we Lwowie 1844 r., bez podania herbu (Szl. Gal.). 

Wronowscy herbu Topór zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Genealogia 
(osób: 24)

• JÓZEFA Starża-Wronowska z Wronowa h. Topór (ok. 1782-po 1833), c. Stanisława Wincentego i NN., dziedziczka Rokitna, prawd. w pow. gródeckim (Bon.); ur. Lwów?; m. (21 V 1806 Lwów) Fabian Sebastian hr. Humnicki z Humnisk h. Gozdawa (ok. 1766-1831), s. Michała, cześnika sochaczewskiego 1754, dziedzica Leszczawy Górnej i Wrocanki, członka Stanów galicyjskich, i Gertrudy Leszczyńskiej; legitymował się ze szlachectwa wraz z ojcem i braćmi w sądzie ziemskim sanockim 1782 (Szl. Gal.); ojciec jego otrzymał 1790 r., wraz z potomstwem, od cesarza Leopolda II-go, dziedziczny tytuł hrabiowski (Bon.); ślub w parafii św. Marii Magdaleny (MK Lwów: św. Maria Magdalena); 1v. Konstancja Wyczółkowska, Wyczołkowska (zm. 1798), sędzianka grabowiecka, dziedziczka Prusinowa, który mężowi zapisała (Bon.); dzieci: Izabella (1807-po 1836), Adela (ok. 1810-po 1836) – hr. Humnickie.

• WINCENTY Ferrary Ferrariusz Józef Wronowski h. Topór (ok. 1792-12 I 1847), s. Ignacego i Rozalii Miecowskiej, radca Tow. Kredytowego Ziemskiego; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1838 r. z herbem Topór; ur. prawd. Kozarzów, dzisiaj Kosarzew, gm. Krzczonów, pow. Lublin, zm. w parafii Dub, pow. Hrubieszów (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (27 XI 1818 Bełz) Ludwika Dąbrowska (1798-po 1821), c. Adama i Józefy NN.; ślub w parafii Bełz, ówczesna Galicja Austriacka (MK Bełz); dzieci: Adam.

Źródła: Bork. Sp. 515; Dług. Lib. Ben. t. 2/546; Krzep. Młp. 121; Nies. t. 9/445-446; Pap.; Sęcz.; SGKP t. 14/53; Szl. Gal. 284; Szl. Król.; Żern. t. 2/539.